Σεξουαλικές διαστροφές

Το φεμινιστικό κίνημα και τα διάφορα παρακλάδια του απετέλεσαν ένα από τα ισχυρότερα όπλα του Συστήματος στον αγώνα του για την διάλυση των δυτικών κοινωνιών καθ’ όλην την διάρκεια του 20^οῦ αιώνος. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως διανύει μια παρατεταμένη περίοδο, μάλλον τερματικής, παρακμής, διότι έχει συνθλιβεί ανάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες του δικαιωματισμού των «μεταναστών» και των «λοάτκι».

Καθώς όλα τα κινήματα του δικαιωματισμού έχουν κοινή προέλευση και κοινούς στόχους, ήτοι την καταστροφή του δυτικού πολιτισμού και την βιολογική συρρίκνωση της λευκής φυλής, απαγορεύεται να συγκρουστούν μεταξύ τους, ακόμη και όταν τα «δικαιώματα» του ενός εμφανώς καταπατούν τα «δικαιώματα» κάποιου άλλου. Δυστυχώς για τον φεμινισμό, τα δικαιώματα των γυναικών, που υποτίθεται πως υποστηρίζει, δεν καταπατούνται απλώς αλλά κυριολεκτικώς και μεταφορικώς υφίστανται βιασμό με θύτες τόσο τους «μετανάστες» όσο και τους «λοάτκι». Όμως οι κρυφοί πάτρονες των φεμινιστικών οργανώσεων απαγορεύουν ακόμη και τις λεκτικές αντιδράσεις απέναντι στην ασύλληπτα κτηνώδη σεξουαλική κακοποίηση που υφίστανται αναρίθμητες λευκές γυναίκες στα χέρια των «δύσμοιρων μεταναστών» σε όλα τα μήκη και πλάτη της Δύσεως.  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Δύο θέματα της διεθνούς πολιτικής – τα οποία μάλιστα συνδέονται στενά μεταξύ τους – θα δικαιολογούσαν μεγάλο ενδιαφέρον και ανησυχία εκ μέρους της ελλαδικής κοινής γνώμης: η εξέλιξη της ρωσο-ουκρανικής διενέξεως αφ’ ενός και η τουρκική, έναντι της Ελλάδος, παροξυσμικώς πλέον κλιμακουμένη, επιθετικότης αφ’ ετέρου. Το πρώτο είναι ένα ζήτημα κατ’ εξοχήν διεθνούς ενδιαφέροντος, ένα ζήτημα με δυνητικές επιπτώσεις κοσμοϊστορικών διαστάσεων, πέρα από τις αμεσότατες οικονομικές συνέπειες που έχουν ήδη επέλθει, οι οποίες, κατά τρόπο πρωτοφανώς δραματικό, πλήττουν πρώτα και κύρια όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, ερχόμενες να αποτελειώσουν τις καταρρέουσες από τα ισοπεδωτικά μέτρα των βλακωδών locke down οικονομίες. Το δεύτερο συνδέεται πιο στενά με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα συνιστώντας άμεση και σαφή υπαρξιακή απειλή για την επιβίωση του Ελληνισμού, έχοντας διεθνείς προεκτάσεις επίσης.

Πόσο πολύ απασχολούν την ελληνική κοινή γνώμη τα δύο αυτά σοβαρότατα ζητήματα; Από ελάχιστα έως καθόλου! Αυτό, το εκ πρώτης όψεως, παράδοξο φαινόμενο εν μέρει εξηγείται αν λάβει κανείς υπ’ όψιν την τεχνητή διόγκωση άλλων, αναλογικώς ασημάντων, ειδήσεων εκ μέρους των μ.μ.ε. τα οποία έχουν την ευχέρεια να ιεραρχούν αυτοβούλως τα ζητήματα της επικαιρότητος με τον αντεστραμμένο τρόπο με τον οποίο συνηθέστατα τα παρουσιάζουν, επιβάλλοντας και τεχνηέντως συντηρώντας στις χειραγωγούμενες συνειδήσεις ενός αποχαυνωμένου κοινού μία απατηλή αίσθηση σημαντικότητας για ασήμαντες (ή εν πάση περιπτώσει μη συγκρίσιμης σημαντικότητας) ειδήσεις.  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]