Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι διττός.Από την μία πλευρά φιλοδοξεί να υπενθυμίσει ότι η εργατική τάξη είναι η τάξη της ιεράς εκμετάλλευσης της γήϊνης ύλης-αυτή ακριβώς η διαχείριση της γήϊνης ύλης καταδεικνύει ότι μέσα στην ύλη κρύβονται συμβολικά όλες οι οντικές δυνάμεις που οδηγούν στον κόσμο των Αρείων.Η πραγματική εργατική τάξη δουλεύοντας οντολογικά την ύλη της παρούσας διάστασης ενώνει όλα τα κομμάτια της ύλης,αποκαλύπτει όλα τα μονοπάτια της γής,φανερώνει όλες τις δημιουργίες των πρωταρχικών στοιχείων του ύδατος,του αέρος του πυρός και του απείρου ,άρα ουσιαστικά φανερώνει όλες τις δυνατότητες αυτού του πλανήτη μέσα από την υλική αυτοεκμετάλλευση να καταδείξει την οδό προς τον κόσμο των υπέρανθρώπων.Οι πραγματικοί οντολογικοί εργάτες μέσα από την εκμετάλλευση της ύλης ανακαλύπτουν ότι η γη είναι τούνελ που ενώνει τον ουρανό με τον κόσμο των Αρείων.Οι εργάτες φθάνοντας στον τρόπο ύπαρξης και λειτουργίας της γής ανακαλύπτουν ότι το εσωτερικό πύρ που κινεί τη γη είναι η Πίστη των Τελείων που οδηγεί τον Άνθρωπο στην επομένη διάσταση του ανωτέρου ψυχικού ανθρώπου.Ο πραγματικός εργάτης είναι αυτός που μέσα από την υλική εργασία ανακαλύπτει ότι μέσα στη γη υπάρχουν κνίσματα και κομμάτια όλων των πλανητών,τρόποι κατανομής των πρώτων στοιχείων που φωτίζουν τον άνθρωπο.Διότι συνθέτοντας ο άνθρωπος όλα αυτά παράγει τη μηχανή,γνωρίζει τις δυνατότητες του εαυτού του,μιμείται τις ανώτερες λειτουργίες της φύσης την οποία εργάζεται και διά της υλικής εργασίας γνωρίζει όλες εκείνες τις δυνάμεις οι οποίες έπειτα ως σκέψη τον απογειώνουν σε έναν ανώτερο κόσμο.Ο Άρειος εργάτης εισχωρεί στην υλική εργασία μόνο για να αποδείξει ότι η ύλη είναι σύμβολο του πνεύματος του κόσμου των Τελείων.Μέσα από την εδώ εργασία ανακαλύπτει όλες τις ισορροπίες και τους τρόπους της υλικής κατανομής των ενεργειών κατά τέτοιο τρόπο ώστε το μυαλό καταλαβαίνει τις μηχανικές και δυναμικές ισορροπίες του πλανήτη γή.Όταν όλα αυτά συνδεθούν με τις πνευματικές ανακαλύψεις όπου το νερό γίνεται σκέψη και η μηχανή δύναμη συγκεκριμένης πράξης οι Άρειοι εργάτες μαζί με τους Αρείους του πνεύματος γίνονται ένα και μέσα από το μονοπάτι που μαζί άνοιξαν προχωρούν προς τον επόμενο Ανώτερο κόσμο.Ο Εργάτης στον κόσμο του Εθνικοσοσιαλισμού είναι αυτός που γνωρίζει υπερήφανα τον τρόπο που η υλική γη φιλοξενεί τις συμπαντικές δυνάμεις κατά τρόπο υλικό.Αυτός ο τρόπος όταν αποκωδικοποιηθεί από τους Αρείους φιλοσόφους –τους πνευματικούς εργάτες οι οποίοι καταλαβαίνουν τον τρόπο της πνευματικής γής –γίνεται δρόμος προς τον κόσμο των Αρείων.Π.χ.οι εργάτες ανακαλύπτουν τη δύναμη της φωτιάς η οποία είναι η Βούληση των φιλοσόφων.Ενωμένοι οι εργάτες γνώστες και οι φιλόσοφοι οδηγοί μέσα από την Πίστη και τη Βούληση προχωρούν προς τον κόσμο των ανωτέρων ανθρώπων.
