Τὸ θεμελιῶδες ψεῦδος τοῦ Καθεστῶτος: τὸ “Πολυτεχνεῖο”!

Καθὼς τὸ ἀντικείμενον ἔχει περίπου ἐξαντληθῆ ἤδη ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια καὶ οἱ καρποὶ Προδοσίας καὶ Αἴσχους τῆς σάπιας καὶ ἀμερικανο-ἑβραιοκινήτου «πορτοκαλί ἐξεγέρσεως» τοῦ Πολυτεχνείου τοῦ 1973 καὶ τῶν τοξικῶν της ἀνθρωπίνων καὶ πολιτισμικῶν ὑποπροϊόντων καταστῆ ἐμφανέστατα τοῖς πᾶσι, συλλέγουμε κάποια δημοσιεύματα-κλειδιά, προκειμένου νὰ βοηθήσουμε τὸν ἀναγνώστη μας στὴν διαμόρφωσι κατὰ τὸ δυνατὸν πλήρους καὶ ἀκριβοῦς εἰκόνος τῶν κυρίων πτυχῶν τοῦ ζητήματος.

 

 

 

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η μεγάλη απάτη της “εξέγερσης” του πολυτεχνείου: ο γενέθλιος μύθος της μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας…

ImageHandler.ashx

 Υπέστημεν και φέτος το τρομερό μαρτύριο του από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου προπαγανδιστικού σφυροκοπήματος ετήσιας κομμουνιστικής ψευδολογίας, με αφορμή το για πολλοστή φορά παίξιμο των χιλιοπαιγμένων παραφώνων κασετών με τις μυθιστορηματικές διηγήσεις και τα αφιερωματικά «ντοκιμαντέρ», τα σχετικά με τον γενέθλιο μύθο της μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας: το ΠΑΡΑΜΥΘΙ της «ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ» του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Πρόκειται για την χονδροειδέστερη συρραφή ανακυκλούμενων τερατωδών ψευδολογιών στην νεότερη ελληνική ιστορία! Που επαληθεύει με παταγώδη τρόπο την παρατήρηση σύμφωνα με την οποία, όσο πιο χονδροκομμένο είναι ένα ψεύδος τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό από τις μάζες των αφελών, όσο και αν «μπάζει» από παντού…


Ψεύδος 1ο : Η «εξέγερση του πολυτεχνείου» έριξε την χούντα»:
– Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου όχι μόνο δεν οδήγησαν σε πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος αλλά απετέλεσαν καταλύτη για την αντικατάσταση του, πιο ήπιου και αποδεδειγμένα (με βάση πρόσφατες αποκαλύψεις που προέκυψαν από έρευνες σε κρατικά αρχεία) ακολουθούντος ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ πολιτική, Παπαδόπουλου (π.χ. ηρνείτο σταθερά να παράσχει διευκολύνσεις χρήσης ελληνικών στρατιωτικών βάσεων σε ΗΠΑ, Ισραήλ), από τον πολύ σκληρότερο και ακραιφνώς (και αφελέστατα) αμερικανόδουλο Ιωαννίδη.


Ψεύδος 2ο : Οι νεκροί» του Πολυτεχνείου:[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]


ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΣ.

 

Μία αναπόφευκτη σύγκριση δύο φαινομενικώς ασχέτων μύθων.

 

  Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από το ελλαδικό ανθελληνικό κράτος τριήμερος εορτασμός της μνήμης του “Πολυτεχνείου”, της γνωστής φαιδράς ιστορίας που υποτίθεται πως “έριξε την χούντα”, δηλ. τὸ στρατιωτικὸ καθεστώς, ενώ ήδη τα ηνία της χώρας είχε η πολιτικὴ κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Δεν θα σχολιάσουμε όμως εδώ τα γνωστά στους περισσοτέρους γεγονότα της ημέρας εκείνης, ούτε τις εξωτερικὲς πολιτικὲς συγκυρίες ποὺ υποκρύπτονται την συγκεκριμένη περίοδο ως ειδικό κίνητρο και αφορμή για τον ξένο παράγοντα και υπηρεσίες που τα σχεδίασαν και χρησιμοποίησαν, μα θα επικεντρωθούμε ιδιαιτέρως σε μιαν ειδική πτυχή της όλης ιστορίας, συμβάλλοντας έτσι στην ειδολογική της ταξινόμηση και κατανόηση, στα πλαίσια μιας ευρύτερης και βαθύτερης κατανοήσεως της Ιστορίας.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Πολυτεχνεῖο: Οἱ παραβλεπόμενες πραγματικὲς διαστάσεις καὶ βάθος ἐκτροπῆς τοῦ Ψεύδους ποὺ ἐκπροσωπεῖ…

