Αυτό ήταν λοιπόν: η Χρυσή Αυγή κρίθηκε από την μεταπολιτευτική δικαιοσύνη ως “εγκληματική οργάνωση”.
Η απόφαση ελήφθη εν μέσω βαρβαρικών και λυσσασμένων συγκεντρώσεων ανθελληνικών ορδών στους παρακειμένους του δικαστηρίου δρόμους. Μετά την ανακοίνωση της αποφάσεως ένα κύμα πανηγυρισμών σάρωσε τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και τον δημόσιο λόγο.
Σ’ αυτό το σημείο ας επισημανθεί η τραγική συγχρονικότης: Την ίδια στιγμή που οι καλοκουρδισμένοι, από τους ινστρούχτορες ιδεολογικής σαβούρας και νοσηρών ιών που προσβάλλουν την ψυχονοητική λειτουργία, Ελλαδίτες ζητωκραύγαζαν πως η “δημοκρατία νίκησε”, οι Τούρκοι ετοιμάζονταν να ανοίξουν, προς αξιοποίηση του ψευδοκράτους, την Αμμόχωστο, φέρνοντας στον νου τα γεγονότα του 1974 με την θεμελιώδη για την προδοτική Μεταπολίτευση νίκη της “δημοκρατίας”…
Οι αμετροεπείς δηλώσεις, οι οποίες θυμίζουν την ρήση “Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται”, έχουν τελείως δόλιο χαρακτήρα και λειτουργία και επιτείνουν ακόμη περισσότερο την προϊούσα σύγχυση. Έτσι, είναι άκρως εξοργιστικές, όχι επειδή φαινομενικώς βάλλουν κατά της, ήδη από καιρό εσωτερικά νεκρής, Χρυσής Αυγής, αλλά διότι ουσιαστικώς εξ αφορμής της Χρυσής Αυγής βάλλουν, με μια διαβολικά σχεδιασμένη επιχείρηση ψυχολογικού εκβιασμού και συγχύσεως, εναντίον όλων όσων εμφορούνται από εθνικά ιδεώδη: Τα οποία ιδεώδη κακήν-κακώς μαγειρεύουν και υποβάλλουν επιτηδείως και υποσυνειδήτως ως αυτονοήτως (εξ άλλου στην Ελλάδα ως γνωστόν είσαι ό,τι δηλώσεις!) εκπροσωπούμενα υπό των συγκεκριμένων ατόμων και της συγκεκριμένης οργανώσεως, πράγμα που και προφανέστατα βολεύει εξαιρετικά στο σερβίρισμα στο φιλοθεάμον πόπολο της ψευδοανθρωπιστικής κι εθνομηδενιστικής σούπας των μπολσεβίκων αλλά και των φιλελέδων!
Οι οποίοι φιλελέδες έχουν ιδεολογικώς πλήρως ευθυγραμμισθεί και υποταχθεί στον εθνομηδενισμό μπολσεβίκων και αντιφάδων, οι δε μπολσεβίκοι αναχθεί σε παρακρατικό εγκληματικό στρατό προασπίσεως του παγκοσμιοποιητικού καπιταλισμού, από κοινού στρατευμένοι αμφότεροι στην επιχείρηση εκριζώσεως του “νατιβισμού”, ήτοι του εθνισμού, και καθαυτής της υποστάσεως του Έθνους, όπως και εξ αρχής ωμά διεκήρυξε ο πρωθυπουργός, διά του εκτοπισμού των ιθαγενών της Ελλάδος και της Ευρώπης, υπό των φαιών αφροασιατικών μαζών που αφήνουν και μεριμνούν ώστε να κατακλύσουν την Ευρώπη…
Δεν μπορεί να μη σχολιασθεί το ότι κυβερνών κόμμα είναι και πάλι η φιλελεύθερη παράταξη, η Νέα Δημοκρατία – όπως και το 1975, οπότε έκλεισε σε ισόβια δεσμά τους αξιωματικούς. Επιβεβαιώνεται έτσι ξανά η γνωστή ρήση του Λεόν Ντεγκρέλ περί της αστικής δεξιάς ως του χειρίστου μας και πλέον υπούλου Εχθρού… Όπως όμως ήδη ανεφέρθη, το πολιτικό σύστημα εν συνόλω, παρ’ όλη την νίκη του, δείχνει ξανά και ξανά το πόσο ψεύδεται και καμώνεται και φτιασιδώνεται σχετικά με τις αξίες που προσχηματικώς προτάσσει!
Τους προηγουμένους μήνες η πολιτική ζωή της χώρας συνταράχθηκε από το σκάνδαλο Novartis, κατά το οποίο τα δύο κόμματα εξουσίας αλληλοκατηγορήθηκαν για παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη. Ακόμη παλαιότερα και σε σχέση με την Χρυσή Αυγή, είχε αποκαλυφθεί ότι η εκτελεστική εξουσία ασκούσε ουσιαστικό έλεγχο στην δικαστική. Και είναι επόμενο ότι κάτι τέτοιο θα συμβαίνει, αφού οι διορισμοί και οι προαγωγές των ανωτάτων δικαστικών γίνονται με απόφαση της κυβερνήσεως.
