Η παγκόσμια δημοκρατική δικτατορία των φαύλων έχει θεσμοθετήσει ως ηθικό άλλοθι για τα εγκλήματά της την ενεργή στήριξη που λαμβάνει από τις μάζες μέσω της ψήφου, εμφανίζοντάς τα ως αποτέλεσμα της «ελεύθερης» «δημοκρατικής» «επιλογής» των μαζών. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως αποτελούν τον «δημοκρατικό» θεσμό μέσα από τον οποίον οι φαύλοι ελέγχουν τις μάζες, ώστε αντί να στρέφονται ενάντια στους δυνάστες τους να μετατρέπονται σε ηθικό άλλοθι και ενεργό στήριγμα της εξουσίας τους.
Η κυριότερη μέθοδος μαζικού ελέγχου είναι η κατασκευή και παρουσίαση από τους φαύλους μιας εναλλακτικής απόλυτα εικονικής «πραγματικότητος». Η δύναμη της ψεύτικης και σκηνοθετημένης τηλεοπτικής εικόνας είναι τέτοια, που έχει την δυνατότητα να παρασύρει τον μαζάνθρωπο τόσο, ώστε να καταλήγει να «ζει» μέσα σε αυτήν θεωρώντας την ως πραγματική, αγνοώντας την πραγματικότητα η οποία υπάρχει γύρω του και μέσα στην οποία πραγματικά ζει. Συντελείται δηλαδή στο μυαλό του μαζανθρώπου μια απόλυτη αντιστροφή μεταξύ του εικονικού και του πραγματικού: το εικονικό θεωρείται πλέον ως αληθινό, ενώ το πραγματικό «δεν μπορεί να είναι αλήθεια», διότι … έτσι είπε η τηλεόραση!
Ένα ακόμη εκλογικό καρναβάλι τελείωσε, αναμφίβολα το πιο ανατρεπτικό της περιόδου της μεταπολιτεύσεως. Για πρώτη φορά, η έκφραση «κατάρρευση του δικομματισμού» που ως τώρα αποτελούσε απλό ευχολόγιο ή σχήμα λόγου κενό περιεχομένου, αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα αποτυπωμένη σαφώς στο εκλογικό αποτέλεσμα.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα δύο ολέθρια, εθνοπροδοτικά κόμματα που επί δεκαετίες λειτούργησαν ως πελατειακοί μηχανισμοί και ως μαντριά στέγασης ενός μείγματος αφελών, καιροσκόπων και κερδοσκόπων, κόμματα που κυριάρχησαν με το ρόλο αυτό στην πολιτική ζωή της χώρας και μονοπώλησαν την εξουσία κατά την περίοδο από το 1974 και έπειτα, συνετρίβησαν χθες με τρόπο εξόχως θεαματικό. Το άθροισμα των ποσοστών τους (κοντά στο 32% !) δεν υπερέβη τα ποσοστά που ελάμβανε το χαμένο από αυτά στις προηγούμενες εκλογικές επιδόσεις τους. Εισπράττουν λοιπόν ευλόγως τα εκλογικά επίχειρα της εξακολουθητικής λεηλασίας της χώρας και της παράδοσής της στα αρπακτικά νύχια των διεθνών τοκογλύφων.