Φέτος για ακόμη μία χρονιά θα ακούσουμε και θα δούμε αφιερώματα και επετειακές εκδηλώσεις αφιερωμένες στα προ 40 ετών διαδραματισθέντα, ὴ μάλλον κυρίως στα εντέχνως προβαλλόμενα ως διαδραματισθέντα, στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω και της παρούσης δυσπραγίας του και της βαθμιαίας αποφθοράς της δυναμικής του ολεθρίου και τρισαθλίου κοινοβουλευτικού θιάσου, του οποίου το «Πολυτεχνείο» προπαγανδίζεται ως ο … «ηρωικός προάγγελος», η ένταση της προπαγάνδας θα είναι μειωμένη εν σχέσει προς παλαιότερα χρόνια, ενώ αδιάφορη θα είναι πιθανότατα και η στάση της πλειονότητος των πολιτών.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ο μύθος του πολυτεχνείου και η παταγώδης κατάρρευση του πολιτικού κατεστημένου της μεταπολιτεύσεως

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία ο ρυθμός των πολιτικών γεγονότων ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες καταγραφής και σχολιασμού των, αν όχι ακόμη ακόμη και της απλής παρακολουθήσεώς των ως ειδήσεις τις οποίες ανακυκλώνουν τα μ.μ.ε. του Συστήματος.

Μια νέα κυβέρνηση-τερατούργημα, ετερόκλητη, θνησιγενής και apriori αναποτελεσματική και αντιλειτουργική ανέλαβε εσχάτως την εξουσία κατόπιν ενός διαστήματος πέντε ημερών κατά τις οποίες η χώρα έμενε ουσιαστικώς ακυβέρνητη (αν υποτεθεί ότι προηγουμένως εκυβερνάτο…) με τους πολιτικούς αρχηγούς των ίδιων αυτών κομμάτων που καταστρέφουν επί 37 έτη την Ελλάδα και εκμαυλίζουν τoν λαό της να πελαγοδρομούν διαβουλευόμενοι σε αναζήτηση ενός βολικού, κοινής αποδοχής …αχυρανθρώπου.

Τελικώς, έπειτα από μακρές συνομιλίες και υπόγεια μαγειρέματα, ο ξένος παράγων προώθησε (ή επέβαλε) στον πρωθυπουργικό θώκο έναν δικό του άνθρωπο, έναν άχρωμο και άοσμο τεχνοκράτη με έντονο παρασκηνιακό παρελθόν, έναν άνθρωπο – σύμβολο του τραπεζιτικού κατεστημένου – ιδεώδη επιλογή για την διασφάλιση των συμφερόντων του Συστήματος, ήτοι της αφανούς υπερεθνικής δικτατορίας τραπεζιτών, χρηματιστών και λοιπών τσαρλατάνων χρηματεμπόρων που συστηματικά και κατ’ επάγγελμα κατασπαράσσουν το εν αποσυνθέσει κουφάρι της παρηκμασμένης γηραιάς ηπείρου και των καθημαγμένων και οικτρά εκφυλισμένων λαών της – του ελληνικού μη εξαιρουμένου …

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ο «μύθος του πολυτεχνείου», η υποκουλτούρα της αλητείας και η επερχόμενη κατάρρευση του πολιτικού κατεστημένου της μεταπολιτεύσεως.

