37 έτη από την εγκαθίδρυση της Μεταπολιτεύσεως, η πολιτική της τάξη έφθασε σε τέτοιο (αναμενόμενο άλλωστε) σημείο απολύτου φαυλότητος και εκμαυλισμού, αχρειότητος και εθνικής εκποιήσεως, ώστε ευρύτατες μάζες του (όχι αμοίρου ευθυνών) ελληνικού λαού να αισθάνονται τοιαύτη αποστροφή προς ταύτην, ώστε μόνον ο παράμυθος της λυτρώσεως της χώρας από την «στυγνή καταπίεση της στρατιωτικής δικτατορίας» και την (υποτιθεμένη) προδοτική στάση αυτής έναντι του κυπριακού Ελληνισμού, συντηρεί το (κίβδηλο) νομιμοποιητικό της δικαίωμα, να διατηρή το πολιτειακό της καθεστώς!
Εάν ο λαός συνειδητοποιήση το μέγεθος των ευθυνών και την συνακόλουθη προδοτική του στάση για την εθνική τραγωδία της Κύπρου, το θέρος του 1974, του τότε πολιτικού κόσμου της Μεταπολιτεύσεως (του οποίου επίγονος είναι ο σημερινός πολιτικός κόσμος), δημιουργούνται ισχυρές προϋποθέσεις, ώστε ένα μέγα μέρος αυτού να εγκαταλείψητους ενδοιασμούς του, ως προς την αναγκαιότητα αντικαταστάσεως τούτου του ιδίου του πολιτειακού καθεστώτος!
Το μέγα παραμύθι των πολιτικών της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας είναι, ότι η τότε στρατιωτική δικτατορία, υπακούοντας στις εντολές του ΝΑΤΟ , ηθέλησε να διανείμη την Κύπρο με τους Τούρκους και διά τούτο προέβη στην ανατροπή του τότε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, προκαλώντας και την εισβολή της Τουρκίας, την οποία εισβολή δεν εδυνήθη να αντιμετωπίση και η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, που συνεκροτήθη κατόπιν της καταρρεύσεως του στρατιωτικού καθεστώτος, διότι τούτο είχε αφήσει την χώρα χωρίς κατάλληλη στρατιωτική προετοιμασία!
Παρακάμπτοντας την απορία διατί να χρειασθήη Τουρκία να εξαπολύση στρατιωτική επίθεση, αφού ήτο συμπεφωνημένο να γίνη διανομή του νησιού, οφείλομε να τονίσωμε ότιτα από 15/7/1974 (οπότε και εκδηλώνεται το διαταχθέν εξ Αθηνών, είν΄ η αλήθεια, πραξικόπημα της Εθνικής Φρουράς, κατά του Προέδρου Μακαρίου) εν Κύπρω γεγονότα, αποτελούν την κορύφωση μιας κρίσεως που ήρχισε τον Μάρτιο του 1974, όταν ο Μακάριος αρχίζει να δημιουργή ένταση στις σχέσεις του με την Αθήνα, ενώ στο εσωτερικό του έχει ήδη κορυφώσει τον διωγμό του ελληνοκυπριακού ενωτικού στοιχείου.
Σε μία εποχή λοιπόν, που υπήρχε όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ένεκα της αμφισβητήσεως από την Τουρκία των ορίων των δικαιωμάτων της Ελλάδος επί της υφαλοκρηπίδος του Αιγαίου – κατόπιν της ανακοινώσεως από τονΈλληνα πρωθυπουργό Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, την 14-02-74, υπάρξεως ποσοτικώς σημαντικών εκμεταλλευσίμων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Βόρειο Αιγαίο – ο Μακάριος, πιστεύοντας ότι η κυβέρνηση τις Ελλάδος θα ευρίσκετο σε αδυναμία, εζήτησε να αποχωρήσουν από την Κυπριακή Εθνική Φρουρά οι Ελλαδίτες αξιωματικοί, που την εστελέχωναν και την διοικούσαν. Έστειλε και τελεσιγραφική επιστολή στην ελληνική κυβέρνηση, δηλώνοντας μάλιστα ότι είναι απεφασισμένος να μειώση στο ήμισυ την δύναμη της Εθνικής Φρουράς και να την καταστήση όργανο του Κυπριακού Κράτους.
