Φιλοσοφία/Κοσμοθεωρία

Το Ελληνικό Ιδεώδες ως Ακρόπολη Αναγέννησης

Η Ευρώπη στις μέρες μας, αντιμετωπίζει μιαν βαθιά υπαρξιακή δοκιμασία. Η πνευματική παρακμή οδηγεί αναπόφευκτα σε υλικές δυσκολίες, όπως και η υλική ευμάρεια προϋποθέτει πνευματική ανάπτυξη. Οι υπεύθυνοι της σύγχρονης Ευρώπης προσπάθησαν [ξανά] να χτίσουν έναν «πύργο της Βαβέλ», βασιζόμενοι κυρίως στην οικονομία ως θεμέλιο, αγνοώντας όμως θεμελιώδεις φυσικούς νόμους και κοινωνικές αλήθειες.

Αυτό το οικοδόμημα είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες επιδιόρθωσης, καθώς η οικονομική βάση δεν μπορεί να αποτελέσει ενωτικό στέλεχος ούτε να αντέξει το βάρος μιας βιώσιμης ενοποίησης. Οι κρίσεις που πλήττουν σήμερα την Ευρώπη προέρχονται όλες —χωρίς εξαίρεση— από τις επιλογές των αρχιτεκτόνων της, οι οποίες εμπνέονται από ένα δυαδικό δόγμα, που περιορίζει το ανθρώπινο ίχνος στην λογική: «με χρήμα ευτυχία, χωρίς χρήμα δυστυχία»

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Οἱ Ἥρωες, ὁ Thomas Carlyle καὶ ὁ ἀποπνικτικὸς βάλτος τοῦ δημοκρατισμοῦ/ὀχλοκρατισμοῦ

”  – Ποιος φτιάχνει την Ιστορία – η μάζα ή το πρόσωπο; Σε μια εποχή που οι κοινωνίες αποθεώνουν την συλλογικότητα, το ερώτημα αποκτά εκρηκτική επικαιρότητα.

“Οι Ήρωες”, το βιβλίο του Thomas Carlyle, (“On Heroes, Hero-Worship and the Heroic in History”, 1841), έχει ως κεντρικό του επιχείρημα το ότι η ιστορία του κόσμου είναι, στην ουσία της, η ιστορία των μεγάλων ανθρώπων.

Ο Carlyle πίστευε ότι ο ήρωας δεν είναι προϊόν της εποχής του αλλά ο ίδιος διαμορφώνει την εποχή του. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την “δημοκρατική” ή “ιστορικο-υλιστική” οπτική, σύμφωνα με την οποία οι υλικές συνθήκες, οι απρόσωπες δυνάμεις και οι άμορφες συλλογικότητες παράγουν την ιστορία. Ο ήρωας στον Carlyle είναι ο φορέας του νοήματος, της αλήθειας, της πράξεως.

Ο Carlyle θεωρεί ότι σε περιόδους κρίσεως, ασάφειας ή παρακμής, εμφανίζονται οι ήρωες – αυτοί που βλέπουν καθαρά και πράττουν τολμηρά. Πίστευε βαθιά ότι ο ήρωας αναδύεται ακριβώς όταν όλα δείχνουν χαμένα — όταν η μαζική ψευδαίσθηση που στηρίζει αφύσικες και νοσηρές καταστάσεις έχει κλονισθή.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

«Ἥρως», ἕνας κατ᾿ ἀρχὴν ὑψηλὸς τίτλος…

    Ανά τους αιώνας έχουν εμφανισθεί πλείστα γραφόμενα και αναφορές περί ηρωισμού – από τις επικές αφηγήσεις, τις διασωθείσες μαρτυρίες έως τα εγκωμιαστικά άσματα. Ενίοτε όμως, και ιδιαίτερα στην εποχή της νεωτερικής διαστροφής, η ιδιότης του ήρωος έχει υποστεί μίαν άνευ προηγουμένου εννοιολογική κατάχρηση καθώς και απαξίωση, με αποτέλεσμα αυτή να αποδίδεται σε υποκείμενα που, όχι μόνο δεν την αξίζουν, τουναντίον στην χρυσή εποχή θα θεωρούνταν ακόμη και προδότες.