Επέτειος της «εξεγέρσεως του πολυτεχνείου» σήμερα και για πολλοστή φορά θα περισσέψουν τα «δάκρυα» και η «συγκίνηση» για τα «παιδιά που χάθηκαν», για τους «ηρωικούς αγωνιστές της δημοκρατίας» και οι λοιπές χιλιοαναμασημένες μπούρδες , τα χονδροειδή ψεύδη και οι αναπόδεικτες τερατολογίες οι οποίες θα ανακυκλωθούν και φέτος, όπως και κάθε χρόνο, σε τηλεοπτικά αφιερώματα, επετειακά ένθετα εφημερίδων, σχολικές γιορτές , κλπ.

Πρόκειται για ένα τερατώδες παραμύθι του οποίου το μέγεθος το ξεπερνά μόνον ο μύθος του λεγομένουΕβραϊκού Ολοκαυτώματος , καθότι ο μύθος του «Ολοκαυτώματος» έχει παγκόσμια απήχηση, ενώ ο μύθος του πολυτεχνείου επινοήθηκε αποκλειστικώς για εσωτερική κατανάλωση, στο πλαίσιο της παγίας τακτικής της αριστεράς για την κατασκευή ψευδοηρώων και τελικώς ετέθη στην υπηρεσία της διακομματικής μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας που εδώ και 36 χρόνια καταδυναστεύσει την Ελλάδα, δεδομένου ότι, ουσιαστικά, στον μύθο του πολυτεχνείου στηρίχθηκε εξολοκλήρου το επαίσχυντο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολιτεύσεως το οποίο, όπως άπαντες πλέον αντιλαμβάνονται, διέλυσε την Ελλάδα, φέρνοντάς την στο σημερινό χάλι της οικονομικής χρεωκοπίας, της διεθνούς ανυποληψίας, της αμυντικής αδυναμίας, της πολιτισμικής παρακμής, της ηθικής εξαχρειώσεως, της δημογραφικής καταρρεύσεως …

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Περὶ τοῦ Μίκη Θεοδωράκη…

Λειτούργησε λοιπόν η μουσική του Θεοδωράκη ως μία αντίρροπη δύναμη σε μία εν γένει τάση εξοριενταλισμού της νεοελληνικής κοινωνίας.

Μπορεί μάλιστα συναφώς να παρατηρήσει κανείς ότι, αφ’ ότου ο Θεοδωράκης έπαψε να δημιουργεί και έφυγε από το μουσικό προσκήνιο,  κυριάρχησε πλέον στις μάζες ολοκληρωτικώς η ερεβώδης γυφτοκουλτούρα των αθιγγανοτσιφτοσκυλάδικων, όπως τραγικά διαπιστώνουμε σήμερα.

Η μουσική του Θεοδωράκη είχε καταφανώς επικό χαρακτήρα. Πολλές μελωδίες του ήταν γραμμένες σε ρυθμό εμβατηρίου! Στο αριστουργηματικό ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ υπάρχει ακόμη και μέρος γραμμένο σε ρυθμό τσάμικου! Με την δωρική μάλιστα φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση η μουσική του Θεοδωράκη απογειώθηκε, βρίσκοντας την τέλεια εκφραστική απόδοση ενός ελληνοπρεπούς ηχοχρώματος, λιτού και αρρενωπού.

Έτερο μεγάλο κεφάλαιο της διαδρομής του Θεοδωράκη ήσαν οι πολιτικές ιδέες και ο στοχασμός του. Οι περισσότερες από αυτές, όπως τουλάχιστον αποτυπώνονται σε συνεντεύξεις και κείμενά του, ήταν αναμφιβόλως υγιείς – έστω κι αν ταυτόχρονα έκρυβαν τεράστιες αντιφάσεις. Αν είναι κάτι εντελώς ακατανόητο στα κατά καιρούς λεγόμενά του, αυτό είναι κυρίως το ότι παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός σε μία πολιτική ταυτότητα (την κομμουνιστική)  η οποία, κατά τα λοιπά, του ήταν ουσιαστικά εντελώς ξένη! Αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του!