Ο δεύτερος σκοπός αυτής της εργασίας μόλις και χρειάζεται να ειπωθεί.Θα ήθελα να αποκαλύψω την μεγαλύτερη πνευματική,φιλοσοφική ίσως,απάτη που εξυφάνθη μέσα στην ιστορία του πνεύματος.Η μαρξιστική δήθεν εργατική τάξη είναι η έσχατη προσπάθεια του σιωνιστικού ιαχβισμού να κοιμήσει τους εργάτες και να κρύψει από μπροστά τους το δρόμο της ανώτερης οντολογικής αποστολής τους και να τους καταστήσει ευτελισμένους θηρευτές και ζητιάνους στα ψίχουλα των δήθεν αντιπάλων καπιταλιστών-και λέω δήθεν διότι μπροστά στον ιαχβέ όπως έχουμε πολλαπλώς αποδείξει και οι καπιταλιστές και οι κομμουνιστές χαίρονται το ίδιο γιατί είναι το ίδιο και αυτό φαίνεται στις ημέρες μας όπου η μαζοποίηση και η ωφελιμιστική αποβλάκωση είναι κοινή και σε προλετάριους και σε καπιταλιστές.Ο Μάρξ πιστός σιωνιστής και δούλος του ιαχβέ έπρεπε απεγνωσμένα να διαχύσει στους εργάτες το σιωνιστικό δηλητήριο της δήθεν αταξικής κοινωνίας και όλων των υπολοίπων ανοησιών προκειμένου αυτοί να λησμονήσουν τον Άρειο και Οντολογικό προσανατολισμό της έννοιας εργασίας,τον Άρειο τελεολογικό προορισμό της τάξης τους.
Πότε συναντούμε την λέξη και έννοια εργασία και εργατική τάξη-η οποία δεν θα πρέπει επι ουδενί λόγω να περιορισθεί σε υλικά και μόνο σημασιολογικά επίπεδα-μέσα στο φιλοσοφικό στερέωμα με μία πραγματικά ξεχωριστή φιλοσοφική έννοια και σημασία;Η απάντηση –πολύ γνωστή-είναι ότι η εργατική τάξη αναφέρεται με ένα τρόπο πραγματικά ξεχωριστό στην Πολιτεία του Πλάτωνος,εκεί όπου οι τρείς τάξεις της Πολιτείας ξεκάθαρα καθορίζονται(Βασιλείς Φιλόσοφοι-Πολεμιστές-Εργάτες).Οι Πλατωνικές τριάδες οι οποίες καλύπτουν μία ιδιότυπη συμπαντική ανάλυση και διαδοχή είναι εντυπωσιακές –αλλά και τόσο ξεχασμένες από τη μαρξιστική λαίλαπα που κυβερνά και αποβλακώνει το δύστυχο κόσμο μας:
Σώμα Ψυχή Αρετή
Πολιτεία
Κεφάλι Λογική Σοφία
Κυβερνήτης
Στήθος Θέληση Θάρρος
Φύλακας
Υπογάστριο Επιθυμία Μέτρο
Εργάτης.
Παρατηρούμε κάτι το πολύ σημαντικό πράγματι.Μέσα στο σύμπαν της ανθρώπινης οντότητας – η οποία ανήκει σε μία οντική ροή και συνέχεια-ο Πλάτων ταξιθετεί όλα τα μέρη της ανθρώπινης εσωτερικότητας και εξωτερικότητας με περισσή σειρά και τάξη.Όλα είναι αναγκαία,όλα έχουν την οντική τους αποστολή,όλα είναι σε αρμονία διατεταγμένου αγώνα και προσπάθειας.Δεν υπάρχει κανένα υπονοούμενο πάλης των τάξεων και αντιπαλότητας.Ο Πλάτων-και μαζί με αυτόν ο Ελληνικός Λόγος έχει ανακαλύψει τον εσωτερικό ιστό και μίτο που ενώνει τους πάντες και τα πάντα-η δύναμη της εσωτερικής πορείας προς το Εν είναι αυτός ο μίτος.