Δυστυχώς, όμως, ο λαός, με την δεδομένη ηλιθιότητα που εκδηλώνει ως «κοινή γνώμη» και εκλογική ψηφομάζα, άργησε πάρα πολύ (καθώς ήταν αναμενόμενο) να συνειδητοποιήσει την φαυλότητα των κομμάτων αυτών ώστε να προλάβει τα χειρότερα όταν ακόμα ήταν ίσως δυνατόν, αν και είχε πολλές αποδείξεις της φαυλότητός τους κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν. Χρειάστηκε όμως να επέλθει η χρεωκοπία και ουσιαστική διάλυση της χώρας και κυρίως η απειλή της διατάραξης του πλασματικού (συντηρούμενου με δανεικά) βιοτικού επιπέδου του, για να αντιληφθεί μερικώς ο «κυρίαρχος λαός», ουσιαστικά κατόπιν εορτής και ενώ η καταστροφή είχε ήδη συντελεσθή, την ευθύνη των μεγάλων κομμάτων στο προηγηθέν εθνικό κακούργημα, του οποίου η προοπτική είχε διαφανή για όσους διέθεταν ελάχιστη οξυδέρκεια από την δεκαετία του ’80, τότε δηλαδή που ο εσχάτως «αγανακτισμένος «κυρίαρχος λαός» ανέμιζε με τέτοιον ηλίθιο και θεότυφλο ενθουσιασμό γαλάζια και πράσινα πλαστικά σημαιάκια…
Το παρόν άρθρο αποτελεί μια καταγραφή της πραγματικής αλήθειας πάνω σε δώδεκα από τα θέματα που μονοπωλούν την διαμορφωμένη από τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα και όλα τους βρίσκονται στο επίκεντρο των αναφορών της υποτιθέμενης «διαμάχης» μεταξύ «μνημονιακών και «αντιμνημονιακών» πολιτικών δυνάμεων. Οι νοήμονες αναγνώστες θα αντιληφθούν ότι τα πολιτικά συμπεράσματα που θα διαβάσουν εδώ βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα όσα έχουν μέχρι στιγμής ακούσει και διαβάσει σε χιλιάδες άρθρα εφημερίδων και ιστοσελίδων , στις εξαγγελίες των επαγγελματιών πολιτικών και των πολιτικών κομμάτων ολόκληρου του πολιτικού φάσματος (από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ μέχρι τους «αντιμνημονιακούς», το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την «ακροδεξιά») και στις συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα. Θα διαπιστώσουν τελικώς ότι έχουν απέναντί τους μια πολυφωνική μονογλωσσία που μοναδικό σκοπό έχει να εγκλωβίσει τον θεατή-καταναλωτή όλου αυτού του «δημοκρατικού» φαύλου θιάσου στον «μονόδρομο» ΜΙΑΣ και μόνο πολιτικής που εκφράζεται από πολλές «πολύχρωμες» διαφορετικές συνιστώσες: Την πολιτική της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δημοκρατικής Δικτατορίας των Φαύλων , των Χρηματιστών και των Τραπεζιτών.
Όχι, δεν πιστεύουν στις εθνικές παρελάσεις! Δεν θέλουν να γίνεται ο,τιδήποτε καλλιεργεί την εθνική μνήμη και τονώνει το εθνικό συναίσθημα! Αυτοί που μας κυβερνούν, ενώ εμφορούνται και διακατέχονται από, ασύμβατες προς την εντρύφηση στην Εθνική Μνήμη, λιμπεραλιστικές/κοσμοπολίτικες ή μαρξιστοδιεθνιστικές πεποιθήσεις, πιστοί δούλοι της απεθνισμένης νέας παγκοσμίου τάξεως πραγμάτων, απλώς «αξιοποιούν» την θέληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού προς διατήρηση του θεσμού των μαθητικών και στρατιωτικών παρελάσεων κατά τις εθνικές επετείους, όχι απλώς αποφεύγοντας το οποιοδήποτε κομματικό-ψηφοσυλλεκτικό κόστος που θα εσήμαινε η κατάργησή τους, αλλ᾿ ευρίσκουν και λαμπράν ευκαιρία να προβάλλουν τους (αθλίους) εαυτούς των και να κορέσουν την ματαιοδοξία τους, απολαύοντες τιμών από τα παρελαύνοντα τμήματα και εν γένει από τον ελληνικό λαό· αυτόν ακριβώς τον υπνοβατούντα χειροκροτητή που τόσον βάναυσα εμπαίζουν, τσαλακώνουν, ξεπουλούν, αφήνουν στο έλεος κάθε εγκληματικού περιτρίμματος της οικουμένης, που άφησαν να εύρη καταφύγιο και παράδεισο στην υπό των ιδίων σε σκουπιδοτενεκέ της υφηλίου μετατραπείσα ελληνική πατρίδα!