Ο Θεοδωράκης έθεσε το μεγάλο του ταλέντο και το θείο χάρισμα της μουσικής δημιουργικότητάς του στην υπηρεσία μίας ιδεοληψίας, που αντιπροσώπευε τον απόλυτο αντίποδα της ουσίας της μουσικής του!

Πρόβλεψη: Με την επιθετικά αντεθνική-εθνομηδενιστική τροπή της ελληνικής αριστεράς, σε λίγα χρόνια η μουσική του Θεοδωράκη θα καταγγέλλεται ως εθνικιστική ή και φασιστική…

  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Νέα Ἐποχή…

Αυτό ήταν λοιπόν: η Χρυσή Αυγή κρίθηκε από την μεταπολιτευτική δικαιοσύνη ως “εγκληματική οργάνωση”.

Η απόφαση ελήφθη εν μέσω βαρβαρικών και λυσσασμένων συγκεντρώσεων ανθελληνικών ορδών στους παρακειμένους του δικαστηρίου δρόμους. Μετά την ανακοίνωση της αποφάσεως ένα κύμα πανηγυρισμών σάρωσε τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και τον δημόσιο λόγο.

Σ’ αυτό το σημείο ας επισημανθεί η τραγική συγχρονικότης: Την ίδια στιγμή που οι καλοκουρδισμένοι, από τους ινστρούχτορες ιδεολογικής σαβούρας και νοσηρών ιών που προσβάλλουν την ψυχονοητική λειτουργία, Ελλαδίτες ζητωκραύγαζαν πως η “δημοκρατία νίκησε”, οι Τούρκοι ετοιμάζονταν να ανοίξουν, προς αξιοποίηση του ψευδοκράτους, την Αμμόχωστο, φέρνοντας στον νου τα γεγονότα του 1974 με την θεμελιώδη για την προδοτική Μεταπολίτευση νίκη της “δημοκρατίας”…

Οι αμετροεπείς δηλώσεις, οι οποίες θυμίζουν την ρήση “Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται”, έχουν τελείως δόλιο χαρακτήρα και λειτουργία και επιτείνουν ακόμη περισσότερο την προϊούσα σύγχυση. Έτσι, είναι άκρως εξοργιστικές, όχι επειδή φαινομενικώς βάλλουν κατά της, ήδη από καιρό εσωτερικά νεκρής, Χρυσής Αυγής, αλλά διότι ουσιαστικώς εξ αφορμής της Χρυσής Αυγής βάλλουν, με μια διαβολικά σχεδιασμένη επιχείρηση ψυχολογικού εκβιασμού και συγχύσεως, εναντίον όλων όσων εμφορούνται από εθνικά ιδεώδη: Τα οποία ιδεώδη κακήν-κακώς μαγειρεύουν και υποβάλλουν επιτηδείως και υποσυνειδήτως ως αυτονοήτως (εξ άλλου στην Ελλάδα ως γνωστόν είσαι ό,τι δηλώσεις!) εκπροσωπούμενα υπό των συγκεκριμένων ατόμων και της συγκεκριμένης οργανώσεως, πράγμα που και προφανέστατα βολεύει εξαιρετικά στο σερβίρισμα στο φιλοθεάμον πόπολο της ψευδοανθρωπιστικής κι εθνομηδενιστικής σούπας των μπολσεβίκων αλλά και των φιλελέδων!