Είναι λοιπόν εμφανές ότι η “αρχή της διακρίσεως των εξουσιών”, μία από τις κύριες προτάσεις του “διαφωτισμού”, από τον οποίο υποτίθεται πως εκπηγάζει η σύγχρονη αστική δημοκρατία, υποστηρίζεται από τους κρατούντες μόνο προσχηματικώς. Όπως προσχηματικές είναι και άλλες (υποτιθέμενες) αρχές της, όπως για παράδειγμα η “ελευθερία του λόγου”: Αυτή η τελευταία ισχύει πράγματι μονάχα σε περίπτωση που κάποιος εκφράζει απόψεις σύμφωνες με τον κατακλύζοντα πολιτιστικό μαρξισμό. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο λόγος φιμώνεται, τύποις από τον λεγόμενο “αντιρατσιστικό” νόμο, όμως ουσιαστικά ήδη από την εγκαθιδρυμένη καθολική “ορθοπολιτική” τυραννία και τρομοκρατία.
Η περίπτωση της δίκης της Χρυσής Αυγής κατέστησε εξώφθαλμα εμφανή την υποκρισία του φιλελευθερο-κομμουνιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Η περίπτωση αυτή βεβαίως απεσαφήνισε και τις ολοκληρωτικές προθέσεις του Συστήματος, αφού θέλει μάλιστα να δημιουργήσει έτσι νομικό προηγούμενο στην καταδίκη συγκεκριμένου προσανατολισμού πολιτικών ομάδων ως εγκληματικών οργανώσεων, μάλιστα δε ΟΧΙ λόγῳ συγκεκριμένων ενεργειών αλλά συνεπείᾳ καθαυτού του ιδεολογικού τους προσανατολισμού, όπως εν χορώ όλοι οι τενεκέδες δημοσίως διατυμπανίζουν.
Αναφορικώς με την Χρυσή Αυγή η (αντικειμενικώς αβάσιμη και πολιτικά υπαγορευμένη) απόφαση ήρθε εν τούτοις ως μία θεία δίκη για την πληβειακή εικόνα και τις φαύλες πρακτικές δεκαετιών υπό την εποπτεία μιας σάπιας οικογενειακής καμαρίλας: στοιχεία όχι απλώς άσχετα αλλά εκ θεμελίων αντίθετα προς τον αριστοκρατικό χαρακτήρα του Εθνικοσοσιαλισμού, με τον οποίον ατυχώς συνδέθηκε κατά καιρούς και κατά τρόπον τόσο ανέλπιστα βολικό για το Σύστημα και την προπαγάνδα του η Χρυσή Αυγή.
Ήτοι, τιμωρήθηκε κοσμικώς, καταρχάς για την βαρβαρικής αισθητικής δημόσια εικόνα της. Η ταύτιση δε αυτής της αποκρουστική εικόνος με την κατ΄ εξοχήν ευγενή κοσμοθεώρηση, τον εθνικισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό ακόμη, δυσφήμισε και διέσυρε σε τέτοιο βαθμό αυτήν την δεύτερη, ώστε κανείς να ντρέπεται να υποστηρίξει δημοσίως τα εθνικά ιδεώδη φοβούμενος μη συνδεθεί συνειρμικώς με γρυλλίσματα, με ψεύτικες φανφάρες και κούφια κορδώματα που ξεφούσκωσαν στιγμιαία στην πρώτη δοκιμασία, με ουγκανητά και με παντοειδή κουτσαβακικά μπακαλομαγκίσματα κάποιων φαιδρών τυπάκων με παραφουσκωμένα μυαλά και αρρωστημένα τουπέ…
Κατά δεύτερον, επλήρωσε κοσμικώς το ότι αντιμετώπισε ως προσωπική (οικογενειακή) της ιδιοκτησία τον εθνικό χώρο και επί δεκαετίες φρόντισε να καταπνίξει με οποιοδήποτε ποταπό κι αισχρό τρόπο κάθε άλλη αναδυομένη κίνηση. Με τελείως ύπουλα και δόλια μέσα. Δεν αρκέστηκε σε μαφιόζικου τύπου επιθέσεις, αλλά σε διάφορες περιπτώσεις κατασυκοφάντησε και λάσπωσε, με εντελώς αισχρές, απεχθείς και προφανέστατα φανταστικές ανυπόστατες κατηγορίες, χαρακτήρες που ήθελε να “δολοφονήσει” (ηθικώς και πολιτικώς), κυρίως έναντι των νεωτέρων που δεν είχαν ιδίαν άποψη και γνώση.