Μία προβλεπομένη απ΄αυτούς που δεν έχουν αυταπάτες σκηνή στο – επί δεκαετίες λαμβάνον χώραν στην δύσμοιρον Νεοελλάδα – θέατρον του παραλόγου επαίχθη και έλαβε τέλος τα ξημερώματα της Τρίτης 21/2/2012. Τελικώς, η μεταπολιτευτική Νεοελλάς εσώθη από την χρεωκοπία και την κατάρρευση, εφ΄όσον το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης (Εurogroup) απεφάσισε την έγκριση νέου δανείου προς την Ελλάδα, ύψους 130 δις ευρώ. Προηγουμένως και κατόπιν μαραθωνίων διαπραγματεύσεων, η συντιθεμένη από κόμματα και πολιτικούς της μεταπολιτευτικής λύμης ελλαδική κυβέρνηση, είχε καταλήξει σε συμφωνία με τους ιδιώτες ομολογιούχους κατόχους ελληνικού χρέους, για το «κούρεμα» του χρέους που διακρατούν οι ιδιώτες κατά 53,5% (δηλ. 107 δις ευρώ), με τον καθορισμό του μέσου επιτοκίου των νέων ομολόγων που θα τους δοθούν στο 3,65% και την αποδοχή ότι οι νέοι τίτλοι θα διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο. Κατά τον τρόπο αυτό προβλέπεται να επιτευχθή μείωση του ελληνικού δημοσίου χρέους στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020, ποσοστού δηλαδή αναλόγου εκείνου που υπήρχε κατά την έναρξη της κρίσεως!
Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία ο ρυθμός των πολιτικών γεγονότων ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες καταγραφής και σχολιασμού των, αν όχι ακόμη ακόμη και της απλής παρακολουθήσεώς των ως ειδήσεις τις οποίες ανακυκλώνουν τα μ.μ.ε. του Συστήματος.
Μια νέα κυβέρνηση-τερατούργημα, ετερόκλητη, θνησιγενής και apriori αναποτελεσματική και αντιλειτουργική ανέλαβε εσχάτως την εξουσία κατόπιν ενός διαστήματος πέντε ημερών κατά τις οποίες η χώρα έμενε ουσιαστικώς ακυβέρνητη (αν υποτεθεί ότι προηγουμένως εκυβερνάτο…) με τους πολιτικούς αρχηγούς των ίδιων αυτών κομμάτων που καταστρέφουν επί 37 έτη την Ελλάδα και εκμαυλίζουν τoν λαό της να πελαγοδρομούν διαβουλευόμενοι σε αναζήτηση ενός βολικού, κοινής αποδοχής …αχυρανθρώπου.
Τελικώς, έπειτα από μακρές συνομιλίες και υπόγεια μαγειρέματα, ο ξένος παράγων προώθησε (ή επέβαλε) στον πρωθυπουργικό θώκο έναν δικό του άνθρωπο, έναν άχρωμο και άοσμο τεχνοκράτη με έντονο παρασκηνιακό παρελθόν, έναν άνθρωπο – σύμβολο του τραπεζιτικού κατεστημένου – ιδεώδη επιλογή για την διασφάλιση των συμφερόντων του Συστήματος, ήτοι της αφανούς υπερεθνικής δικτατορίας τραπεζιτών, χρηματιστών και λοιπών τσαρλατάνων χρηματεμπόρων που συστηματικά και κατ’ επάγγελμα κατασπαράσσουν το εν αποσυνθέσει κουφάρι της παρηκμασμένης γηραιάς ηπείρου και των καθημαγμένων και οικτρά εκφυλισμένων λαών της – του ελληνικού μη εξαιρουμένου …
Άλλη μία σκηνή στο θέατρο του παραλόγου της πολιτικής ζωής της χώρας ετελείωσε. Λογικώς η σκηνή αυτή, που ξεκίνησε με την εξαγγελία δημοψηφίσματος από τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γ. Α. Π., δε θα έπρεπε καν να υπάρξη! Αηδιασμένος ο ελληνικός λαός (και φυσικά εξοργισμένος) θα έπρεπε να κατέλθη στους δρόμους, αμέσως μετά την συμφωνία των Βρυξελλών της 26ης – 27ης Οκτωβρίου και να καταλύση το καθεστώς (ναι, έτσι τόσο απλά)! Όμως, αυτό που φαντάζει λογικό σε κάθε εθνοκράτη, θεωρείται παράλογο, αδιανόητο στην εκφυλισμένη μάζα των – όχι μόνον μεταπολιτευτικών, αλλά συνολικώς μεταπολεμικών – Νεοελλήνων! Το ίδιο το μέλλον του ελληνικού έθνους διακυβεύεται και οι γηπεδικές συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων», ακόμη και οι – σε μεγάλο βαθμό υγιείς – βίαιες αντιδράσεις των οργισμένων πολιτών κατά επισήμων (όπως στις 26, 27, 28 Οκτωβρίου 2011) δεν αρκούν!