Οι οποίοι φιλελέδες έχουν ιδεολογικώς πλήρως ευθυγραμμισθεί και υποταχθεί στον εθνομηδενισμό μπολσεβίκων και αντιφάδων, οι δε μπολσεβίκοι αναχθεί σε παρακρατικό εγκληματικό στρατό προασπίσεως του παγκοσμιοποιητικού καπιταλισμού, από κοινού στρατευμένοι αμφότεροι στην επιχείρηση εκριζώσεως του “νατιβισμού”, ήτοι του εθνισμού, και καθαυτής της υποστάσεως του Έθνους, όπως και εξ αρχής ωμά διεκήρυξε ο πρωθυπουργός, διά του εκτοπισμού των ιθαγενών της Ελλάδος και της Ευρώπης, υπό των φαιών αφροασιατικών μαζών που αφήνουν και μεριμνούν ώστε να κατακλύσουν την Ευρώπη…

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Καὶ ξαφνικὰ ὅλοι ᾿ξύπνησαν…

[…]Μεθύσι ἀνάξιο σέρνει τα ὅλα

στὰ θέατρα καὶ στὰ καπηλειά,

τὴν παλλακίδα Πολιτεία,

τὸν γλεντοκόπο Βασιλιᾶ.

Καὶ μπλέκονται μέσα στὰ γκέμια

τοῦ κορωνάτου τοῦ ἁμαξᾶ

καὶ πέφτουν τἀκριβὰ καὶ τ᾿  ἅγια.

Πλακώνει, πλάκωσ’ ἡ Ἀραπιά!

Μᾶς ἔζωσε ὁ Καραμανίτης,

τοῦ κόσμου ὁ ξεθεμελιωτής,

καὶ τῶν ἐθνῶν ὁ καταλύτης

καὶ τῆς Ἀσίας ὁ νικητής. […]

Κωστῆ Παλαμᾶ (“ὁ Δωδεκάλογος του γύφτου”, Η’ “Προφητικός”)

…Και ξαφνικά όλοι ξύπνησαν · και αντελήφθησαν ότι η Τουρκία “διεξάγει υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, εργαλειοποιώντας τους μετανάστες”, για να διαλέξω μίαν από τις πομπώδεις αλλ᾿ επιτηδευμένα εθελοτύφλου “ανθρωπιστικής” αποχρώσεως εκφράσεις που χρησιμοποιούν τις τελευταίες ημέρες οι διάφοροι δημοσιολογούντες αναλυτές, πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι. Μόνο που ό,τι τώρα συμβαίνει στον Έβρο και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου συμβαίνει αδιαλείπτως εδώ και πολλά χρόνια! Όσοι όμως, όπως εμείς, δεν έχουμε πάψει να κραυγάζουμε με κάθε μέσο (μία απλή παρατήρηση της σχετικής συχνότητος των σχετικών με το θέμα αναρτήσεων στην παρούσα ιστοσελίδα από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της το αποδεικνύει) για τον θανάσιμο κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάς – και όλη η Ευρώπη – από το εξ ανατολών αφροασιατικό μεταναστευτικό τσουνάμι, λοιδορούμασταν και χαρακτηριζόμασταν “φασίστες” και “ρατσιστές”, άρα και εξ ορισμού κατά τα κρατούντα συστημικὰ και προδοτικά ΜΜΕ αναξιόπιστοι, κινδυνεύοντας μάλιστα και να διωχθούμε ποινικώς, δυνάμει του καθεστώτος ανελευθερίας και νομικής τρομοκρατίας που καθιερώθηκε κυρίως με την θέσπιση του “αντιρατσιστικού νόμου”.

Όλα όμως αυτά τα χρόνια, οι εσχάτως αφυπνισθέντες, παρέμεναν αναπαυτικά ξαπλωμένοι και αμέριμνοι στα ροζ (ή και σιέλ) συννεφάκια τους, αναμένοντας ακόμα και την παραλαβή …βραβείου νόμπελ ως επιβραβεύση για την θερμή υποδοχή, την “φιλεύσπλαχνη” περίθαλψη και την πλουσιοπάροχη φιλοξενία που εξασφάλισαν στους “πρόσφυγες”, συμμετέχοντας παράλληλα σε συνεχείς καμπάνιες αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, καλλιέργειας κλίματος αμεριμνησίας και δηλητηριάσεως των συνειδήσεων του λαού, ιδίως των ευάλωτων συνειδήσεων των μικρών παιδιών, με την διασπορά των διαφόρων εθνοκτονικών (“αντιρατσιστικών”) προπαγανδιστικών κηρυγμάτων.

