Το «αυθόρμητο» κίνημα της «κατσαρόλας».

Το αναμενόμενο τέλος του αισχρού και εθνοπροδοτικού πολιτικού κατεστημένου της μεταπολιτεύσεως δείχνει ότι πλησιάζει, αναπόδραστα και νομοτελειακά. Πλησιάζει το τέλος ενός πολιτικού συστήματος που γεννήθηκε ως ύβρις και λειτούργησε πάνω από τρεις δεκαετίες με τρόπο καθ’ όλα υβριστικό, για ένα έθνος με αδιάλειπτη ιστορία άνω των 4.000 ετών, για ένα έθνος φιλοσόφων και ηρώων! Τώρα, καθώς πλησιάζει η αναπόφευκτη Νέμεσις, τα ακόρεστα και αδηφάγα τρωκτικά του ποταπού κοινοβουλευτισμού αρχίζουν να νοιώθουν άβολα, διαισθανόμενα την αμφίβολη τύχη τους.
Το καίριο ερώτημα όμως είναι: ποία θα μπορούσε να είναι η διάδοχος κατάστασις;
Παρακολουθούμε το διογκούμενο κίνημα των «αγανακτισμένων» ή κατ’ άλλη (ορθότερη) περιγραφή, το κίνημα «της κατσαρόλας».
Δεν πρέπει να τρέφει κανείς ψευδαισθήσεις ότι είναι ποτέ δυνατόν να προέλθει ο,τιδήποτε θετικό από τον ασυντόνιστο συναγελασμό μιας ακαθόριστης και ετερόκλητης μάζας χωρίς οργανωτικές δομές, χωρίς πολιτική στόχευση και φιλοσοφία και κυρίως χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο. Δύνανται όμως άριστα αυτές οι μάζες, (γένους θηλυκού πάντοτε, ήτοι δειλές, άβουλες και ασταθείς) να ποδηγετηθούν από επιδέξιους, κατασκευασμένους, ουρανοκατέβατους, «σωτήρες». Δεν είναι τυχαίο ότι το κίνημα των «αγανακτισμένων» συντονίζεται μέσω του facebookπου άπαντες γνωρίζουν από ποιους ελέγχεται και τίνων τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Τα παρόμοια πρόσφατα φαινόμενα των «εξεγέρσεων» στο αραβικό κόσμο αρκούν για να αντιληφθεί κανείς τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες αυτών των «αυθόρμητων» κοινωνικών κινημάτων… Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι μεταξύ των «αγανακτισμένων» δεν λείπουν τα συνήθη λαμόγια και οι ευφυείς καιροσκόποι που βρίσκουν αίφνης την ευκαιρία να αναβαπτισθούν σε μια ανέλπιστη «κολυμβήθρα του Σιλωάμ»…

Που ήταν όλοι αυτοί οι «αγανακτισμένοι» τα προηγούμενα χρόνια; Τώρα είδαν «το φως το αληθινό»; Πόσες και πόσες φορές δεν στήριξαν με την ψήφο τους τα κόμματα της προδοσίας; Τα οποία δεν αποκλείεται και στο μέλλον να τα ξαναστηρίξουν διά της ψήφου των αν θεωρήσουν ότι κάποιο συμφέρον τους ενδέχεται να εξυπηρετηθεί;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι αυτοί οι «αγανακτισμένοι» είναι απολύτως συνυπεύθυνοι για την γενική κατάρρευση της χώρας της οποίας κάποιες παρενέργειες συμβαίνει και οι ίδιοι εσχάτως να υφίστανται. Ωστόσο, όλα αυτά τα 37 χρόνια, υπήρχαν κάποιοι που έβλεπαν, που προέβλεπαν, που προειδοποιούσαν. Αλλά ήταν πάντοτε περιθωριοποιημένοι, ήταν οι «κακοί», οι «κινδυνολόγοι», οι «εξτρεμιστές», οι «αντιδημοκράτες», οι «φασίστες» – για να σημειωθούν μερικοί από τους συνήθεις χαρακτηρισμούς που εισέπραττον…
Όχι, δεν αξίζει να χυθεί ούτε ένα δάκρυ για αυτές τις κοπριτομάζες! Τους αξίζουν τα χειρότερα!