Αποτελέσματα για γυφτων

 …Ἡ εἰς τὴν Ἱστορίαν ἐπάνοδος δὲν βασίζεται οὔτε ἐπὶ ὅρων οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως οὔτε ἐπὶ κοινωνικῶν συμβολαίων οὔτε ἐπὶ “ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων“ ἢ ἄλλων παρομοίων πλαστικῶν ὑποκαταστάτων ἀληθοῦς Ἐθνοκοινοτικῆς Κουλτούρας μιᾶς ζώσης ὀργανικῆς ἑνότητος. Αὐτὴ δύναται μόνον νὰ βασίζεται εἰς τὸ Αἷμα καὶ τὸ Πνεῦμα μιᾶς νέας Εὐγενείας, διαποτιζομένης ὑπὸ τῆς ἐγγενοῦς της Κοσμικῆς Εὐσεβείας ποὺ θὰ ἐπιτρέψῃ ξανὰ τὸ φανέρωμα τῆς θεϊκότητος ποὺ διαπερνᾷ τὰ πάντα – τὰ πάντα πλὴν τῆς ἀπολιθωμένης (καὶ ἐπιθανατίου) ἀπολύτου ἠλιθιότητος καὶ ἐγωπαθοῦς τυφλότητος τοῦ ἀθεραπεύτως παρηκμασμένου λευκοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἔχει, ἀντ᾿ ἄλλης θεότητος, θλιβερῶς καὶ ἀξιοθρηνήτως θεοποιήσει τὸ τοσούτῳ μᾶλλον ἀσήμαντον μικρόν του “ἐγώ” (πρβλ. καὶ “ἀνθρώπινα δικαιώματα”) καὶ τὰς κατὰ κοινὴν συνθήκην θερμοκηπιακάς/ἀκαδημαϊκάς του δειλὰς αὐταπάτας.

  Αὐτὴ ἡ ἀρχέγονος θεϊκότης, τὴν ὁποίαν ὁ ἕνας (καὶ ἀλλότριος…) μεσανατολίτης ἐξωτερικὸς τυραννικὸς θεὸς ἐξερρίζωσε, εἶναι ἡ οὐσία τῶν θεῶν μας ποὺ ἔφτιαξαν τὰ Ἀρχέτυπά μας, ἀχρόνως ἀλλὰ καὶ διαχρονικῶς – καὶ ποὺ εἶναι καὶ οἱ μόνοι ποὺ δύνανται νὰ μᾶς ξανακάνουν αὐτὸ ποὺ εἴμαστε: ἢ ἀλλοιῶς θὰ παραμένουμε θλιβερὰ σκιὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας, γιὰ πολὺ λίγο δηλαδὴ ἀκόμη, μέχρι καὶ νὰ ἐξαλειφθοῦμε καὶ βιολογικῶς.

 Ἀλλὰ δὲν δύνανται οἱ θεοί μας μόνοι τους: χρειάζονται τὴν ἰδικήν μας βοήθεια, ἀκριβῶς ὅπως ἐμεῖς τὴν δικήν τους – διότι κατὰ βάθος ταὐτιζόμεθα!  Ἡ εἰς τὴν Ἱστορίαν ἐπάνοδος δὲν προϋποθέτει κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα ἢ κεφάλαια, προϋποθέτει κάτι τελείως διαφορετικῆς τάξεως: κεφαλάς! Ὄχι μηχανικὰς κεφαλὰς τεχνοκρατικῶν ῥυθμιστῶν, ἀλλὰ εὐγενεῖς ἐνσαρκώσεις ἑνὸς τελείως νέου καὶ νωποῦ ἀλλ᾿ ἐν ταὐτῷ παναρχαίου Πνεύματος, καθ᾿ ὃν μόνον τρόπον τὸ Πνεῦμα δύναται νὰ συνδυάζῃ, ἐμφυσώμενον διὰ μιᾶς τοιαύτης ἐπικαίρως ἐνεργοῦ ἀληθοῦς Ἀριστοκρατίας/Εὐγενείας, φορέως κρυσταλίνων Ἀξιῶν καὶ Χαρακτῆρος, ἀπεριστρόφως ἡρωικῆς, ῥωμαλέας καὶ πνευματώδους ἐν ταὐτῷ. Μὲ ῥίζες ἐνεργὲς ποὺ χάνονται στὰ ἀπροσμέτρητα βάθη τῆς Παραδόσεως καὶ μὲ συνειδητότητα ἐκτείνουσαν τὴν δραστικότητά της ὣς τὸ ἄπειρον.