Όλοι αυτοί οι οψίμως αφυπνιζόμενοι, επίσης ανεκάλυψαν, εσχάτως, ότι στο πλήθος των εισβολέων δεν περιλαμβάνοται “πρόσφυγες πολέμου” αλλά αποτελείται, σχεδόν αποκλειστικά, από “οικονομικούς μετανάστες”, αν και, προκειμένου να μη παρεκκλίνουν από τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας, επιμένουν να τους αποκαλούν με τον αστείο γενικευτικό νεολογισμό-υβρίδιο που έχει καθιερωθεί (ή επιβληθεί) να χρησιμοποιείται σχεδόν υποχρεωτικώς από τα μ.μ.ε., ως καραμέλα: “πρόσφυγες-μετανάστες”. Αλήθεια; τί μας λέτε; Ποιοι “πρόσφυγες”;! Κανείς δεν είναι πρόσφυγας! Δεν είναι καν μετανάστες! Είναι έποικοι. Ε-Π-ΟΙ-Κ-ΟΙ!

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: Ο ΣΑΘΡΟΣ ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ.

Ενώ οι καθημερινές χερσαίες διελεύσεις αφροασιατών εποίκων μέσω του Έβρου καθώς και οι μαζικές αποβάσεις στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου συνεχίζονται εντελώς ανεμπόδιστα (παρά τις περί του αντιθέτου κίβδηλες κυβερνητικές προεκλογικές υποσχέσεις), αντί για τον λόγο αυτόν να σημάνει πανεθνικός συναγερμός, διότι η εξ ανατολών πληθυσμιακή εισβολή συνιστά αυτονοήτως όχι απλώς κρίσιμο ζήτημα εθνικής ασφαλείας αλλά, πολύ περισσότερο, υβριδικήν εκδοχή πολέμου εναντίον της χώρας, στην επικαιρότητα κυριαρχεί – τί άλλο; – ο “τριήμερος εορτασμός της επετείου της φοιτητικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου” ο οποίος, καίτοι επί δεκαετίες έχει καταστεί ταυτόσημος των επεισοδίων, της βίας, της αλητείας, των βανδαλισμών, των δηώσεων, της ύβρεως και της καταστροφής, εξακολουθεί να κατέχει κεντρική θέση στην συστημική προπαγάνδα, δηλητηριάζοντας με τους ποταμούς των τερατωδών ψευδών που τον περιβάλλουν τις νεώτερες γενιές, ακόμα και αθώες ψυχές μικρών παιδιών που, έχοντας μεγάλην απόσταση από την επίμαχη εποχή και καθώς μαστίζονται από παντελή ιστορική άγνοια, αποτελούν ιδανικά θύματα των τσαρλατάνων του πολιτικού, δημοσιογραφικού και ακαδημαϊκού κατεστημένου της αισχράς και ολεθρίας περιόδου της μεταπολιτεύσεως!

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικώς τα κυριότερα περί την “ηρωικήν επέτειο” αναπαραγόμενα ψεύδη:

………….

   …

Ο μύθος της “εξέγερσης” του Πολυτεχνείου κατέχει κομβική θέση στην σύγχρονη ελληνική ιστορία και ο ρόλος του εξηγεί την σύγχρονή μας πολιτειακή και κοινωνική κατάπτωση. Όταν το απόλυτο πρότυπο πολιτικής στάσεως καθίσταται η κατάληψη δημοσίων κτηρίων από διάφορα ρεμάλια και ρεμαλοειδή που αργότερα γίνονται δημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστημίων, βουλευτές, ευρωβουλευτές κ.λπ., εξαργυρώνοντας τους σκιώδεις και κατά φαντασίαν “αγώνες” τους για την “δημοκρατία” πολλαπλώς διαστρεβλώνοντας γεγονότα κατά το δοκοῦν, τότε είναι επόμενο να είναι διαλυμένα και τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, να είναι μαραζωμένη και εκφυλισμένη η παιδεία εν γένει, να είναι πλήρως απονεκρωμένη κι εκκαρναβαλισμένη η πνευματική ζωή. Είναι επίσης επόμενο τα υπόγεια των πανεπιστημιακών σχολών να φιλοξενούν γιάφκες τρομοκρατών, είναι επόμενο ένας ρεμπεσκιές αρχικαταληψίας να φθάσει να γίνει πρωθυπουργός, ο πρωθυπουργός της προδοσίας (των Πρεσπών) και του ανοίγματος των συνόρων στους ισλαμομετανάστες…