Ο καθείς αντιλαμβάνεται τί θα εσήμαινετούτο διά την άμυνα της Κύπρου – πώς είναι δυνατόν ένας στρατός να αγωνισθή επιτυχώς χωρίς ηγήτορες – ότανμάλιστα η Τουρκία είχε μόνιμο στόχο την κατάληψη της Κύπρου και σε μία ελληνοτουρκική ανάφλεξη, από τα τρία μέτωπα (Έβρος, Αιγαίο, Κύπρος) το αδύναμο διά τους Έλληνες ήτο η Κύπρος, εντός της οποίας μάλιστα, από τον Δεκέμβριο του 1963, είχαν δημιουργηθεί οργανωμένοι τουρκοκυπριακοί θύλακες, όπου το κυπριακό κράτος δεν είχε καμία διοικητική και αστυνομική – στρατιωτική λειτουργία, η δε Τουρκία εξέφραζε την δυναμικήν της παρουσία με τριακοσίους αξιωματικούς, εκ των οποίων περισσότεροι των εκατόν πενήντα του τουρκικού στρατού, δέκα χιλιάδες οπλίτες και εφεδρική δύναμη δώδεκα χιλιάδων περίπου, με ανάλογο βαρύ και ατομικό οπλισμό.
Η ελληνική κυβέρνηση προσεπάθησε να συζητήση μαζί του και να συνεννοηθή και εκτός των επισήμων ενεργειών του εν Λευκωσία πρέσβεώς της, έστειλε και σε ειδική αποστολή τον διακεκριμένο εκδότη της εφημερίδος «Ελεύθερος Κόσμος», Σάββα Κωνσταντόπουλο, απευθύνοντας μάλιστα πρόσκληση στον Μακάριο να επισκεφθή την Αθήνα διά συνεννόηση. Ο Μακάριος ήτο ανένδοτος. Η ανατροπή του κατά συνέπεια, ήτο ο μοναδικός τρόπος αντιδράσεως στην απομάκρυνση των αξιωματικών μας από την Κύπρο και την διάλυση της Εθνικής Φρουράς.
Ας παύσουνπλέον οι πάσης φύσεως Εφιάλτες, να κατηγορούν την στρατιωτική δικτατορία διά προδοσία.Ο επικεφαλής της τότε στρατιωτικής επιτροπής (χούντας) Δημ. Ιωαννίδης, μαζί με τους στενούς του συνεργάτες αξιωματικούς, απεφάσισε, με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον και δίχως ουδενός ξένου εντολή (παρά μόνον υπολογίζοντας στην εκ μέρους των ισχυρών Δυτικών αποδοχή του γεγονότος), την ανατροπή ενός ανθρώπου επικινδύνου διά τον Ελληνισμό από πολλά χρόνια, τόσον επικινδύνου, ώστε εφ΄ όσον διέφυγε, κακή τη μοίρα διά το Έθνος, την σύλληψή του από την Εθνική Φρουρά, τελικώς μέσω Βρετανίας, όπου είχε διαβουλεύσεις με τους Βρετανούς ιθύνοντες κατηγορώντας την Ελλάδα ότι εσχεδίασε ένα πραξικόπημα που κατέλυσε την ανεξαρτησία της Κύπρου, ευρέθη στην Νέα Υόρκη κατηγορών στις 19 Ιουλίουτην Ελλάδα, από του Βήματος των Ηνωμένων Εθνών, έξ τουλάχιστον φορές, διά εισβολή και παραβίαση της ανεξαρτησίας της Κύπρου και καλών τις δύο άλλες εγγυήτριες δυνάμεις ( Βρετανία, Τουρκία) να επέμβουν!!!
