Μια φράση του Ηρακλείτου και διάφοροι κωμικοτραγικοί Ανελλήνιστοι .
Οὐ κατὰ χρόνον εἶναι γενητὸν τὸν κόσμον, ἀλλὰ κατ᾿ ἐπίνοιαν.
Αυτή είναι η πραγματική φράση, την οποία κάποτε κάποιος ανελλήνιστος προσπάθησε ανεπιτυχώς να μεταφέρει στα «Ελληνικά του Ε.Α.Μ.» και την δημοσίευσε στο διαδίκτυο από όπου θα την πήρε προφανώς και ο συγγραφέας του άσχετου με την φράση αυτή άρθρου περί εκλογών.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Καθότι δεν έχει διασωθεί κάποιο γραπτό έργο του ιδίου του Ηρακλείτου, οι διάφορες φράσεις του διασώζονται μέσα από πλήθος αναφορών σε αυτές σε όλη την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Ο Διογένης Λαέρτιος, στο έργο του «Βίου Φιλοσόφων» αναφέρει ότι ο Ηράκλειτος τους χρόνιους συλλογισμούς και τα συμπεράσματά του τα κατέγραψε σε ένα ογκώδες βιβλίο με τον τίτλο «Περί φύσεως».
“Αυτός ο λόγος δεν απευθύνεται σε κανένα, παρά σ’ όποιον μόνον τον αναγνωρίζει ως δική του ζωή, ή τουλάχιστον δυνάμει τον κατέχει ως πόθο της καρδιάς του”. Meister Eckehart
Ο άφρων σχετικισμός και η ανεπίγνωστη ακηδία των συνηθισμένων ανθρώπων της εποχής μας, ως προς την αξιολόγηση των ποιοτήτων των ηχητικών αλληλουχιών που αποκαλούμε «μουσική», αποτελούν τα πιο αντιπροσωπευτικά χαρακτηρολογικά γνωρίσματα που αποκαλύπτουν σ’ όλη την αποκρουστική του υπόσταση τον ΥΠΑΝΘΡΩΠΟ. Αμέσως γίνονται αντιληπτά από την ευκολία με την οποία θεωρείται απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο και, ως εκ τούτου, αποδεκτό για κάποιον “διαπρεπή” π.χ. πολιτικό, συγγραφέα, διανοούμενο κ.λ.π, να απολαμβάνει “σκυλάδικα” και να ξεφαντώνει με τσιφτετέλια, ή η άνεση με την οποία μπορούν να σεβασθούν και να δεχτούν ως «αξιόλογο καλλιτέχνη» έναν μουσικό ο οποίος, επί παραδείγματι, είναι ταυτοχρόνως ένας άξεστος γύφτος ή ένας διεστραμμένος κίναιδος.