Παρά λοιπόν την καταφανέστατη και τερατώδη δικονομική αδικία (που θεαματικώς αποκαλύπτει την απόλυτη υποκρισία και φαυλότητα του κοινοβουλευτισμού και την προσχηματικότητα των υποτιθεμένων “δημοκρατικών ιδεωδών”), στην περίπτωση της νεκρής Χ.Α. επεκράτησε η θεία δικαιοσύνη. Παρά τις άγριες θριαμβικές φωνασκίες των ανθελλήνων, φιλελευθέρων και κομμουνιστών (κάθε είδους) ομοίως, διαφαίνεται η έναρξη μίας νέας εποχής, χωρίς το μολυσματικό βαρίδιο της Χ.Α..
Εδώ και πολλές δεκαετίες μαύρα σύννεφα πλανώνται πάνω από την Ευρώπη. Ο λευκός κόσμος τελεί υπό πολιορκία. Στίφη αλλοφύλων από κάθε γωνιά του πλανήτη, κυρίως υπό την ιδεολογική καθοδήγηση του Ισλάμ, εισέρχονται στις πατρίδες του λευκού ανθρώπου. Υπεύθυνοι αυτού του διαφαινομένου αφανισμού της Ευρώπης είναι οι νικητές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου – φιλελεύθεροι και κομμουνιστές από κοινού, όπως και τότε…
Για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, πρέπει να επικρατήσουν αυθεντικά εθνικά κινήματα, όχι αποκομμένα και ξέχωρα, αλλά σε κάθε χώρα της Ευρώπης, φτιάχνοντας ένα ενιαίο ευρωπαϊκό εθνικό μέτωπο. Αναφορικώς με την περίπτωση της Ελλάδος, η νέα εξέλιξη με την αποχώρηση της Χ.Α. μπορεί να επιταχύνει τις διεργασίες αναδείξεως τέτοιων νέων υγιών φορέων.
Οι φέροντες εθνικά ιδεώδη θα πρέπει να διδαχθούν από την περίπτωση της Χ.Α. ως αντιπαράδειγμα, προς αποφυγήν. Αυτή έδρασε τελείως μη αριστοκρατικά. Τελείως πληβειακά. Τελείως μπολσεβικικά. Τα πλέον κατώτερα φυλετικά και ηθικά στοιχεία του λαού μας τα ξεχώρισε και τα έθεσε στην κορυφή της!
Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος: Άτομα χαμηλής υποστάθμης δεν θα μπορούσαν ποτέ να αναδείξουν κάτι περισσότερο από το είναι τους. Πρέπει λοιπόν να τεθεί ως πρώτος στόχος κάθε εθνικής κινήσεως η ανάδειξη των πλέον ευγενών χαρακτήρων. Τέτοιοι χαρακτήρες με την στάση και την παράστασή τους θα γίνουν οι καλύτεροι διαφημιστές των ευγενών ελληνικών ιδεωδών. Η Χ.Α. κατέστη ο ιδεώδης δυσφημιστής τους! Τα διέσυρε και υποβάθμισε ως τα τάρταρα επηρμένων μουζίκων και αγενών μαζανθρώπων, που τους ανέδειξε αυτήν την φορά όχι κάποιο μπολσεβικικό κίνημα – αλλά …η “Χρυσή Αυγή”! Της οποίας όμως έτσι η κατά την ουσία μπολσεβικική διάσταση υπήρξε τελείως καθοριστική – με οικτρά αποτελέσματα και αδιανόητες συνέπειες…
Έτσι, η σύγχυση που καλλιεργείται διευκολύνεται πλέον κατά τρόπο μοναδικὰ τραγελαφικό από την προηγηθείσα πρακτική σύγχυση, συνεπείᾳ του χαρακτήρος, του βίου και της πολιτείας της Χ.Α.!
Έχει επισημανθεί και σε παλαιότερες αναρτήσεις της ιστοσελίδος μας ότι κάθε ιστορική περίοδος έχει τον δικό της γενεσιουργό μύθο. Στην περίπτωση της μεταπολιτεύσεως τέτοιοι μύθοι-σταθερές είναι η κατάληψη (…”εξέγερση”) του πολυτεχνείου, η επάνοδος της “δημοκρατίας” (ήτοι, η προδοσία της Κύπρου) και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο διά της προδοσίας του ιδρυτού της (“η Κύπρος κείται μακράν”…) έθεσε τα θεμέλια αυτής της παρακμιακής περιόδου.
Παρομοίως: Πρώτος στόχος τακτικής αλλά και ιστορικής σημειολογίας κάποιου αληθινού αναγεννητικού εθνικού κινήματος εν Ελλάδι θα πρέπει να είναι η ολοσχερής εξάλειψη της Νέας Δημοκρατίας. Όσο υφίσταται αυτό το κόμμα, δεν πρόκειται να προχωρήσει καμία εθνική κίνηση αναγεννήσεως.
Φωκίων Καρτερός