Η ανθελληνική πνευματική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατοχή της Ελλάδος ρίχνει πλέον και τις τελευταίες της μάσκες.
Οι όποιοι μη μηδίσαντες και ακόμη ανθιστάμενοι Έλληνες τίθενται υπό διωγμόν από τα μονοκρατορικά ιερατεία του ποικιλωνύμου ραγιαδισμού, πλέον δε αντιμετωπίζοντες και φυσική εξόντωση. Μετά τις τσιριχτές και μεταξύ τους σε θεατρινικότητα κι εμετικότητα ανταγωνιστικές κραυγάζουσες προτροπές του τύπου «να μη μείνει κανένας φασίστας» έρχεται και η πράξη, ως εκπλήρωσις της Ύβρεως… Όπως κάποτε τ’ αφιονισμένα μπολσεβικόσκυλα δολοφονούσαν ως «φασίστα», υπό την καθοδήγηση των ινστρουχτόρων της πλέριας δημοκρατίας, οποιονδήποτε αρνούνταν να γίνει εξομότης της ελληνικής ψυχής και χαρακτήρος, προσχωρώντας στις τάξεις του εν όπλοις Ιουδαϊσμού κατ’ ουσίαν, ήτοι του αξέστου μπολσεβικισμού, κι αιματοκύλισαν δεινότατα το Έθνος μας, έτσι και τώρα, τα ανδρείκελα της δουλικής πολιτικής ορθότητος του λιμπεραλομαρξιστοειδούς ραγιαδισμού, αντί να βάλουν την ουράν υπό τα σκέλη και ν΄ αναζητήσουν διεθνές καταφύγιο προ της αχανούς κι αδιεξόδου δυστυχίας στην οποίαν έχουν περιαγάγει την Πατρίδα μας, εν τούτοις εντείνουν λυσσαλέως την επίθεσή τους σ΄ όλα τα μέτωπα κατά των ανθισταμένων Ελλήνων…
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Σαν σήμερα, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την πόλη της Θεσσαλονίκης από τον Οθωμανικό ζυγό, μόλις 20 ημέρες μετά την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου. Το παρόν κείμενο είναι αφιερωμένο στην Μακεδονία με την ευκαιρία της 101ης επετείου της απελεθευρώσεώς της.
Αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον παλαιό κείμενο του Πέτρου Βλαστού με τον πολύ εύγλωττο τίτλο «Delenda Carthago». Θα διαπιστώσετε πόσο εντυπωσιακά διαυγής και διορατική είναι η προσέγγιση του Βλαστού (διατηρούμε την ιδιαίτερη ορθογραφία του συγγραφέως) όπως αυτή διατυπώνεται στις αρχές του 20ου αιώνα, για ζητήματα τα οποία παραμένουν – ιδίως στις χαλεπές ημέρες μας – περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ!»!
Αρκούσε ένας τυχαίος έλεγχος και η παρατηρητικότητα ενός αστυνομικού κατά την διάρκεια ενός από τους σπανιότατους ελέγχους της αστυνομίας σε καταυλισμούς αθιγγάνων (οι οποίοι αν και άπαντες ομολογούν ότι αποτελούν εστίες και ορμητήρια κάθε είδους βαριάς παραβατικότητος, τυγχάνουν καθεστώτος σκανδαλώδους ασυλίας – πραγματικά άβατα) ώστε η αποχαυνωμένη από την συνεχή πλύση εγκεφάλου κοινή γνώμη να πληροφορηθεί ένα συγκλονιστικό περιστατικό που αποδεικνύει περίτρανα αυτό που η λαϊκή σοφία ανέκαθεν γνώριζε: «οι γύφτοι κλέβουν παιδιά»!
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Στις 13 Οκτωβρίου 1904 στην Στάτιστα, ψηλά στο Βίτσι, έπεφτε ο Παύλος Μελάς… Η λύρα του Παλαμά θρηνούσε τον θάνατο ενός από τους ευγενέστερους ήρωες του Έθνους:
«…Πλατιά του ονείρου μας η γη κι απόμακρη… Και γέρνεις εκεί και σβεις γοργά. Ιερή στιγμή… Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις και τη φέρνεις σαν πιο κοντά».