 Ἐπάνοδος εἰς τὴν Ἱστορίαν σημαίνει ἐπάνοδον εἰς τὸν Κόσμον, σημαίνει τὸ λυκαυγὲς τῶν θεῶν μας, σημαίνει ἐπαναστατικὴν ἀναστήλωσιν ἐκ τῶν ἔνδον πρὸς τὰ ἔξω, ὅπως ἀκριβῶς διδάσκει καὶ ὁ Πλάτων. Σημαίνει μίαν ἐντελῶς νέαν ἔννοιαν Πολιτικῆς, μίαν ἐντελῶς νέαν ἔννοιαν Πολιτείας, Κουλτούρας, Νοήσεως, Πνεύματος, Δημιουργίας, ποὺ ὅλα τους προϋποθέτουν μίαν νέαν ἀξίαν καὶ ἀληθῆ Εὐγένειαν ἐπὶ κεφαλῆς…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Νοῦς ὁρῇ καὶ νοῦς ἀκούει·

πῶς κ᾿ ἴδοιεν τὰν σοφίαν πέλας ἑστακυῖαν

ἀνέρες, ὧν τὸ κέαρ παλῷ σέσακται

καὶ δυσεκνίπτῳ τρυγί;

(Πῶς νὰ ἀνεγνώριζε τὴν σοφία κάποιος μὲ καρδιὰ καθόλου ἀνάλαφρη κι ἁγνὴ ἀλλὰ φορτωμένη φορτία βαριὰ καὶ ἐμποτισμένη μὲ τόσο κρασὶ ποὺ μὲ τίποτα δὲν φεύγει;)

Πράγματι, ξεκινώντας τὴν σειρὰν αὐτὴν τῶν «Οἰακισμῶν» ἐπὶ τῇ λήξει τοῦ σωτηρίου ἔτους 2010 δὲν εἶχα διόλου κατὰ νοῦν ὅτι δημοσιεύματα ἢ διαδόσεις ἄλλων θὰ ἀπετέλουν συχνὰ τὴν ἀφορμὴν τῆς συντάξεώς των· ἂς εἶναι ὅμως κι ἔτσι: οὕτως ἢ ἄλλως, πάντως, ἐκεῖνα δὲν θὰ σημαίνουν πολλὰ περισσότερα ἀπὸ τοῦτο ἀκριβῶς, σημεῖα δηλαδὴ ἢ ἁπτὰς εἰκόνας ἐκ τῶν ὁποίων ἀφ-ορμώμεθα δίκην διαφωτιστικοῦ παραδείγματος διακρίσεως, οὐχ ἧσσον δὲ καὶ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντος ὡς ἔκ τινος ἀνακυπτούσης ἐπικαιρότητος, ἀφ᾿ ἑτέρου.

Διότι ἡ ἄφατος φωτεινὴ Ἰδέα ἐκ τῆς ὁποίας ἐμφορούμεθα καθ᾿ ἑαυτὴ οὐδεμίαν ἔχει χρείαν τῶν ἀντιθέσεων διὰ τὴν οὐσίαν της – ἀλλ᾿ οὔτε κι ἐμεῖς, κατ᾿ ἀναλογίαν· βεβαίως ἡ μάχη, τὸ πῦρ τὴν ἀποκαθαίρει καὶ ἀναδεικνύει, προσδιορίζουσα αὐτὴν ἐκ τῆς ἀντιθέσεως τόσον, ὅσον συμβάλλει εἰς τὴν εὕρεσιν τῆς θέσεως, τοῦ ἰδίου δηλαδὴ στίγματος καί, περαιτέρω τελικῶς, ἄξονος.

Ἀπεναντίας, ὅταν κάπου τὸ θετικὸν περιεχόμενον εἶναι πενιχρὸν ἕως ἀνύπαρκτον, τότε τὰ σκοπίμως, χάριν τοῦ α΄ ἢ β΄ στόχου ἐπιστρατευόμενα, ἰδεολογήματα χρῄζουν μιᾶς ἀντιθέσεως, μιᾶς ἀρνήσεως ἥτις θὰ ὑποκαθιστᾷ τὴν ἐλλείπουσαν θετικὴν θέσιν, θὰ παραγάγῃ δὲ καὶ τὸν δέοντα κινητήριον φανατισμόν, ὁ ὁποῖος θὰ ὑποκαταστήσῃ τὸ ἐλλεῖπον ἐνδογενὲς πῦρ, φῶς καὶ διαύγειαν…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]