Από τον “κατευνασμό” στη υποτέλεια.
Κατά το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο η πατρίδα μας βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία (οδηγούμενη τελικώς, κατά τα φαινόμενα, υπό την πίεση ΗΠΑ και Γερμανίας, σε ταπεινωτικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις με διακύβευμα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο), πολλοί δημοσιολογούντες κατακρίνουν – δικαίως – την παθητική στάση που τηρεί η Ελλάς. Οι δημοσιολογούντες αυτοί, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, θεωρούνται «εθνικώς σκεπτόμενοι», συγκρίνουν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος με την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας κατά τον μεσοπόλεμο, ονομάζοντάς την, “πολιτική κατευνασμού”. Ταυτοχρόνως, προσπαθώντας να προσδώσουν εγκυρότητα στους σχολιασμούς τους, ταυτίζουν εντελώς άστοχα τον Ερντογάν με τον Αδόλφο Χίτλερ. Η ταύτιση αυτή, όπως θα σχολιαστεί παρακάτω, γίνεται διότι όλες οι σύγχρονες ιδεολογίες συμπίπτουν στην αυθαίρετη αντίληψη σύμφωνα με την οποία, ο μεγάλος αυτός άνδρας του 20ου αιώνος ταυτίζεται με το απόλυτο “κακό”. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]