Αυτοί που κατηγορούν ως προδοτικό το πραξικόπημα της Εθνικής Φρουράς της 15ης Ιουλίου 1974, είναι αυτοί που προτιμούν να υποχωρούν σε κεφαλαιώδη εθνικά ζητήματα, παρά να χρησιμοποιούν κάθε μέσον διά την σωτηρία της Πατρίδος, αγνοώντας το λατινικό ρητό «saluspopulisupremalexesto» (η σωτηρία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος). Και εκφράζουν και υποκρισία και νοοτροπία υποτελείας και ραγιαδισμού, λέγοντας ότι το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 προεκάλεσε την τουρκική εισβολή. Υποκρισία διότι γνωρίζουν, ότι η Τουρκία πάντα εσχεδίαζε να επιτεθή κατά της Κύπρου και το πραξικόπημα το εχρησιμοποίησε ως πρόσχημα. Εάν δεν εγίνετο το πραξικόπημα, θα εύρισκε μία άλλη αφορμή, ένα άλλο πρόσχημα. Η εισβολή στην Κύπρο ήτο προμελετημένη και έγινε επί τη βάσει στρατηγικού σχεδίου φέροντος το όνομα «Αττίλας», είναι δε γνωστόν ότι τα στρατηγικά σχέδια δεν ετοιμάζονται ούτε εντός ημερών, ούτε εντός εβδομάδων. Αλλά και εκφράζουν νοοτροπία υποτελείας και ραγιαδισμού αποδεχόμενοι ότι η εθνική μας ακεραιότης δε βασίζεται στην αμυντική ισχύ της χώρας, αλλά εξαρτάται από τις αποφάσεις και τις διαθέσεις του Ετσεβίτ, του Οζάλ, της Τσιλέρ ή του Ερντογάν, που θα κρίνουν εάν είμεθα προκλητικοί ή σεμνοί και φρόνιμοι, εάν θα κάμωμε επανάσταση ή όχι ή ό,τι άλλο συμφέρει το Έθνος.
Η κατά του Μακαρίου κίνησις εστηρίζετο στην επίγνωση της αποκτηθείσης, με μόχθους στρατιωτικών και πολιτικών παραγόντων και με μεγάλες οικονομικές θυσίες του ελληνικού λαού, κατά την διάρκεια της δικτατορικής διακυβερνήσεως, στρατιωτικής υπεροπλίας της χώρας, η οποία και θα εχρησιμοποιήτοεν περιπτώσει αντιδράσεως της Τουρκίας .
Πράγματι, κατόπιν της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στο πολεμικό συμβούλιο που συνεκλήθη το μεσημέρι της 21ης Ιουλίου 1974, στο γραφείο του Προέδρου της χώρας, Στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη και μετείχαν ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης, ο Πρωθυπουργός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος και οι επιτελάρχες (ΑΓΕΕΘΑ Αντιστράτηγος Μπονάνος, ΑΓΕΣ Αντιστράτηγος Γαλατσάνος, ΑΓΕΑ Αντιπτέραρχος Παπανικολάου, ΑΓΕΝ Αντιναύαρχος Παππάς), απεφασίσθη ομοφώνως η προσβολή της τουρκικής αποβατικής δυνάμεως από δύο υποβρύχια και σμήνος έξ μαχητικών αεροσκαφών τύπου Fantom. HΤουρκία δεν εδύνατο να αντιδράση. Τα 22 αεροσκάφηFantom έδιδαν στον αέρα υπεροχή στην Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, που δε διέθετε συγχρόνους τύπους αεροσκαφών, ενώ στο Ναυτικό η υπεροπλία ήτο συντριπτική, οικοδομηθείσα, μεταξύ των άλλων οπλικών συστημάτων, από τα υποβρύχια (εκ των οποίων 4 υπερσύγχρονα γερμανικά) και τις γαλλικές πυραυλακάτους, που μόλις η Ελλάς είχε παραλάβει. Ακόμα και στον στρατό ξηράς, όπου η Τουρκία υπερτερούσε τρία προς ένα, δεν είχαμε ουσιαστικό πρόβλημα, λόγω του περιορισμένου μετώπου στονΈβρο, ενώ η Ελλάς διέθετε καλλίτερα άρματα μάχης, τα γαλλικά ΑΜΧ, που ήσαν πιο σύγχρονα και ταχέα από τα αμερικανικά Μ47 που διέθετε η Τουρκία.