Πέντε ημέρες από τους πανηγυρισμούς της πασοκικής καθεστωτικής τάξεως, για την μεγάλη «επιτυχία» της συμφωνίας της 26ης (καλλίτερα ξημερώματα 27ης ) Οκτωβρίου, στην οποία κατέληξαν οι ηγέτες της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσεως του ελληνικού χρέους, αλλά και τρείς από την εκδήλωση της λαϊκής οργής και αντιδράσεως κατά της κυβερνήσεως των ανδρεικέλων, αλλά και άπαντος του πολιτικού συρφετού της αναξιότητος και του εκμαυλισμού, η «Αυτού Μεγαλειότης» Γ. Α. (και Μάργκαρετ) Παπανδρέου αιφνιδίασε τον πολιτικό κόσμο και τον ελληνικό λαό, με την εξαγγελία του περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την νέα δανειακή σύμβαση.
Η εξαγγελία δεν προκάλεσε αναστάτωση μόνον στο εσωτερικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Η Daily Telegraph για παράδειγμα κάνει λόγο για τον «τρόμο» που ένιωσαν οι λοιποί Ευρωπαίοι ηγέτες, βλέποντας τον Γεώργιο Παπανδρέου να ανακοινώνη το δημοψήφισμα, ενώ το γερμανικό «Der Spiegel» αναφέρει ότι «το πακέτο διασώσεως ευρίσκεται σε κίνδυνο». Είναι πασιφανές ότι ο άνθρωπος που δουλικώς υπέκυψε στους εκβιασμούς των αρπακτικών της Ε.Ε. και υποτακτικώς τους έκανε τόσα και τόσα θελήματα, τώρα φέρεται επικινδύνως για τα συμφέροντά τους. Διότι είναι απολύτως βέβαιον ότι εάν διεξαχθή αυτό το δημοψήφισμα, ο ελληνικό λαός θα αποφανθή ΟΧΙ στην κατοχική δανειακή σύμβαση. Άρα οι επιλογές του Γ.Α.Π. πλήττουν την Ε.Ε.
Το κυριώτερα προβλήματα στα Ελληνικά πανεπιστήμια είναι συναφή προς μια κατάσταση απολύτου πνευματικής παρακμής – και είναι, ακόμη ειδικώτερα, ο προσδιορισμός της έννοιας της «επιστήμης». Μια «επιστήμη» υλιστική, που δείχνει να υπάρχει μόνο για να υπηρετεί την παραγωγή, αποκομμένη σε μεγάλο βαθμό από τις έννοιες της πραγματικής διάνοιας , ενοράσεως και πνεύματος. Τα «πανεπιστήμια» τουλάχιστον στην Ελλάδα έχουν μετατραπεί είτε στην καλύτερη περίπτωση σε σχολές στοιχειώδους επαγγελματικής καταρτίσεως, εκπροσωπώντας απλά για αρκετούς φοιτητές ένα χώρο όπου απλώς θα κάνουν νέες γνωριμίες, θα διασκεδάζουν, θα περνούν τον χρόνο τους στις καφετέριες και στα κλάμπ, σπαταλώντας τα χρήματα των γονέων τους που νομίζουν πως τα παιδιά τους σπουδάζουν – και, τελικά, κάποτε θα καταφέρουν να πάρουν κάποτε το πτυχίο δίχως να έχουν μάθει απολύτως τίποτε ουσιαστικό.