Ο εργάτης λοιπόν ως εσωτερικότητα είναι η επιθυμία υλικής επεξεργασίας αυτού του κόσμου,είναι όμως ως εξωτερικότητα και το μέτρο της ανθρώπινης δημιουργικότητας η οποία στο σώμα εκφράζεται με τις δυνάμεις –γενετήσιες κατά βάση-του υπογαστρίου.Όλα αυτά υπόκεινται σε μία ανώτερη σειρά διότι όταν οι εργάτες περατώσουν την αποστολή τους οι Φύλακες με θάρρος και Βούληση –η οποία εμφωλεύει στο Στήθος και στην Καρδιά-αναδύουν το ανώτερο Γένος των Φιλοσόσφων Βασιλέων εκεί όπου από το Κεφάλι των Τελείων αναφαίνονται η Λογική προσπέλαση των πάντων και η Σοφία της Γνώσης προς το Ήδη υπάρχον.
Ξεκαθαρίζει λοιπόν ο οντολογικός ρόλος του Εργάτη μέσα από μία κυκλική αλλά και εσχατολογική θεώρηση όλων των παραπάνω σχημάτων.Οι Κυβερνήτες θέλουν τη Σοφία αυτού του κόσμου,θέλουν να ιδούν την υλική κατανομή της οντολογικής σοφίας στον κόσμο μας και στον πλανήτη μας.Είναι μέρος της Σοφίας του Ενός και αυτό.Το πώς δηλαδή ως καλός Αρχιτέκτων κατένειμε τις δυνάμεις ανέγερσης του πλανήτη μας.Εάν σκεφθούμε ότι η Ύλη είναι σύμβολο του Νοός οι Κυβερνήτες Σοφοί θέλουν να ανακαλύψουν όλη την Υλική συμβολική Αρχοτεκτονική που κρύβεται στον πλανήτη μας.
Οι Εργάτες είναι υπεύθυνοι γι αυτό.Στην Πλατωνική Κοσμολογία ο ρόλος του Εργάτη είναι ακριβώς αυτός που μετέπειτα δόθηκε και από τον Εθνικοσοσιαλισμό στον Φυλετικό Εργάτη.Ο Εργάτης είναι αυτός που μέσα από την Λογική επεξεργασία της Ύλης κατανοεί την συμβολική κίνηση μέσα σε αυτή όλων των δυνάμεων του Ενός,κατανοεί μέσα από την υλική εργασία τη σοφία κατανομής και ανακάλυψης της ύλης μέσα στον κόσμο μας και τα έργα του ως εξωτερικότητα κρύβουν όλη τη σοφία με την οποία το ήδη υπάρχον αρχιτεκτόνησε τον κόσμο μας.Ο εργάτης στην Ελληνική Φιλοσοφία αλλά και στην Εθνικοσοσιαλιστική συνέχειά της είναι ο εξωτερικευμένος «φιλόσοφος»ο οποίος φωτίζεται μέσα από την επεξεργασία της ύλης και των δυνάμεων που αυτή κρύβει και αποκαλύπτει.Βοηθά ώστε όταν η ύλη πλήρως επεξεργασθεί και γίνει ανθρώπινος πολιτισμός όλοι να ανακαλύψουν τις ιδέες που αυτή κρύβει ,το θεωρητικό δυναμικό και ενεργειακό υπόστρωμα που αυτή τίκτει.Τότε επεμβαίνουν οι φιλόσοφοι οι οποίοι μέσα από την ταξιθέτηση των ιδεών καταργούν την ύλη,κάνουν τα πάντα Ιδέα και Οδό προς το Ήδη υπάρχον.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα ας θυμηθούμε τον Μεγάλο Μύστη Θαλή τον Μιλήσιο.Ο Φιλόσοφος της θεωρίας Θαλής διατύπωσε την άποψη ότι το ύδωρ είναι η Αιτία του κόσμου μας.Ο Εργάτης –ο εξωτερικευμένος φιλόσοφος –μέσα από την ανακάλυψη του πώς μία σταγόνα νερού μπορεί να κινήσει ένα ολόκληρο όχημα θα ανακαλύψει την συμβολική και υλική δύναμη του ύδατος και θα αποκαλύψει στην πράξη την ιδέα του Θαλή ότι το ύδωρ είναι Αιτία του παντός.Όμως ο εργάτης δεν θα αποσχισθεί από τον κάθε Θαλή και δεν θα αρχίσει ως μάζα να ζητεί μόνο υλικά προνόμια.Διότι ανήκει στο άπειρο Όλον του καθ εαυτού υπάρχοντος και δεν θέλει το μαρξιστικό θανάσιμο κλείσιμο σε ένα μικρόκοσμο μάζας και πρόσκαιρης υλικής ανταπόδοσης.Αντίθετα θα ενωθεί με το Θαλή,και μαζί θα πούν ότι η υδάτινη δύναμη πέρα από τον υλικό τρόπο της ως καθαρή δύναμη είναι αυτή που ως Βούληση και Πίστη κινεί τα πάντα ,και τον άνθρωπο προς τον ανώτερο εαυτό του σε ένα ανώτερο κόσμο.