Ενώ πλησιάζει η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνος, η επέτειος δηλαδή της ενόπλου αντιστάσεως του ελληνισμού της Μακεδονίας, στις αρχές του 20ου αιώνος, οπότε αντιμετώπισε ηρωικώς τις τρομοκρατικές επιθέσεις των βουλγάρων κομιτατζήδων οι οποίοι προσπαθούσαν να επιτύχουν τον βίαιο εκβουλγαρισμό του πληθυσμού της τουρκοκρατούμενης τότε Μακεδονίας, έντονες διεργασίες λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα στο κράτος-φάντασμα των απογόνων των Βουλγαροκομιτατζήδων, το οποίο επισκέπτεται και έχει πυρετώδεις συνομιλίες με την εκεί πολιτική ηγεσία ο γνωστός αμερικανοεβραίος διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Σκοπός των επισκέψεών του υποτίθεται ότι είναι η εξεύρεση τελικής λύσεως στο χρονίζον πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων. «Λύση» που καθώς φαίνεται έχει βρεθεί, αφού, όπως δήλωσε προσφάτως ο ίδιος ο Νίμιτς:
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Παρακολουθούμε επί σειρά ημερών να εκτυλίσσεται – και χθες τα ξημερώματα να κορυφώνεται – μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία πολιτικής διώξεως, η οποία από μόνη της ξεσκεπάζει με απροκάλυπτο πια τρόπο την κολοσσιαίων διαστάσεων Απάτη που συμπυκνώνεται στον ψευδεπίγραφο τίτλο: «Ελληνική Δημοκρατία», οι υποκριτικές διακηρύξεις των σάπιων θιασωτών της οποίας (περί ελευθερίας της εκφράσεως, περί ανεκτικότητας στην αντίθετη άποψη, περί πλουραλισμού, κ.λπ.) αποδεικνύονται γελοία φενάκη, που νομοτελειακώς και απροκαλύπτως αυτοαναιρείται οσάκις γίνεται αντιληπτό ότι κινδυνεύει η σαθρή παντοκρατορία της «δημοκρατίας». Τότε είναι που ο κοινοβουλευτικός θίασος, τα χθαμαλά φερέφωνα και οι αφανείς σκοτεινοί σπόνσορές του βγάζουν το οικτρά μακιγιαρισμένο προσωπείο της «δημοκρατίας», αποκαλύπτοντας το αποκρουστικό τους πρόσωπο, αυτό των δολίων και υπό ενός διεθνούς σκοτεινού Συστήματος συμφερόντων εντεταλμένων και συντονιζομένων τυράννων.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Εν μέσω της διαρκώς ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας – απότοκο της ακραία ξενόδουλης πολιτικής της εξωνημένης γαλαζοπράσινης συγκυβέρνησης – που εκφράζεται τις μέρες αυτές με κύμα γενικευμένων απεργιακών κινητοποιήσεων, έχει σημασία να παρατηρούμε με οξυδέρκεια και να διακρίνουμε με σωφροσύνη την ουσία των εν τω βάθει συντελούμενων κοινωνικών διεργασιών, ήτοι των σοβαρών, αν και εκ πρώτης όψεως δυσδιάκριτων, εκφυλιστικών συμπτωμάτων και ψυχολογικών αλλοιώσεων, που αποτελούν δείκτες του μετασχηματισμού και εν τέλει της αποδομήσεως της κοινωνίας ως αποτέλεσμα της καταλύσεως κάθε ουσιώδους στοιχείου εσωτερικής συνοχής.
Σχετικό με το θέμα αυτό είναι το εξαιρετικό κείμενο του σπουδαίου ανατόμου της φυλετικής ψυχοσυνθέσεως των εθνών, Γουστάβου Λε Μπόν, το οποίο αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία, όπου αποκαλύπτεται αριστοτεχνικώς πώς ο μαζάνθρωπος, ως κυρίαρχος ανθρωπολογικός τύπος των χαοτικών δημοκρατικών κοινωνιών ασκεί σταθερώς εκφυλιστική επίδραση στα κοινωνικά ήθη οδηγώντας τους λαούς στην αποσύνθεση.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Εν μέσω της πλημμυρίδος ανουσίων εντύπων που κατακλύζουν την εποχή μας, λάμπουν ως διαμάντια κάποια βιβλία από το παρελθόν – δυσεύρετα πλέον – βιβλία που είχαν πραγματικά κάτι να πουν στο αναγνωστικό κοινό.
