Στις 6/10 (χθες) κατεβλήθη η τελευταία δόσις της πολεμικής αποζημιώσεως που η πολιτικώς δεσμία Γερμανία κατέβαλε για τον … Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!Συγκεκριμένα, κατά την συνθήκην των Βερσαλλιών ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Κλεμανσώ απήτησε όπως, μετά τα 2 εκατομμύρια νεκρών και τα πολύ περισσότερα αναπήρων της Γερμανικής νεολαίας, μετά την απόσπασιν λίαν εκτεταμένων Γερμανικών εθνικών εδαφών, από συμπαγείς Γερμανικούς πληθυσμούς κατωκημένων, μετά την κατάλυσιν της βιομηχανίας και των ενόπλων της δυνάμεων, εν μέσω μάλιστα ερυθράς εξεγέρσεως, που τόσον επίσης συνέβαλε στην ήττα, ΟΠΩΣ λοιπόν επί πλέον καταβάλη το αντίτιμον 96 χιλιάδων τόνων καθαρού χρυσού!!!
Η εξωφρενική αυτή απαίτησις έκανε ακόμη και τον Άγγλο οικονομικό τεχνικό σύμβουλο κατά τις διαπραγματεύσεις, τον μετέπειτα διάσημο Κέυνς, να εξαναστή πλήρης αγανακτήσεως· όμως επεβλήθη, εν τούτοις, το αφόρητον εκείνο άγος!
Το 1929 εμειώθη το υπόλοιπον σχεδόν κατά το ήμισυ και εδόθη προθεσμία 59 ετών προς αποπληρωμήν του – αλλά … με τόκους!!!
Με το ξέσπασμα της κρίσεως του καπιταλισμού το 1931 έγινε προσωρινή παύσις καταβολής δόσεων· μετά δε δύο έτη, οπότε οι Εθνοκοινοτισταί υπό τον Αδόλφον Χίτλερ ανερρήθησαν εις την εξουσίαν, ηρνήθησαν πλέον την εξευτελιστικήν εκείνην δουλικήν υποταγήν…
Με την μεταπολεμικήν επιστροφήν των δούλων όμως, το 1953 κατά τις εργασίες διασκέψεως στο Λονδίνο οι αχυράνθρωποι του Συστήματος απεδέχθησαν, δίπλα στις τερατώδεις συνέπειες ενός σιωνιστοκινήτου πολέμου που επεβλήθη επί της Γερμανίας και τις παρομοίως ανήκουστες κι ευφάνταστες αποζημιώσεις κι αποκαταστάσεις αστρονομικών διαστάσεων για τον Β΄ΠΠ, και την ανάληψιν του παλαιού εκείνου “χρέους” υπὀ της τότε Δυτικής Γερμανίας, με την μεγαλόψυχη παραχώρησι των φιλανθρώπων Συμμάχων ότι οι τόκοι θα μπορούσαν να περιμένουν μέχρι την επανένωσιν, τυχόν, της Γερμανίας στο μέλλον…
Έτσι, όταν αυτό συνέβη πριν 21 έτη, πιστοί στα δουλικά τους καθήκοντα(και μόνον σ’ αυτά!) οι “ηγέτες” της ενωμένης αλλ’ άψυχης πια δημοκρατικής υποδούλου Γερμανίας ξεκίνησαν πρόθυμα την καταβολή και των τόκων εκείνου του μυθικού ποσού…
Και η τελευταία τους δόσις κατεβλήθη χθες, 6 Οκτωβρίου 2010.
Κλείνω με ένα μάλλον ρητορικό ερώτημα:
Η Γερμανία έπεσε θύμα ανελέητης διαρπαγής και ολέθρου μετά δύο μεγάλους, φοβερούς χαμένους πολέμους που της επεβλήθησαν· οι αδυσώπητοι αρχέγονοι σημιτικοί εχθροί επέπεσαν να την κατασπαράξουν και καταληστεύσουν.
Η Ελλάς τίνων αδυσωπήτων Εχθρών θύμα κατέστη ώστε να οφείλουν οι επόμενες πολλές γενεές (των αγνώστου τότε πια προελεύσεως κατοίκων της – χάρις στις… αγαθοεργίες των ιδίων δραστών!) να είναι υπόδουλες και πουλημένες σε αγνώστους διεθνείς “κυρίους”;;;
Και ποιά μπορεί να είναι η συνδιαλλαγή μας με αυτά τα αρπακτικά ανδρείκελα, τους κήρυκες και επιβολείς της “αυτόβουλης” (δημοκρατικώ “δικαίω”…) δουλείας;