Ο νέος νόμος φυσικά και δεν θα μπορούσε να αλλάξει τίποτε απολύτως αναφορικά με την ως άνω συνοψιζομένη κατάντια, που είναι σύμφυτη με την πνευματική παρακμή ολόκληρης της κοινωνίας, όπως αναπαράγεται σε όλους τους τομείς, από την πολιτική μέχρι και την εκπαίδευση.
37 έτη από την εγκαθίδρυση της Μεταπολιτεύσεως, η πολιτική της τάξη έφθασε σε τέτοιο (αναμενόμενο άλλωστε) σημείο απολύτου φαυλότητος και εκμαυλισμού, αχρειότητος και εθνικής εκποιήσεως, ώστε ευρύτατες μάζες του (όχι αμοίρου ευθυνών) ελληνικού λαού να αισθάνονται τοιαύτη αποστροφή προς ταύτην, ώστε μόνον ο παράμυθος της λυτρώσεως της χώρας από την «στυγνή καταπίεση της στρατιωτικής δικτατορίας» και την (υποτιθεμένη) προδοτική στάση αυτής έναντι του κυπριακού Ελληνισμού, συντηρεί το (κίβδηλο) νομιμοποιητικό της δικαίωμα, να διατηρή το πολιτειακό της καθεστώς!
Εάν ο λαός συνειδητοποιήση το μέγεθος των ευθυνών και την συνακόλουθη προδοτική του στάση για την εθνική τραγωδία της Κύπρου, το θέρος του 1974, του τότε πολιτικού κόσμου της Μεταπολιτεύσεως (του οποίου επίγονος είναι ο σημερινός πολιτικός κόσμος), δημιουργούνται ισχυρές προϋποθέσεις, ώστε ένα μέγα μέρος αυτού να εγκαταλείψη τους ενδοιασμούς του, ως προς την αναγκαιότητα αντικαταστάσεως τούτου του ιδίου του πολιτειακού καθεστώτος!
Κάθε μέρα επιβεβαιώνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η κατάρρευση των δημοσιονομικών του κράτους και της ελληνικής οικονομίας εν γένει δεν είναι παρά ένα επιφαινόμενο, ένα
δευτερεύονεπακόλουθο σύμπτωμα της παντελούς ανυπαρξίας πολιτικής διαχειρίσεως – ή μάλλον της συνεπούς υλοποιήσεως μιας ευθέως εθνοκτόνου πολιτικής – σύμπτωμα τελικά της βαθυτέρας αποσυνθέσεως και παρακμής της συγχρόνου ελλαδικής κοινωνίας.
