Ίσως μία από τις πιο διάσημες φράσεις που διατυπώθηκαν κατά το πέρασμα της νέας φιλοσοφίας είναι η Καρτεσιανή “cogito ergo sum”. Είναι μία φράση που προσελκύει και αρέσει, επίσης κατοχυρώνει το αυτοτελές και ανεξάρτητο της υπάρξεως. Ο καθείς νοιώθει αυτοπεποίθηση όταν νοιώθει και πιστεύει ότι ως μόνος σκέφτεται και ως μόνος πράττει ενάντια ίσως και σε αυτό το νόμο και στην κοινότητα. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» κατοχύρωσε σε ένα πρώτο διάβασμα την ατομική πορεία της μεταβυζαντινής δυτικοευρωπαϊκής -κυρίως- υπάρξεως.Ο καθείς νοιώθει αυτοπεποίθηση όταν νοιώθει και πιστεύει ότι ως μόνος σκέφτεται και ως μόνος πράττει ενάντια ίσως και σε αυτό το νόμο και στην κοινότητα. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» κατοχύρωσε σε ένα πρώτο διάβασμα την ατομική πορεία της μεταβυζαντινής δυτικοευρωπαϊκής -κυρίως- υπάρξεως. Εύστοχα λοιπόν γράφει ο Ι.Μ.Μποχένσκι (Ι.Μ.Μποχένσκι, Ιστορία της σύγχρονης ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, εκδ. Δωδώνη, σελ.36): «Η νεώτερη φιλοσοφία στάθηκε εναντία σε όλες αυτές τις θέσεις των σχολαστικών. Οι θεμελιώδεις αρχές της είναι η μηχανιστική αντίληψη η οποία καταργεί την ιεραρχική και καθολική σύλληψη του Είναι και η υποκειμενιστική αντίληψη η οποία εκτρέπει τον άνθρωπο από τον μέχρι τώρα προσανατολισμό του προς το θεό και θέτει ως κέντρο το υποκείμενο.
…
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Μέ τόν όρο «Ινδοευρωπαϊκή Γλωσσολογία» εννοούμε τήν μελέτη μιάς ομάδος γλωσσών, οί οποίες είναι συγγενείς μεταξύ τους καθώς αποτελούν απογόνους τής ίδιας μητρικής γλώσσας, τής ινδοευρωπαϊκής (ΙΕ) ή τής πρωτοινδοευρωπαϊκής (ΠΙΕ). Ο όρος «ινδοευρωπαϊκός» εξηγεί κατά κάποιον τρόπο καί τό περιεχόμενό του, καθώς αναφέρεται σέ γλώσσες πού εκτείνονται σέ μιά γεωγραφική περιοχή από τήν Ινδία μέχρι τήν Ευρώπη.
Εκάστη ομοιογενής κοινωνία ανθρώπων αντλεί από την παρακαταθήκην των πνευματικών, φιλοσοφικών, πολιτιστικών και ηθικών προδιαθέσεων της φυλής της ώστε να διαμορφώση αναλόγως των αναγκών εκάστης εποχής τον ρυθμόν της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτικής της ζωής. Είναι όμως φυσικόν, ιδίως κατά την εποχήν μας ως εκ της μεγάλης αναπτύξεως των μέσων επικοινωνίας, να επηρεάζεται μερικώς η δημιουργία αυτή και από τα ρεύματα ιδεών, τα οποία πνέουν καθ΄ όλον τον κόσμον και αναταράσσουν εις κύματα πελώρια την ανθρωπίνην θάλασσαν. Όπως, όμως, η σφοδρότης και το ύψος των κυμάτων της θαλάσσης συνδέονται προς την φυσικήν θέσιν εκάστης ακτής, τοιουτοτρόπως και οι εξεγέρσεις των λαών εξαρτώνται από την ιδιοσυγκρασίαν, τον χαρακτήρα, τις συνθήκες της ζωής και τις ανάγκες των ατόμων τα οποία αποτελούν έκαστον λαόν. Είναι παρατήρησις επιβεβαιωμένη υπό της ιστορίας ότι λαός ο οποίος έφθασε να καταχράται των δικαιωμάτων του, αν δεν αισθανθή ο ίδιος την ανάγκην και δεν θέση εγκαίρως τον χαλινόν της πειθαρχίας και του μέτρου, θα υποκύψη γρήγορα ή αργά εις την ξενικήν πειθαρχίαν της βίας του κατακτητού.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Σε ποιο άραγε μέγεθος και βαθμό η Ελληνική μυθολογία μας λέει και μας παραδίδει αλήθειες; Θα απαντούσαμε απόλυτα καταφατικά, απόλυτα θετικά. Ο μύθος δεν είναι τίποτε άλλο παρά κεκαλυμμένη έλλογη αλήθεια δοσμένη με ένα φαινομενικά άλογο τρόπο που η αλογία καλύπτεται μέσα από την ισχυρά φυσική περιγραφή. Ο Περσέας λοιπόν δεν πρέπει να ιδεί τη Μέδουσα στο γνωστό μύθο διότι θα μαρμαρωθεί. Το κεφάλι της Μέδουσας αποτελείται από όφεις, δεκάδες χιλιάδες από αυτά τα επαχθή πλάσματα – τα οποία ανά πολιτισμό αποκτούν και άλλη σημασία. Ο Περσέας τη σκοτώνει κοιτάζοντάς την μέσα από ένα έσοπτρο, καθρέπτη. Καταφέρνει λοιπόν το σκοπό του. Παραμένει άνθρωπος ημίθεος – πατέρας του ο Δίας – σταθερός στο θείο του δρόμο, δεν μαρμάρωσε, δεν πέτρωσε. Όλοι λίγο πολύ κατανοούμε το βαθύτερο νόημα του αλληγορικού μύθου.
