Επανερχόμαστε για άλλη μια φορά στο ζήτημα της μιαρής παρασιτικής φυλής των “Ρομά” καθώς ακόμη και οι πλέον ψύχραιμοι εξ ημών δεν μπορεί παρά να ξεχειλίζουν από οργή για την αδιανόητη ανοχή που προκλητικά επιδεικνύει αυτό που αποκαλείται “Ελληνικό κράτος”, καθώς και το κατεστημένο που το υποστηρίζει, απέναντι στην εγκληματική δράση των “Ρομά”. Ενώ το αστυνομικό δελτίο κατακλύζεται καθημερινώς από δολοφονίες, βιασμούς, ληστείες, και κάθε λογής εγκλήματα που διαπράττουν οι “Ρομά” (τα οποία με φαιδρό τρόπο φορτώνονται από τα ΜΜΕ γενικώς και αορίστως σε “Έλληνες” ή “γηγενείς”), το κράτος συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα και να αναμασά το χιλιοειπωμένο παραμύθι περί “ευάλωτης ομάδος”, όπως για παράδειγμα έκανε λίαν προσφάτως ο θλιβερός νέος “αστήρ” του συστήματος καθηγητής Τσιόδρας. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα τα μονίμως ανόητα και υποκριτικά MME, βλακωδώς εστιάζουν στις κατ’ ουσίαν ασήμαντες παραβιάσεις εκ μέρους των “Ρομά”, των διαφόρων γνωστών μέτρων που ελήφθησαν για τον κορωνοϊό, αποκρύπτοντας ή υποβαθμίζοντας τα αισχρά τερατουργήματα που διαπράττουν καθημερινώς τα μέλη αυτής της μιαρής φυλής σε όλη την επικράτεια. Η απειθαρχία που διακατέχει τους “Ρομά”, αν και χαρακτηριστική των κατωτέρων φυλών, δεν είναι παρά ένα πταίσμα συγκρινόμενη με τα εγκληματικά τους χαρακτηριστικά.
Για την καταγωγή και τα φυσικά χαρακτηριστικά των “Ρομά” δεν θα ξαναπούμε πολλά. Πρόκειται για τα φυλετικά απόβλητα της Ινδικής χερσονήσου, μια παντελώς άχρηστη φυλή που μολύνει δια της παρουσίας της την Ευρώπη εδώ και πολλούς αιώνες, με μια από τις μεγαλύτερες εστίες μολύνσεως να εντοπίζεται στην χώρα μας. Η ιδιαιτερότητα των “Ρομά” σε σχέση με άλλες κατώτερες φυλές έγκειται στην πλήρη αδυναμία επιβιώσεως παρά μόνον δια του παρασιτισμού στο σώμα κάποιου ξενιστή, καθώς οι “Ρομά” είναι ανίκανοι για οποιαδήποτε παραγωγική ή δημιουργική εργασία. Όπως συμβαίνει με όλους τους παρασιτικούς οργανισμούς στην φύση, οι επιπτώσεις της παρουσίας των “Ρομά” στο σώμα του ξενιστή είναι επιβλαβείς, και το μέγεθος της βλάβης που επιφέρει ο παρατεταμένος παρασιτισμός εξαρτάται από την δύναμη ή την αδυναμία που επιδεικνύει η άμυνα του οργανισμού του ξενιστή. Σε περασμένες πιο υγιείς εποχές “Ρομά” ήσαν οριακώς αποδεκτοί από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες (κάτι που απεδείχθη μέγα σφάλμα) καθώς ο παρασιτισμός τους, υπό τον φόβο των διώξεων και των αντιποίνων, περιοριζόταν σε μικρής κλίμακος παρανομίες και εγκληματικές ενέργειες, ενώ ταυτοχρόνως είχαν αναλάβει και κάποιον ρόλο διασκεδαστή σε εορτές και πανηγύρια στην επαρχία. Στην σημερινή εποχή όμως, με αντιφυσικές έννοιες όπως η περιβόητη “ισότητα” να έχουν κυριαρχήσει ιδεολογικώς, και άκρως παράλογα δόγματα να έχουν αναδειχθεί στα πλαίσια της νέας θρησκείας της πολιτικής ορθότητος, η άμυνα των ευρωπαϊκών κοινωνιών απέναντι στον παρασιτισμό των “Ρομά” έχει πλέον καταρρεύσει. Το απολύτως φυσικό επακόλουθο είναι η διαρκώς αυξανόμενη αποθράσυνση των παρασίτων σε ό,τι αφορά τόσο στην ένταση όσο και στην συχνότητα των εγκληματικών τους δραστηριοτήτων.
Είναι βέβαιο ότι όταν οι εμπνευστές του “Διαφωτισμού”, και οι συνεχιστές της κληρονομιάς τους, ανέπτυσσαν τις αντιφυσικές θεωρίες τους περί “ισότητος” και “ελευθερίας”, δεν είχαν στο μυαλό τους φυλές όπως οι “Ρομά” μιας και ακόμη και οι πιο ακραίοι σοσιαλιστές εκείνων των εποχών θεωρούσαν αυτονόητη την κατωτερότητα τέτοιων φυλών και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι με το πέρας ολίγων αιώνων η “ισότητα” θα είχε ξεχειλώσει τόσο πολύ ως έννοια που θα συμπεριλάμβανε ακόμη και τους “Ρομά”!