Η αυθαίρετη υπερβολική χρήση μίας έννοιας την οδηγεί σε ουσιακή έκπτωση και απώλεια του αρχικού περιεχομένου. Το ιδανικό του ηρωισμού, εκτός της εμφανούς του πλευράς των υπερανθρώπων κατορθωμάτων και της αγνής γενναιότητος, αποτελεί φορέα μίας πολύ βαθύτερης ουσίας, συνυφασμένης προς την πίστη στην επίτευξη ενός ιερού σκοπού, το ιδεώδες της διαφυλάξεως της τιμής, της καταφρονήσεως των υλικών ηδονών και της κατισχύσεως επί των ζωωδών παθών.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

“O Μύθος απολαμβάνει την υπεροχήν του επί της Ιστορίας”

Συχνάκις και ποικιλοτρόπως αναφέραμε το γεγονός ότι για όσους ευρίσκονται στην μυητικήν ατραπόν, ο Μύθος απολαμβάνει την υπεροχήν του επί της Ιστορίας.  Αυτό οφείλεται στην εγγενώς περιορισμένην φύση της ιστορίας, ως κάτι φευγαλέον, στιγμιαίον και ιδιαίτερον – ενώ ο μύθος, ως μυητικόν σύμβολον, είναι υπεχρονικός και καθολικός. Θα ημπορούσε ακόμη να ειπωθεί ότι σαφώς ο μύθος «υπερβαίνει την πραγματικότητα» εάν, με τον όρον «πραγματικότης», άποιος αποδέχεται την αστικήν, σύγχρονον, επιστημονικήν άποψη και αίσθηση αυτής της λέξεως, δηλαδή την απλήν φυσικήν πραγματικότητα.

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΤΟ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ» ΖΗΤΗΜΑ

Είμαι βέβαιος ότι, αρκετοί, φίλοι και κάποιοι «πολύ φίλοι» διαβάζοντας αυτό το κείμενο θα πουν με ένα στόμα: «μα για ποιους τα λες αυτά…»

Φίλτατοι αναγνώστες, αν αποδεχτούμε πως σκέψεις και προβληματισμοί περί της κοινωνικής ρώμης και υγείας δεν βρίσκουν κοινό, δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα, δεν φυτεύουν έναν εύελπι σπόρο και δεν προκαλούν σκέψη, τότε αυτομάτως αποδεχόμεθα πως η Ελληνικότης έχει εκλείψει. Πως η γλώσσα μας έχει πεθάνει. Πως η ιστορία μας είναι μυθολογία και πως οι παραδόσεις δεν είναι εθνοκοινοτικό  απόσταγμα, αλλά πανηγύρια…

Οι ελάχιστες δικές μου προσπάθειες λοιπόν και οι προσπάθειες πολλών άλλων, πραγματικά σημαντικών ανθρώπων, για την σκιαγράφηση μιας κοινωνικής στέγης, κάτω από την οποία θα προστατευθεί το κύτταρο της κοινωνίας και του Έθνους, υψώνονται ως τιτάνιοι κυματοθραύστες στο νεομαρξιστικό αφήγημα της μαζικοποίησης, της αποχαύνωσης, της αμορφωσιάς, της παραλυσίας και της εξαρτημένης από ουσίες κοινωνικής χίμαιρας, στην οποία κάποιοι θυσιάζουν το μέλλον όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και των αδελφών Ευρωπαϊκών Εθνών. Και με τον όρο «θυσία» αναφέρομαι στην τελετουργική ανθρωποθυσία επί βωμού, από φυλές κανιβάλων.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Τὸ κυρίαρχο πολιτικὸ δόγμα τοῦ ἐξισωτισμοῦ (egalitarianism) ἐχθρεύεται τὴν φυσικὴ πραγματικότητα!

(Με αφορμή τον θόρυβο που προκάλεσαν οι δηλώσεις του υφυπουργού υγείας Δ. Βαρτζόπουλου)

Το παρόν καθεστώς και η πολιτική τάξη (αταξία) που αυτό συνεπάγεται έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του τον ανορθολογισμό και τον αντι-φυσικό και μισαλλόδοξο δογματισμό, ο οποίος τάχιστα οδηγεί την κοινωνία σε τελεία αποσύνθεση. Τα ανωτέρω νοσηρά χαρακτηριστικά του κρατούντος καθεστώτος εμφανίζονται διαρκώς, έρχονται και επανέρχονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χρωματίζοντας κάθε πτυχή και κάθε έκφανση της πολιτικής ζωής, δηλητηριάζοντάς την. Κάθε τόσο ανακύπτουν περιστατικά που δίνουν αφορμή εκδηλώσεως αυτού του φανατικού ανορθολογισμού με επιθετικότητα, που ενίοτε αγγίζει την γελοιότητα!