…Βασική ρίζα των δεινών της Ευρώπης θεωρούσε την αποδυνάμωση και εξάλειψη της έννοιας της ιεραρχίας η οποία οδήγησε στην αρπαγή της εξουσίας από τους αστούς και τους πληβείους, στον υλισμό, στον θετικισμό και την αποπνευματοποίηση της δράσεως.Το αντίδοτο στην κατάσταση αυτή ήταν η αναβίωση του αρχαίου ρωμαϊκού ήθους και της ιδέας του Imperium, όχι απλώς ως θελήσεως για εδαφική εξάπλωση και επίτευξη υλικών στόχων, αλλά ως δυνάμεως που απορρέει από την εγγενή ανωτερότητα του φέροντος, ως δυνάμεως απολύτου εντός της σφαιρός επιρροής της και ως μεταφυσικής πραγματικότητος που εκδηλώνεται με την μορφή μίας ιεραρχικής και οργανικής κρατικής δομής με υπερεθνικό χαρακτήρα και επί κεφαλής ένα πρόσωπο που κατέχει την πνευματική αυθεντία και την πολιτική δύναμη.
Γύρω στο 1900 π.Χ. είχαν ήδη εγκατασταθή στο ηπειρωτικό τμήμα της Ν. Ελλάδος οι δημιουργοί του πολιτισμού της Μέσης Εποχής του Χαλκού που ονομάζεται γενικώς Μεσοελλαδική.
Ο χρονολογικός προσδιορισμός έγινε διά της μελέτης των κεραμικών και τεκτονικών στοιχείων καθώς και των εθίμων ταφής. Η εξέταση με την μέθοδο του άνθρακος 14 των καταλοίπων των πρώτων χρόνων του μεσοελλαδικού οικισμού της Λέρνας έδειξε ότι η αρχή της Μέσης Εποχής του Χαλκού πρέπει να τοποθετηθή στο 1.948±117 π.Χ. .
Όπως συμβαίνει και με τις προηγούμενες φάσεις, μοναδική πηγή γνώσεως της Μέσης Εποχής του Χαλκού είναι οι αρχαιολογικές ανασκαφές και έρευνες που έγιναν και γίνονται στον ελληνικό χώρο. Αλλά τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθή είναι ακόμη ατελή και άνισα. Έτσι πλήρης εικόνα της Μέσης Εποχής του Χαλκού για την ηπειρωτική Ελλάδα είναι αδύνατη και για μερικές περιοχές της ανύπαρκτη.
During the course of my investigations into Nordic racial history, I have gathered together some rather interesting material on the presence of the Nordic race in the Classical World. Of particular value, are the researches of J. L. Angel, who performed an xtensive survey of all ancient Greek crania. Angel analysed these skulls from a typological perspective, and because of the position he took on the reality of race, he was subsequently much criticised by his contemporaries.
We may note that Angel (1944), calculated that during the Classical period of Greek history (650-150 BC), 27% of the Greek population had been predominantly Nordic in type. He observed that prior to the Classical period, the Nordic element had been larger, and that after it, the element in question had declined. [Angel (1943; 1944; 1945; 1946a, b, c.] Angel (1971), also noted that the immigrant Indo -Europeans, were of Nordic subrace.
Peterson (1974), studied portrait busts of famous ancient Greek personages, and concluded that the aristocracies of Hellas were a product of closely interbreeding, Eupatrid clans. These clans were mostly Nordic in type, being largely descended from the Indo-European invaders. The demos, or common people however, as well as most slaves, were of Mediterranean, Pelasgian descent.