Ανακαλύψαμε ένα τέτοιο βιβλίο με πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο, μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα του οποίου αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία. Είναι αξιοσημείωτη η πρωτότυπα διεισδυτική ψυχολογική-ανθρωπολογική προσέγγιση του ζητήματος της οικονομίας που επιχειρεί, επιτρέποντάς μας, τηρουμένων των αναλογιών, να ιχνηλατήσουμε τα βαθύτερα αίτια της σύνθετης και πολυεπίπεδης οικονομικής κρίσεως που μαστίζει τόσο δραματικά την ελληνική κοινωνία.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Από τον καιρό ακόμα του Πλουτάρχου γνωρίζουμε ότι υπάρχει απόλυτη αλληλεπίδραση ανάμεσα στις παθήσεις της ψυχής και του σώματος (το παράδειγμα του Θρακός βασιλέως Ζάμωλξη είναι ενδεικτικό). Οι παθήσεις του μυαλού και της ψυχής μεταφέρονται και στις πράξεις και επηρεάζουν τους ανθρώπους και το ευρύτερο περιβάλλον. Μία αρρώστια με τέτοια χαρακτηριστικά που εύκολα περνάει από το μυαλό στην καθημερινότητα είναι και η αμνησία, ήτοι, η έλλειψη αναμνήσεως, άρα γνώσεων για σημαντικά θέματα που αφορούν εμάς, την Πατρίδα μας και το μέλλον μας.
Η διεθνής αμνησ(τ)ία είναι μία οργάνωση η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στην επιλεκτική αμνησία και λήθη.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η καθιερωμένη ετήσια θερινή συνάντηση του ΑΡΜΑτος πραγματοποιήθηκε για μια ακόμη φορά σε ορεινή τοποθεσία του Ολύμπου, του Ιερού αυτού βουνού των Ελλήνων.
Παρά τα προβλήματα μετακινήσεως, συνεπεία της οικονομικής στενότητος που πλήττει όλους τους Έλληνες και που κατέστησε αδύνατη την συμμετοχή των περισσοτέρων από τους επιθυμούντας να συμμετάσχουν, εν τούτοις ικανό πλήθος συναγωνιστών από διάφορα μέρη της Ελλάδος έδωσε το παρόν και φέτος στην ορεινή κατασκήνωση, επιδεικνύοντας ακατάβλητο φρόνημα και απτόητη προσήλωση στους στόχους της κοινότητός μας.
Κατά τη διάρκεια του κατασκηνωτικού τριημέρου (12-14 Ιουλίου) πραγματοποιήθηκε σειρά ιδεολογικών εισηγήσεων, ομιλιών και τοποθετήσεων καθώς και δραστηριότητες φυσικής ασκήσεως, ορεινής διαβιώσεως και ομαδικής υπαιθρίας ζωής, που συντείνουν στην περαιτέρω ενίσχυση των δεσμών συντροφικότητος και σε σφυρηλάτηση του ομαδικού-αγωνιστικού πνεύματος που διαπνέει την κοινότητά μας. Παράλληλα έγινε αποτίμηση των πολιτικοκοινωνικών συνθηκών όπως διαμορφώνονται το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα και δόθηκε η ευκαιρία γόνιμης ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων για μελλοντικές δραστηριότητες της κοινότητος καθώς και ιδεολογικής εμβαθύνσεως.
Ακολουθούν φωτογραφικά στιγμιότυπα της συναντήσεως.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
“Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα προλεταριακό, οὔτε κὰν κομμουνιστικό, κίνημα ποὺ νὰ μὴ λειτούργησε πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ χρήματος, πρὸς τὶς ὑπὸ τοῦ χρήματος ὑποδειχθεῖσες κατευθύνσεις καὶ κατὰ τὸ ὑπὸ τοῦ χρήματος ἐπιτρεπτὸ διάστημα – ἀκόμη καὶ χωρὶς τὴν παραμικρὰν περὶ τούτου ὑπόνοιαν ἐκ μέρους κάποιων τυχὸν ἰδεαλιστῶν μεταξὺ τῶν ἡγετῶν του. ”
Η ανθελληνική πνευματική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατοχή της Ελλάδος ρίχνει πλέον και τις τελευταίες της μάσκες.
Σαν σήμερα, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την πόλη της Θεσσαλονίκης από τον Οθωμανικό ζυγό, μόλις 20 ημέρες μετά την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου. Το παρόν κείμενο είναι αφιερωμένο στην Μακεδονία με την ευκαιρία της 101ης επετείου της απελεθευρώσεώς της.
Αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον παλαιό κείμενο του Πέτρου Βλαστού με τον πολύ εύγλωττο τίτλο «Delenda Carthago». Θα διαπιστώσετε πόσο εντυπωσιακά διαυγής και διορατική είναι η προσέγγιση του Βλαστού (διατηρούμε την ιδιαίτερη ορθογραφία του συγγραφέως) όπως αυτή διατυπώνεται στις αρχές του 20ου αιώνα, για ζητήματα τα οποία παραμένουν – ιδίως στις χαλεπές ημέρες μας – περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ!»!
Στις 13 Οκτωβρίου 1904 στην Στάτιστα, ψηλά στο Βίτσι, έπεφτε ο Παύλος Μελάς… Η λύρα του Παλαμά θρηνούσε τον θάνατο ενός από τους ευγενέστερους ήρωες του Έθνους:
Ενώ πλησιάζει η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνος, η επέτειος δηλαδή της ενόπλου αντιστάσεως του ελληνισμού της Μακεδονίας, στις αρχές του 20ου αιώνος, οπότε αντιμετώπισε ηρωικώς τις τρομοκρατικές επιθέσεις των βουλγάρων κομιτατζήδων οι οποίοι προσπαθούσαν να επιτύχουν τον βίαιο εκβουλγαρισμό του πληθυσμού της τουρκοκρατούμενης τότε Μακεδονίας, έντονες διεργασίες λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα στο κράτος-φάντασμα των απογόνων των Βουλγαροκομιτατζήδων, το οποίο επισκέπτεται και έχει πυρετώδεις συνομιλίες με την εκεί πολιτική ηγεσία ο γνωστός αμερικανοεβραίος διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Σκοπός των επισκέψεών του υποτίθεται ότι είναι η εξεύρεση τελικής λύσεως στο χρονίζον πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων. «Λύση» που καθώς φαίνεται έχει βρεθεί, αφού, όπως δήλωσε προσφάτως ο ίδιος ο Νίμιτς:
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Παρακολουθούμε επί σειρά ημερών να εκτυλίσσεται – και χθες τα ξημερώματα να κορυφώνεται – μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία πολιτικής διώξεως, η οποία από μόνη της ξεσκεπάζει με απροκάλυπτο πια τρόπο την κολοσσιαίων διαστάσεων Απάτη που συμπυκνώνεται στον ψευδεπίγραφο τίτλο: «Ελληνική Δημοκρατία», οι υποκριτικές διακηρύξεις των σάπιων θιασωτών της οποίας (περί ελευθερίας της εκφράσεως, περί ανεκτικότητας στην αντίθετη άποψη, περί πλουραλισμού, κ.λπ.) αποδεικνύονται γελοία φενάκη, που νομοτελειακώς και απροκαλύπτως αυτοαναιρείται οσάκις γίνεται αντιληπτό ότι κινδυνεύει η σαθρή παντοκρατορία της «δημοκρατίας». Τότε είναι που ο κοινοβουλευτικός θίασος, τα χθαμαλά φερέφωνα και οι αφανείς σκοτεινοί σπόνσορές του βγάζουν το οικτρά μακιγιαρισμένο προσωπείο της «δημοκρατίας», αποκαλύπτοντας το αποκρουστικό τους πρόσωπο, αυτό των δολίων και υπό ενός διεθνούς σκοτεινού Συστήματος συμφερόντων εντεταλμένων και συντονιζομένων τυράννων.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Εν μέσω της διαρκώς ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας – απότοκο της ακραία ξενόδουλης πολιτικής της εξωνημένης γαλαζοπράσινης συγκυβέρνησης – που εκφράζεται τις μέρες αυτές με κύμα γενικευμένων απεργιακών κινητοποιήσεων, έχει σημασία να παρατηρούμε με οξυδέρκεια και να διακρίνουμε με σωφροσύνη την ουσία των εν τω βάθει συντελούμενων κοινωνικών διεργασιών, ήτοι των σοβαρών, αν και εκ πρώτης όψεως δυσδιάκριτων, εκφυλιστικών συμπτωμάτων και ψυχολογικών αλλοιώσεων, που αποτελούν δείκτες του μετασχηματισμού και εν τέλει της αποδομήσεως της κοινωνίας ως αποτέλεσμα της καταλύσεως κάθε ουσιώδους στοιχείου εσωτερικής συνοχής.
