Μέδουσα

Ὁ Ε/Σ, ἡ Ἀρία-ἑλληνικὴ παράδοση, ἡ σύγχρονη ἀντιστροφὴ τῆς Κοσμικῆς Τάξεως καὶ ἕνα παράδειγμα συμβολισμοῦ των στὴν σύγχρονη καλλιτεχνικὴ δημιουργία.

Τρία τέταρτα του αιώνος μετά την λήξη του τραγικού 2ου παγκοσμίου πολέμου, ο, ηττηθείς τότε, εθνικοσοσιαλισμός, φαντάζει, για τον επιφανειακό παρατηρητή, εκτός εποχής – αν και τα μ.μ.ε. δεν έχουν πάψει να ασχολούνται μαζί του, προσπαθώντας να συντηρούν την εις βάρος του ακραία δαιμονοποίηση. Τόσο πολλά χρόνια συστημ(ατ)ικής προπαγάνδας έχουν διαμορφώσει το ευρύ κοινό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τα σύμβολα και η αισθητική αυτού του, τόσο αποφασιστικής και δίκην κριτηρίου καθοριστικής σημασίας στην σύγχρονη ιστορία, κινήματος του μεσοπολέμου να παρουσιάζονται είτε ως γραφικά είτε ως “διαβολικά”.

        Για τον επιφανειακό παρατηρητή ο εθνικοσοσιαλισμός γίνεται αντιληπτός απλώς ως έκφραση του γερμανικού εθνικισμού και μιλιταρισμού, ως ένα είδος φυσικής εξελίξεως του καθεστώτος του Κάιζερ ή του μεγάλου Φρειδερίκου. Ωστόσο η ουσία της Ιδέας του εθνικοσοσιαλισμού είναι κάτι πολύ ευρύτερο και πολύ βαθύτερο. Πρόκειται για μία βιολογική κοσμοθεωρία με ρίζες στο πεδίο της Μεταφυσικής, που εκπροσωπεί συνολικώς και διαχρονικώς την Αρία παράδοση και πνευματικότητα εν συνόλῳ, υπερβαίνοντας κατά πολύ την Γερμανία και την συγκεκριμένη περίοδο του μεσοπολέμου, οπότε απέκτησε αντιστοίχως συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά και υπόσταση. Μεταξύ άλλων ο Ε/Σ ανεγνώρισε και ανέδειξε το ζήτημα της κοινής καταγωγής και Κουλτούρας όλων των ευρωπαϊκών λαών, θεμελιώνοντας μία πολιτική ιδεολογία ερειδομένην ακριβώς σε αυτή την αναγνώριση. Κατά την διάρκεια του πολέμου το γεγονός αυτό εκφράστηκε με την δημιουργία της πανευρωπαϊκής δυνάμεως μαχομένης αλληλεγγύης των Waffen SS.

Στο πλαίσιο της αναδείξεως της σημασίας του κοινού αίματος και πνεύματος αναγνωρίστηκε η αξία των μύθων και των θρύλων των επί μέρους ευρωπαϊκών λαών, διότι είναι αυτοί οι οποίοι φέρουν μέσα τους και εκφράζουν, διαχρονικώς, την αυθεντικήν Αρία ψυχή. Μυθικοί ήρωες όπως ο Αχιλλεύς και ο Ζίκφριντ, οι Αργοναύτες και οι Βίκινγκς, οι Ιππότες της στρογγυλής τραπέζης και οι Αχαιοί, μυθοποιημένοι ήρωες όπως ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ή ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα, παρουσιάζουν με εκπληκτικώς παρόμοιο τρόπο την κοινή αντίληψη των Αρίων λαών για το ιστορικό γίγνεσθαι καθ᾿  όλα του τα επίπεδα και την θέση του ήρωος εντός αυτού. Ο Άριος, με τα εναργή μάτια της ψυχής του, ζούσε εντός του ζώντος Κόσμου, όπου οι θεοί δεν ήσαν απόντες και απόκοσμοι, αλλά βρίσκονταν πίσω από κάθε έκφανση και εκδήλωση της φύσεως, της ιστορίας και της δημιουργίας.

Μεταξύ πολλών ζητημάτων που ανέδειξε και προέταξε ο Ε/Σ που, ξεκινώντας από την Παράδοση, έχουν διαχρονικές κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, θα εστιάσουμε σε ένα σημαντικό, κεντρικής μάλιστα σημασίας, ζήτημα που φαντάζει σήμερα περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ.   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]