Το ψεύδος έχει προ πολλού αποκαλυφθεί αλλά, όσο κι αν έχει ξεφτίσει, το συντηρούν ωστόσο επιμελώς, διότι ξέρουν ότι η κατάρρευσή του θα σημάνει και την κατάρρευση του φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος εν συνόλῳ!

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἐτήτυμα Ψέγματα (6)

Οἱ ἀνύπαρκτοι “ἥρωες” – καὶ τὰ πραγματικὰ ζόμπι τοῦ “Πολυτεχνείου”…                   
 
       Περὶ τῶν εὐφαντάστως ἐξυμνημένων ἀγνώστων “νεκρῶν” καὶ “ἡρώων” τοῦ Πολυτεχνείου, τῶν ὁποίων οἱ μπουλντόζες ποὺ ἔστελνε κάποτε ὁ δήμαρχος Ζωγράφου Μπέης ματαίως ἐπάσχιζαν νὰ βροῦν τούς … ὁμαδικοὺς τάφους (ὁπότε καὶ μάζεψαν μάρμαρα νεκροταφείων γιὰ τὴν βίλλαν τοῦ δημάρχου, ὥστε … νὰ μὴ ἐπέστρεφαν ἄπραγα τὰ συνεργεῖα!) καὶ ὁ περὶ συνταξιοδοτήσεως τῶν οἰκογενειῶν τῶν ὁποίων νόμος τοῦ Καραμανλῆ παρομοίως ἀπέβη μάταιος, ἀφοῦ δὲν εὑρέθη ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ἀποδέκτης/δικαιοῦχος νὰ καταθέσῃ τὰ δικαιολογητικά του, ἐπίσης δὲ περὶ τῆς ἀχαλινώτως ὑπὸ τῆς Μεταπολιτευτικῆς Μαφίας ἐκτοξευθείσης κομμουνιστικῆς πλύσεως ἐγκεφάλου εἰς βάρος ἐπαλλήλων γενεῶν μαθητῶν καὶ κυρίως εὐαισθήτων μαθητριῶν, ποὺ ἔχυναν μαῦρα δάκρυα κατὰ τὶς κακόγουστες κομμουνιστοδημοκρατικὲς φάρσες καταπτύστων κι ἐλεεινῶν ὑπανθρωπαρίων, μὲ τὴν πρώτην κυρίαν τῆς δημοκρατικῆς Ἀπάτης Ἰωάνναν Τσάτσου νὰ δίδῃ τὸ παράδειγμα σκηνοθετημένων προπαγανδιστικῶν εὐαισθησιῶν, καθὼς δακρύβρεκτος κατέθετε στέφανον εἰς μνήμην τῆς … ἀξέχαστης “Ἠλένιας”, τῆς ὁποίας ὁ κομμουνιστᾶκος κατὰ φαντασίαν ἀγαπητικὸς ἀπαραγορήτως ὠδύρετο διεκτραγωδῶν τὸ δρᾶμά του μετὰ τὸ “φασιστικὸν ἔγκλημα”, ἔχουμε γράψει ἱκανά, μία δὲ πρόχειρος ἀναζήτησις εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας δίδει ἀρκετά: https://www.armahellas.com/?s=%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%E1%BF%96%CE%BF   Δυνάμει ἐκείνης ἀρχικῶς τῆς φουρνιᾶς “ἀγωνιστῶν/καταληψιῶν” καὶ τῶν ἀνταξίων της ἐπιγόνων κηφήνων τοῦ συνδικαλιστικοῦ παραγοντισμοῦ ἀγραμμάτων Ἀλέξηδων, ποὺ προωθοῦντο ἐκβιαστικῶς εἰς τὰς βαθμίδας τῆς κατεξηυτελισμένης μεταπολιτευτικῆς “Παιδείας”, ὑπεβαθμίσθη ἡ χώρα εἰς ὑπαφρικανικὸν ἐπίπεδον χάους, σήψεως καὶ διαφθορᾶς, ἐξηνδραποδίσθη δὲ πλήρως καὶ ὁλικῶς ὡς σιδηροδέσμιος ποὺ ἀναμένει παθητικῶς τὴν ἐκτέλεσιν τῆς θανατικῆς ποινῆς ὑπὸ τῶν βαρβάρων – τόσον βαρβάρων παρταλοφόρων ἀφροσημιτικῶν εἰσβολέων, ὅσον καὶ γραβατοφόρων μεγαλοχρηματιστῶν…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ Κατάντια τοῦ Ἑλληνικοῦ Πανεπιστημίου στὴν Ἐποχὴ τῆς Σοσιαλιστικῆς Καταπτώσεως