Ο Μπέρτραντ Ράσσελ –αν και θεωρείται μεγάλος-στην ιστορία της Δυτικής φιλοσοφίας διατυπώνει την τόσο φτωχή άποψη «η σοφία κατά την έννοια που εξυπονοεί ο όρος δεν είναι καμμία εξειδικευμένη ικανότητα όπως αυτή που διαθέτει ο παπουτσής ή ο γιατρός ή ο στρατιωτικός».Ο Δυτικός κόσμος ,υποδουλωμένος –μέσα από το ιαχβικό θανάσιμο εναγκαλισμό του ισλάμ και του προτεσταντισμού-στον κόσμο φυλακή του αβραάμ και του μωϋσή ,όπου όλα αρχίζουν από τον ελλωχείμ και τελειώνουν σε αυτόν,ενάντια στην συμπαντική ελευθερία του ήδη υπάρχοντος που ευαγγελίσθηκε ο Ελληνικός Λόγος και η Χαϊντεγγεριανή συνέχειά του,δεν μπόρεσε να συνδέσει το κάτω με το επάνω,το υλικό με το πνευματικό,την θεωρητική με την πρακτική σοφία ,τον εργάτη με το φιλόσοφο.Φυλακισμένος μέσα στο δόγμα της αμαρτίας,του τελείου ιαχβέ και του αμαρτωλού ανθρώπου,του απροσώπου αλλάχ και του πεπτωκότος ανθρώπου δεν μπόρεσε ο κόσμος της Δύσης να εξάγει από τον άνθρωπο τις άπειρες δυνάμεις οι οποίες μέσα στο Όν τον απελευθερώνουν και τον οδηγούν σε άλλους ανωτέρους κόσμους.
Η Εθνική όμως φιλοσοφία της Φυλής αυτό ακριβώς κάνει.Θεωρεί τους όμαιμους ανθρώπους ίσους και Τελείους και τους κοινωνεί με το Αθάνατο νερό της γνώσης.Μέσα στους όμαιμους οι μέν θα ανακαλύψουν θεωρητικά τον κόσμο.Είναι οι φιλόσοφοι Βασιλείς.Οι δε θα τον επεξεργαστούν υλικά και θα νοιώσουν τη Σοφία που κρύβεται μέσα στην Ύλη και στα δημιουργήματά της.Είναι οι Εργάτες.Έπειτα μπροστά στην τελική εκμετάλλευση του πνεύματος και της Ύλης θα ενωθούν ,θα αποτελέσουν τον Άρειο Τέλειο άνθρωπο που εδώ όλα τα έμαθε και τα έκανε και άρα μπορεί να μετοικήσει στας μακαρίους νήσους του Σωκράτη.Ερωτώ.Αυτό το πρότυπο του εργάτη έχει καμμία σχέση με τον εκφυλισμένο προλετάριο του εβραίου σιωνιστή καρόλου μάρξ.Ο σιωνισμός τρέμοντας μήπως οι εργάτες ανακαλύψουν μέσα από τη βιομηχανική επανάσταση και τη δύναμη της μηχανής ,τον τρόπο σύνδεσης της μηχανικής κίνησης και του ανθρωπινου μυαλού-φαντασθείτε έναν άνθρωπο ικανό να εξηγήσει με τη δύναμη της μηχανικής απόλυτης σκέψης τον κόσμο γύρω του,έναν άνθρωπο που μέσα από αυτόν τον τρόπο θα νοιώσει ανώτερος και θα επιζητήσει τον κόσμο των ανωτέρων-γρήγορα επιστράτευσε τον τόσο αστείο κάρολο μάρξ ο οποίος βύθισε την εργατική τάξη σε ένα υλικό κυνήγι μαγισσών που πουθενά δεν οδηγεί.Ή μάλλον οδηγεί στην πλήρη αποβλάκωση και λήθη του συμπαντικού δρόμου που είναι ανοικτός για όλους όταν όλοι ικανοποιήσουν την αποστολή τους.