Όσα συγκλονιστικά, σημεία και τέρατα, αποκαλύπτονται καθημερινά από τον χώρο του ποδοσφαίρου είναι απολύτως ενδεικτικά της δυσώδους προκεχωρημένης κοινωνικής σαπίλας. Αποκαλύπτεται πια σε άπαντες ότι ο τεχνητά υπερτιμημένος «κόσμος» του επαγγελματικού ποδοσφαίρου (που ανέκαθεν στραγγάλιζε και στραγγαλίζει τον υπόλοιπο, τον πραγματικό ίσως, αθλητισμό) δεν είναι παρά ένα μεταστατικό καρκίνωμα, ένας χώρος στον οποίο η πιο σιχαμερή κάστα μαφιόζων και νταβατζήδων της χώρας έχει τοποθετήσει, εδώ και πολλές δεκαετίες, έναν τεράστιο κύκλο γκανγκστερικών
δραστηριοτήτων, αποκομίζοντας δι’ αυτών πακτωλούς παρανόμων χρημάτων, ενώ παράλληλα, δια του φανταχτερού ποδοσφαιρικού θεάματος, συντελείται η αποχαύνωση και ο ψυχολογικός έλεγχος των (ανδρικών) κοινωνικών μαζών.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Οι εξ αρχής επιφυλακτική στάση μας και οι εν γένει απαισιόδοξες εκτιμήσεις και προβλέψεις μας σχετικά με την διαφαινόμενη εξέλιξη του νεοπαγούς «κινήματος των αγανακτισμένων» (των πλατειών), δυστυχώς επαληθεύονται με τον χειρότερο τρόπο, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι ασύνδετες, ετερόκλητες και παρδαλές μάζες αστών, χωρίς ιδεολογικό έρμα και προσανατολισμό, όχι μόνο δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να καταστούν πραγματικός αντισυστημικός παράγοντας, αλλά ότι μπορούν να φθάσουν πολύ εύκολα στο σημείο να αναπαράγουν τις θεμελιώδεις επιδιώξεις και τις στερεοτυπικές εμμονές του διεθνούς συστήματος εξουσίας (το οποίου την ανατροπή υποτίθεται ότι απεργάζονται…) προωθώντας εν τη βλακώδη αγνοία τους την ατζέντα των σκοτεινών παγκοσμίων εξουσιαστών.
Η τυπική, σταθερά και εμφατική επιδίωξη του Συστήματος την οποία αναπαράγουν μονίμως τα ελεγχόμενα από το Σύστημα μ.μ.ε και παράλληλα διεκπεραιώνουν τα κατά τόπους πολιτικά φερέφωνα, οι διάφοροι σαλτιμπάγκοι τοποτηρητές του Συστήματος, σε παγκόσμια κλίμακα, αποτελεί «η καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας» (έκφραση γνωστή και ως πολυδιαφημισμένο σλόγκαν πλύσεως εγκεφάλου με το οποία σφυροκοπούνται από νηπιακής ηλικίας τα αποχαυνωμένα δημοκρατικά πλήθη) και η με κάθε τρόπο άρση των «διακρίσεων» (φυλής, εθνικότητος, φύλου, κλπ) προκειμένου να συντελεσθεί και μάλιστα ταχύρυθμα, η τεχνητή (δια της προαγωγής της ανεμπόδιστης μετακινήσεως πληθυσμών και της λαθρομεταναστεύσεως) ανάμιξη των πληθυσμών με απώτερο σκοπό, την κατά προτεραιότητα νόθευση της λευκής φυλής και εν συνεχεία την εξαφάνιση των κάθε είδους εθνοφυλετικών ταυτοτήτων και ιδιαιτεροτήτων τις οποίες δημιούργησε η φύση και η ιστορία της ανθρωπότητος δια μέσου των αιώνων (και επακολούθως την εξαφάνιση των πολιτισμών). Στην υπηρεσία αυτού του σκοπού έχουν επενδυθεί άπειρα κεφάλαια και έχουν επιστρατευθεί κολοσσιαίοι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που ξεκινούν από την βιομηχανία του θεάματος (π.χ. Hollywood, MTV, NBA, κλπ) και φθάνουν μέχρι την επιβολή αυστηρότατων, νομοθετημάτων – μνημείων ανελευθερίας, ιδίως στις Ευρωπαϊκές χώρες, όπως ο τερατώδης και καταφανώς αντισυνταγματικός «αντιρατσιστικός» νόμος τον οποίο προετοίμαζε με ταχεις ρυθμούς, κατά προτεραιότητα και εν μέσω οικονομικής καταρρεύσεως (!!) ο Καστανίδης. (Έχουμε αναφερθεί διεξοδικώς στο ανωτέρω εθνοκτόνο νομοσχέδιο-τερατούργημα σε παλαιότερη καταχώρηση.)