Δυστυχώς το ακαδημαϊκό κατεστημένο, πέραν της ορθοπολιτικής τυραννίας που το καθιστά ευθέως συνένοχο, έχει εκπαιδευθεῖ σε μίαν στάση παραδόξου και πρωτοφανούς παγκοσμίως αγόγγυστης υποταγής στα ήδη από το 1974 τεκταινόμενα τριτοκοσμικά αίσχη, καθώς αυτό εξασφαλίζει την εδραίωση των πανεπιστημιακών στην θέση τους, αφού το χυδαίο κι ασύδοτο ψυχονοητικό μπολσεβικικό προλεταριάτο της ανεστραμμένης «δημοκρατικής» ιεραρχίας μένεται και απαιτεί την κεφαλήν του α΄ ή του β΄ επί πίνακι, αν η κεφαλή αυτή τολμά να μη υποτάσσεται ολοκληρωτικώς στα ερυθρά ινστρουχτοράτα!  
Τα παραπάνω λοιπόν φαινόμενα δεν αποτελούν παρά μια διόγκωση μιας ήδη εδώ και πολλά χρόνια επικρατούσας παρακμιακής κατάστασης και κατά κανένα τρόπο πρωτοφανή συμπτώματα. Αριστερές και κόκκινες παρατάξεις (και φυσικά όχι μόνο) έχουν εδώ και δεκαετίες επιβάλει την δικιά τους “χούντα” στους διαδρόμους των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, ενώ είναι γνωστό ότι τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα πάντα φιλοξενούσαν και στέκια αναρχικών, για να μη πούμε ότι μάλλον τα Πανεπιστήμια ενίοτε αποτελούν ορμητήριο ή καταφύγιό τους. Όλοι οι παραπάνω έχουν μετατρέψει τους χώρους αυτούς σε “τσιφλίκι” τους, βρωμίζοντας τους τοίχους είτε με σπρέι και μπογιές είτε με αφίσες με τα γραφικά και εμετικά τους συνθήματα, διακόπτοντας τα μαθήματα για ανακοινώσεις, κάνοντας καταλήψεις, διοργανώνοντας παρακμιακά πάρτυ στα οποία το αλκοόλ ρέει άφθονο ενώ γίνεται και ανταλλαγή κάθε είδους ναρκωτικής ουσίας, προπηλακίζοντας ανενόχλητοι κατά τις αποχαλινωμένες τους παρορμήσεις φοιτητές ή ακόμα και καθηγητές που διαφωνούν με τις γελοίες και ουτοπικές απόψεις τους ή απλά δεν εκπληρώνουν τα παρανοϊκά τους αιτήματα, όλα δε τούτα με την ανοχή ή την δειλή, άνευρη και ανεπαρκή αντιμετώπιση υπό των καθηγητών ή των γλυκανάλατων δήθεν πολιτικοϊδεολογικών τους αντιπάλων.  

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]