Με τα σημερινά πολιτικά κριτήρια, τα συμπεράσματα του Δαρβίνου θα ήταν αρκετά για να του προσαφθεί ο χαρακτηρισμός του ρατσιστού αφού θεωρούσε ότι οι ανθρώπινες φυλές είναι απολύτως διακριτές και ο βαθμός διαφοροποιήσεώς των είναι τέτοιος ώστε θα ήτο ορθότερον να θεωρούνται υποείδη: «Ο άνθρωπος έχει ανέλθει στην σύγχρονή του κατάσταση ως αποτέλεσμα των δεδομένων που έως τώρα διευκρινίστηκαν, συνεπικουρούμενων και από άλλα ίσως ανεξερεύνητα ακόμη στοιχεία. Δεδομένου όμως ότι το πέτυχε στο επίπεδο της ανθρωπότητος, έχει διαχωριστεί σε διακριτές φυλές ή όπως θα μπορούσαν ορθότερα να ονομαστούν, υποείδη. Κάποια από αυτά όπως ο Νέγρος και ο Ευρωπαίος είναι τόσο διακριτά ώστε αν δείγματα τους είχαν εκτεθεί σε έναν φυσιοδίφη χωρίς συμπληρωματικές πληροφορίες, αναμφισβήτητα θα είχαν εξεταστεί από εκείνον ως πραγματικά είδη.» [CHARLESDARWIN, TheDescentofMan (1871)]
Νέα πολύτιμα στοιχεία προστίθενται στην επιστημονική έρευνα περί του προσδιορισμού της κοιτίδος αλλά και των περιοχών όπου εγκαταστάθηκαν ινδοευρωπαϊκοί πληθυσμοί, έπειτα από την εξέταση DNA που πραγματοποιήθηκε σε σκελετό ανδρός ηλικίας περίπου 2.000 ετών, ανευρεθέντος στην ανασκαφή ενός μεγάλου αρχαίου νεκροταφείου στην περιοχή DuurligNas στην ανατολική Μογγολία. Ο άνδρας στον οποίο ανήκει ο σκελετός θεωρείται βάσει των συνοδών ευρημάτων πως κατείχε εξέχουσα θέση στην αυτοκρατορία Xiongnu. Στηριζόμενοι οι επιστήμονες στα ευρήματα παλαιοτέρων ανασκαφών, ανακαλύψεων και αρχαίων κινεζικών χειρογράφων εκτιμούν πως η αυτοκρατορία Xiongnu ( 209 π.Χ. – 93 μ.Χ.), η οποία εξαπλωνόταν σε μία μεγάλη περιοχή της Μογγολίας, αποτελούνταν από πολλά νομαδικά φύλα τα οποία παρουσίαζαν σημαντικές εθνικές και γλωσσολογικές διαφορές, δεχόμενα επιρροές από Κινεζικούς αλλά και από Λευκούς πληθυσμούς της εποχής. Βασικός στόχος των επιστημόνων είναι ο προσδιορισμός της φυλετικής και γλωσσικής ταυτότητος του ανδρός, στοιχείο το οποίο θα προσδιορίσει την άρχουσα τάξη της αυτοκρατορίας.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Amherst διαπίστωσαν ότι από την βρεφική ηλικία τα μωρά κάθε φυλής κάνουν διακρίσεις σε βάρος ατόμων από διαφορετικές φυλές , πολύ πριν αναπτύξουν την ικανότητα να μιλούν, αλλά ακόμη και δίχως να έχουν ξαναδει στο παρελθόν άτομα που να ανήκουν σε κάποια φυλή διαφορετική από την δική τους. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι ερευνητές είναι ότι η διάκριση που κάνουν τα βρέφη ανάμεσα στις διαφορετικές φυλές, δεν θα μπορούσε να οφείλεται σε κάποια προηγούμενη σχετική κοινωνική τους εμπειρία, αφού τέτοια δεν υπάρχει, αλλά ότι αποτελεί αποτέλεσμα της αναπτύξεως του ανθρώπινου εγκεφάλου και μια ικανότητα που ο κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος έχει αναπτύξει πλήρως στην ηλικία των 9 μηνών!