Και ο αείμνηστος Δημήτριος Ιωαννίδης και ο αείμνηστος Πρωθυπουργός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, είχαν από πολλά πλέον χρόνια υποστηρίξει , ότι απλώς οι αρχηγοί των επιτελείων (Μπονάνος, Γαλατσάνος, Παπανικολάου και Αραπάκης) δεν εξετέλεσαντις εντολές του πολεμικού συμβουλίου και με την συγκατάθεση του Γκιζίκη επρόδωσαν! Και αυτή είναι η αλήθεια, υπάκουσαν στις υποδείξεις των Αμερικανών, ευρισκόμενοι σε επαφή μετά της CIA (ο αείμνηστος Ανδρουτσόπουλος το αναφέρει καθαρώς στο βιβλίο του «Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ») και έθεσαν σε κίνηση πολιτικές διεργασίες, μεθοδεύοντας όχι μόνον την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, αλλά και την επιβολή ως πρωθυπουργού του αυτοεξορίστου στο Παρίσι, πρωτομάστορος των απεμπολητικώντου Κυπριακού Εθνικού Αγώνος και του αιτήματος αυτού της Ενώσεως συμφωνιών του 1959 Ζυρίχης – Λονδίνου, Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος και ως επικεφαλής της μεταπολιτευτικής κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος, εξεστόμισε το «Η Κύπρος είναι μακράν»!!
Η κυβέρνηση λοιπόν, που ανέλαβε μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, δεν εχρησιμοποίησε το οπλοστάσιο των ενόπλων δυνάμεων της Πατρίδος, διά να υπερασπίση τα εθνικά δίκαια. Άφησε την Κύπρο στην βουλιμία του Λύκου της Ασίας, ο οποίος και κατέλαβε το 38% του κυπριακού εδάφους, δημιουργώντας τετελεσμένα. Εσύρθη σε ταπεινωτικές συνομιλίες, που δεν οδήγησαν πουθενά και έπληξε καίρια την εθνική αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού, ο οποίος εντός ενός ορυμαγδού ψευδών και συκοφαντίας εσχημάτιζε την πεποίθηση ότι «μία ομάδα στρατιωτικών σφετεριστώντης νομίμου εξουσίας είχε αφήσει αμυντικώς απαράσκευη την χώρα και ευρέθη διατεθειμένη να εκποιήση εθνικά συμφέροντα». Πλήρης στρεψοδικία δηλαδή!
Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, μικρές ομάδες απηνώς διωκομένων εθνικιστών έδωσαν σκληρούς αγώνες διά την αποκατάσταση της αληθείαςκαι την ανακοπή της πορείας προς τον εθνικό όλεθρο, που κάθε τίμιος και εχέφρων Έλλην αντελαμβάνετο, ότι το καθεστώς της Μεταπολιτεύσεωςοδηγούσε την Πατρίδα. Δυστυχώς, η μεγάλη μάζα του λαού, συνεπαρμένη από την (ψευδ)αίσθηση αχαλίνωτης ελευθερίας και νεόπλουτης, θαυμαστής, άκοπης κι ανεξήγητης (!!!) οικονομικής “ευρωστίας”, αλλά και τον – με συνεχώς ογκούμενα δάνεια – κατακλύζοντα καταναλωτισμό, εθελοτυφλούσε και δεν ανελογίζετο τις φοβερές συνέπειες της ύβρεως!!!
Σήμερα έχομε φθάσει σε μία πρωτόφαντη εθνική κατάπτωση, συνεπεία του βίου και της πολιτείας του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, ενός καθεστώτος που ήτο μαθηματικώς βέβαιον ότιεκεί θα οδηγούσε, εφόσον το μέγεθος της προδοσίας του 1974 κατεδείκνυε και την ίδια του την φύση!
ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΝΕΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΠΡΟΝ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ! ΟΣΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΜΑ ΔΗΛΟΥΜΕΝ ΠΑΡΩΝ!!!