Όμως το μεγάλο ερώτημα που βασανίζει την κοινωνία και ιδίως όσους έχουν την ατυχία να κατοικούν πλησίον καταυλισμών “Ρομά”, όπως στο πολύπαθο Μενίδι, είναι γιατί το κράτος συνεχίζει να ανέχεται την εγκληματική συμπεριφορά των “Ρομά” και να τους προσφέρει αυτήν την αδιανότητη ασυλία που απολαμβάνουν. Το παραμύθι της “ευπαθούς ομάδος” μπορεί να έπειθε αρκετούς στο παρελθόν, αλλά η ασύλληπτη αύξηση της παραβατικότητος/εγκληματικότητος των “Ρομά” τα τελευταία χρόνια, έχει κάνει ακόμη και τους πιο αφελείς (με την εξαίρεση των ψυχοπαθών της αριστεράς) να εκφράζουν με διαρκώς αυξανόμενη ένταση συναισθήματα αγανάκτησης και απέχθειας προς την μιαρή φυλή. Μια παιδαριώδης δικαιολογία είναι αυτή της εξαρτήσεως των διαφόρων κομματικών παραγόντων από τις ψήφους των “Ρομά”, και η δυνατότητα εξαγοράς ψήφων που εξ ορισμού προσφέρουν οι “Ρομά”.
Αν και αυτά έως έναν βαθμό ισχύουν, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την εμμονή του συστήματος να προσφέρει κάλυψη στους “Ρομά”, ειδικώς αν αναλογιστούμε ότι το σύστημα δεν αποτελείται μόνον από τα πολιτικά κόμματα, αλλά και από την δικαστική εξουσία, το δημοσιογραφικό κατεστημένο, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τον ακαδημαϊκό κόσμο και τους υποτιθέμενους ανθρώπους της “διανόησης”. Και αν η φυσική ροπή της αριστεράς προς την υποστήριξη όλων των παρακμιακών ομάδων που δρουν διαλυτικώς στις δυτικές κοινωνίες μπορεί να αιτιολογήσει την λαγνεία των αριστερών προς τους “Ρομά”, το ίδιο δεν ισχύει για την λεγόμενη “δεξιά”. Ούτε ο φόβος της ταμπέλας του “ρατσισμού” επαρκεί ως αιτιολογία για την ανοχή προς τους “Ρομά” που προσφέρει η “δεξιά” σε όλες τις εκφάνσεις της. Ο φόβος αυτός ίσως είναι ικανός να πείσει κάποιον διεφθαρμένο τοπικό παράγοντα ή κάποιον δειλό τοπικό αστυνομικό διευθυντή να “κάνει τα στραβά μάτια” μπροστά στα απροκάλυπτα εγκλήματα των “Ρομά” αλλά δεν επαρκεί ως αιτιολόγηση της υποστήριξης μιας τόσο καταφανέστατα αντικοινωνικής φυλετικής ομάδος από σύσσωμο το κατεστημένο, το οποίο μετά βεβαιότητος γνωρίζει ότι ο μόνος τρόπος ελέγχου των “Ρομά” είναι δια της βίας. Και μάλλον ακριβώς εκεί μπορεί να βρεθεί η εξήγηση για την προκλητική συμπεριφορά του συστήματος.
Γνωρίζοντας ότι ουδείς τρόπος αντιμετωπίσεως του προβλήματος των “Ρομά” υπάρχει, πέραν της βίαιης καταστολής, των μαζικών διώξεων και του μονίμου εκφοβισμού, οι υπηρέτες του συστήματος έχουν περιέλθει σε δύσκολη θέση. Ακολουθώντας αυτόν τον μονόδρομο, για να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο ως οφείλουν και όπως αυτό απαιτεί, ουσιαστικώς θα οδηγηθούν σε ξεκάθαρη παραδοχή του ανυπόστατου των θεωριών περί “ισότητος”, “ελευθερίας”, και κρισίμως του “πολυπολιτισμού”. Αυτό όμως είναι αδιανόητο, ειδικώς στις ημέρες μας. Καθώς οι ίδιοι υπηρέτες του συστήματος πασχίζουν να πείσουν ή να εξαναγκάσουν τις μάζες στην αποδοχή του εποικισμού της πατρίδος μας από άλλες μιαρές φυλές, ορισμένες εκ των οποίων είναι συγγενικές των “Ρομά”, προτιμούν να αφήσουν την κοινωνία απροστάτευτη, βορά στις εγκληματικές διαθέσεις των “Ρομά”, παρά να ριψοκινδυνεύουν την πλήρη κατάρρευση των ιδεολογημάτων πάνω στα οποία στηρίζεται η εκστρατεία καταστροφής της Δύσεως.
Οι “Ρομά” αποτελούν μια μεγάλη ρωγμή στην πρόσοψη του οικοδομήματος της ισότητος, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της πολυπολυτισμικότητος. Αν και η πρόσοψη του οικοδομήματος είναι επιμελώς φτιασιδωμένη, το εσωτερικό του είναι αποκρουστικό, γλοιώδες και βρωμερό, και τα θεμέλια του είναι ανίσχυρα γιατί έχει χτιστεί στην άμμο. Οι ταγοί του συστήματος πασχίζουν λυσσωδώς, με νύχια και με δόντια, να κρατήσουν όρθιο το οικοδόμημα και την δυσωδία, που απειλεί να ξεχυθεί, να την κρατήσουν αεροστεγώς έγκλειστη εντός του εσωτερικού του. Αλλά είναι αναπόφευκτο ένα τόσο σαθρό οικοδόμημα να εμφανίζει διαρκώς ρωγμές…