Κάτι τέτοιο συνέβη προ ημερών, με τις δηλώσεις του υφυπουργού υγείας Δ. Βαρτζόπουλου, ο οποίος, έχοντας πέραν της ιδιότητος του πολιτικού της ΝΔ την ιδιότητα του ψυχιάτρου, έκανε το «λάθος» (λάθος που έλαβε από μ.μ.ε. και πολιτικούς διαστάσεις εγκλήματος καθοσιώσεως) να ξεχάσει προσωρινώς την πολιτική του ιδιότητα και να ομιλήσει με την επιστημονική γλώσσα της ψυχιατρικής, αναφέροντας το αυτονόητο: ότι, δηλαδή, οι άνδρες, λόγῳ των ανδρογόνων ορμονών (τεστοστερόνη κ.λπ.) που φέρουν, χαρακτηρίζονται εκ φύσεως από αυξημένη επιθετικότητα σε σύγκριση με τις γυναίκες, στοιχείο που εύλογα εξηγεί στην διάπραξη εγκλημάτων με μεγαλύτερη συχνότητα από άνδρες εναντίον γυναικών παρά το αντίστροφο.  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Βορεινὰ Σαλπίσματα 22 / Μνήμη Ἰμίων 2024

Ὁ χαιρετισμὸς τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ Ἅρματος Στεφάνου Γκέκα κατὰ τὴν ἐν Θεσσαλίᾳ κοινὴν ἐθνικιστικὴν συνδιοργάνωσιν (27/1/2924) τελετῆς Μνήμης τῆς ἀποφράδος νυκτὸς τῆς Προδοσίας τῶν Ἰμίων – καὶ τῆς θυσίας τῶν τριῶν ἡρώων. Συναφῶς πρὸς τὴν παροῦσαν ἀνάρτησιν κάποιος ἐκλεκτὸς καὶ καλλιτεχνικῶς ταλαντοῦχος φίλος τοῦ Ἅρματος συνήρμοσε ἐξαιρετικῶς ἀπόσπασμα τοῦ παρόντος χαιρετισμοῦ εἰς ἕνα ἐμπνευσμένον βίντεο καὶ ἀνήρτησε εἰς τὸν δίαυλόν του «Κοσμοθεἱσμός» (   / @cosmotheism_88   ):    • Η Μεταφυσική του Εθνικισμού   .

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ φιλοσοφία τῆς συγκρούσεως

Άφθονοι φιλοσοφικοί και  επιστημονικοί προβληματισμοί έχουν αναπτυχθεί γύρω από το ζήτημα των πολεμικών συρράξεων από τις απαρχές της ανθρώπινης ιστοριογραφίας. Τα γεγονότα μάλλον επιβεβαιώνουν ότι η πολεμική αντιπαράθεση αποτελεί έμφυτο συνοδοιπόρο του ανθρωπίνου όντος και θεμελιώδη κανόνα της του πολιτισμού, ειδικά αν αναλογισθούμε πως ο ήδη ένας πρώιμος πόλεμος στην ιστορία του ανθρώπινου είδους διεξήχθη στην προϊστορική εποχή μεταξύ του είδους Νeatherdal και του καινοπρεπούς τότε  είδους, που κυριαρχεί ώς την σημερινή εποχή, τους Homo Sapiens. Μάλιστα κατόπιν αυτής της διαπίστωσης οι επιστήμονες συνηγόρησαν ότι ο πόλεμος αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης.