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Το «εγώ» δύναται να συνθλιβεί σε κάθε μία από τις εκφάνσεις του τριαδικού βασικού σχήματος. Εξαϋλώνεται από τις πυρφόρες ακτίνες που διατρέχουν τον ορίζοντα κατόπιν ενός «ανεγωικού» βιώματος ενός κατ’ ουσίαν δραστηρίου βίου. Η δυνατότητα επιτεύξεως μιας τέτοιας καταστάσεως δεν υπόκειται σε καμμία πολυπλοκότητα: τουναντίον, ανευρίσκεται πρωτίστως στην απλότητα, εντεταγμένη εντός ενός συστήματος με άξονες αναφοράς την ανιδιοτέλεια, την συνέπεια στον χρόνο, την αφοσίωση, την πειθαρχία, την θέληση και εν τέλει τον ηρωισμό. Η υπερκέρασις αυτή, διότι μονάχα έτσι δύναται να αποτυπωθεί σε βάθος χρόνου μιας και η σύνθλιψη αποτελεί φαινόμενο στιγμιαίο , αποτελεί αναγκαία μα και ικανή διαυγή κατάσταση – ακριβέστατη πυξίδα στο μονοπάτι της ζωής-πολέμου. Δεν αναμένουμε τύχη ή ατυχία, δεν νοείται η πολυτέλεια της επιλογής, δεν προσδοκούμε μήτε νοσταλγούμε. Μαίνεται μία μάχη, Εδώ και Τώρα, ήτοι αδιάκοπα. Δίχως κενά, δίχως διαλείμματα.
Σε αυτή την μάχη οφείλουμε να διατηρήσουμε την Φλόγα δυνατή – με ένα εκ των δύο διανοητών τρόπων: Ο ένας θα ήταν να την μεταφέρουμε καλά προστατευμένη εντός υαλίνου περιβλήματος κρατώντας την στην απαραίτητη απόσταση ασφαλείας εκ του κορμού μας – τόσο ώστε αυτός να μη υπερθερμανθεί. Αυτή η διαδρομή απαιτεί ισχυρές προφυλακτικές ψευδαισθήσεις, συνήθως σκλήρές και εύθραυστες (υάλινες), συναφείς με την διαμόρφωση κελυφών και επιφανειακών κρουστών. Η άλλη λύση είναι να γίνουμε η Φλόγα. Να πυρποληθεί το εφήμερο χάριν μίας εν παρόντι χρόνω ζώσης πυράς. Μιας πυράς αληθούς και φυσικής άνευ τεχνητής καύσιμης ύλης, άνευ υαλοπροστατευτικών, άνευ «μεταφορέων». Αυτή η επιλογή ουδόλως αποτελεί συνήθη προτίμηση, εν τούτοις όμως συνοιστά θεμελιώδη κανόνα-αρχή ενσαρκώσεως της Ιδέας απτής, σε πραγματικό χρόνο και τόπο, καθ᾿ όσον αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ίσως μία από τις πιο διάσημες φράσεις που διατυπώθηκαν κατά το πέρασμα της νέας φιλοσοφίας είναι η Καρτεσιανή “cogito ergo sum”. Είναι μία φράση που προσελκύει και αρέσει, επίσης κατοχυρώνει το αυτοτελές και ανεξάρτητο της υπάρξεως. Ο καθείς νοιώθει αυτοπεποίθηση όταν νοιώθει και πιστεύει ότι ως μόνος σκέφτεται και ως μόνος πράττει ενάντια ίσως και σε αυτό το νόμο και στην κοινότητα. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» κατοχύρωσε σε ένα πρώτο διάβασμα την ατομική πορεία της μεταβυζαντινής δυτικοευρωπαϊκής -κυρίως- υπάρξεως.Ο καθείς νοιώθει αυτοπεποίθηση όταν νοιώθει και πιστεύει ότι ως μόνος σκέφτεται και ως μόνος πράττει ενάντια ίσως και σε αυτό το νόμο και στην κοινότητα. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» κατοχύρωσε σε ένα πρώτο διάβασμα την ατομική πορεία της μεταβυζαντινής δυτικοευρωπαϊκής -κυρίως- υπάρξεως. Εύστοχα λοιπόν γράφει ο Ι.Μ.Μποχένσκι (Ι.Μ.Μποχένσκι, Ιστορία της σύγχρονης ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, εκδ. Δωδώνη, σελ.36): «Η νεώτερη φιλοσοφία στάθηκε εναντία σε όλες αυτές τις θέσεις των σχολαστικών. Οι θεμελιώδεις αρχές της είναι η μηχανιστική αντίληψη η οποία καταργεί την ιεραρχική και καθολική σύλληψη του Είναι και η υποκειμενιστική αντίληψη η οποία εκτρέπει τον άνθρωπο από τον μέχρι τώρα προσανατολισμό του προς το θεό και θέτει ως κέντρο το υποκείμενο.
During the course of my investigations into Nordic racial history, I have gathered together some rather interesting material on the presence of the Nordic race in the Classical World. Of particular value, are the researches of J. L. Angel, who performed an xtensive survey of all ancient Greek crania. Angel analysed these skulls from a typological perspective, and because of the position he took on the reality of race, he was subsequently much criticised by his contemporaries.