Προτού παρουσιάσουμε και αναλύσουμε τις ερμηνείες που δόθηκαν στον πόλεμο από τους  ανθρώπους του πνεύματος, οι περισσότερες εξ αυτών παλαιές, η περιοδική αναφορά εδώ στοχεύει στην πρόληψη και απόκρουση των επιχειρημάτων που εκφράζονται από  αιθεροβάμονες  πασιφιστές  οι οποίοι, συνταυτιζόμενοι συχνά με την γραμμική αντίληψη της ιστορίας, επενδύουν σε έναν αντιρεαλιστικό και παράλογο μυωπικό παρον-τισμό, αρνούμενοι την διαχρονικότητα κάποιων καταστάσεων. Έτσι η έναρξη της ερμηνευτικής σειράς θα έχει αντίστροφη πορεία, από τους πιο μοντέρνους εποχιακά προς τους αρχαιότερους.   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου [19]

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, Ο ΥΨΙΣΤΟΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ,

ΠΡΟΠΑΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

 

Ἡράκλειτος (Λόγος)

 

Παρμενίδης (Ἐόν) – Ἐμπεδοκλῆς (Κόσμος)

 

Ἀναξαγόρας (Νοῦς) – Ξενοφάνης (Θεός) – Πυθαγόρας (Ταγός)

 

 Ἀναξιμένης (Αἰθήρ)-Δημόκριτος (Ἄτομον)- Ἀναξίμανδρος (Ἀρχή)

 

Θαλῆς (Ρευστόν)

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[18]

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ, ΦΑΙΔΩΝ-ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ-ΦΑΙΔΡΟΣ

 

Η Πόλις είναι η κερκίς

που, με στήμονα τον Λόγο και κρόκη τον Κόσμο,

υφαίνει τον τάπητα της Ιστορίας και του Πολιτισμού.

 

 

Ο Ατομισμός είναι Εγωκεντρισμός. Ο Ανθρωπισμός είναι Γεωκεντρισμός.

Ο Εγωκεντρισμός είναι ο αντικατοπτρισμός του Γεωκεντρισμού.

Ο Πολιτισμός είναι Θεοκεντρισμός.

ΗΛΙΟΣ, ο Απόλλων (Α-πολλών) – ΖΩΔΙΑΚΟΣ, ο Διόνυσος (Δίας-νύσσων)

Εστώ, η Ουσία – Έστω, η Ύπαρξη

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΒΟΡΕΙΝΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ [18 β]

Παρουσιάζουμε σήμερα καὶ τὸ γ΄ μέρος τῆς ἐκδηλώσεώς μας τῆς 19ης Μαρτίου 2023,  ποὺ κυρίως συνίστατο εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ Στεφάνου Γκέκα καταληκτικὴν ὁμιλίαν.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΒΟΡΕΙΝΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ [18 α]

Παρουσιάζουμε κατ᾿ ἀρχὰς τὸ α΄ μέρος τῆς ἐκδηλώσεώς μας τῆς 19η;Μαρτίου 2023, ποὺ συμπεριλαμβάνει:
    1.  Τὴν ὁμιλίαν τοῦ Dr. Alexander Jacob, τῆς ὁποίας τὸ κείμενον καὶ τὴν μετάφρασιν παραθέτουμε ἐδῶ. Κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ μέρους αὐτοῦ τῆς ἐκδηλώσεως προεβάλλετο ἐκ παραλλήλου πρὸς τὴν ὁμιλίαν σὲ διαφάνειες τόσον τὸ ἀγγλικὸν κείμενον ὅσον καὶ ἡ  (ἐπίσης ἐδῶ παρατιθεμένη) μετάφρασίς του. 
     2.  Τὸν ἐπακολουθήσαντα διάλογον μεταξὺ Στεφάνου Γκέκα καὶ Dr. Alexander Jacob, μὲ συμμετοχὴν καὶ τοῦ κοινοῦ.
    Παραθέτουμε κατωτέρω καὶ τὸν διάλογον αὐτὸν  εἰς ἑλληνικήν μετάφρασιν.
 
    Τὸ β΄ μέρος τῆς ἐκδηλώσεως δὲν πρόκειται νὰ δημοσιευθῇ.
 
    Τὸ γ΄ μέρος ἦτο ἡ ὑπὸ τοῦ Στεφάνου Γκέκα καταληκτικὴ ὁμιλία, ἥτις καὶ λίαν συντόμως θὰ ἀναρτηθῇ ὡς “ΒΟΡΕΙΝΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ [18 β]”
 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]