Αυτό εξάλλου δεν συγχωρούν και στον Εθνικοσοσιαλισμό.Το ότι δηλαδή ελευθέρωσε τον Εργάτη και τον θεώρησε ως συντελεστή και συνδημιουργό σε ένα κόσμο όπου η εργασία συμβολίζει την κίνηση προς το Αγαθό μέσα από την επεξεργασία υλικών και πνευματικών δυνάμεων.Όταν τελείωσε η Ακρόπολη οι φιλόσοφοι και οι εργάτες ήταν ικανοποιημένοι.Οι πρώτοι διότι μέσα από την υλική κατανομή των υλών αποκαλύφθηκε η σειρά του Όλου.Οι δεύτεροι διότι αποκάλυψαν μέσα από την υλική σειρά των πραγμάτων τις ιδέες που κρύβονται στη δήθεν άψυχη ύλη.Άρα μπροστά στην Ακρόπολη όλοι –φιλόσοφοι και εργάτες –ενώνονται ως σοφός άνθρωπος που προχωρεί προς την Οδό.Ούτως ή άλλως και στην Ελληνική Σοφία αλλά και στην Εθνικοσοσιαλιστική Οντολογία ο Φιλόσοφος είναι ο εργάτης του πνεύματος αλλά και ο Εργάτης είναι ο Φιλόσοφος της Ύλης.Όταν αυτά ενωθούν δημιουργείται ο Υπέράνθρωπος ο οποίος μέσα από την τέλεια –υλική και πνευματική-γνώση αυτού του κόσμου είναι έτοιμος να οικοδομήσει ένα κόσμο για πραγματικά Ανωτέρους ανθρώπους.
Στην εταιρεία της Θούλης ,σε αυτό το εσωτερικό εργαστήρι των σοφών,αναφέρεται το εξής: «Κάτω από το φλοιό της γής που έχει πάχος 800χλμ.υπάρχει ένα κενό.Ένα τεράστιο κούφωμα.Μέσα σε αυτό το κενό υπάρχουν τρείς ομόκεντροι πλανήτες με τον ίδιο άξονα.Έχουν περίπου το μέγεθος του Άρη και της Αφροδίτης και του Ερμή»(τα ονόματα των πλανητών δεν είναι τυχαία αλλά με αυτό θα ασχοληθούμε άλλη φορά).
Ο Λόγος είναι βαθύτατα εσωτερικός και συμβολικός.Υπονοεί πολύ-πολύ σημαντικά πράγματα όπως το ότι όταν ο εργάτης σκάβει τη γή,εκμεταλλεύεται τη γη,δουλεύει την Ύλη αυτό το Πνευματικό σύμβολο,η δύναμη του Άρη τον πλημμυρίζει.Νοιώθει πολεμιστής που ο πλανήτης Γή δεν μπορεί να τον φυλακίσει.Νοιώθει ότι μέσα από την κίνηση της εργασίας μπορεί να απελευθερωθεί,να νικήσει τους φόβους του καθώς σκάβει και δουλεύει,νοιώθει ότι μπορεί να απελευθερώσει ανώτερες δυνάμης Έθνους και Φυλής που θα τον οδηγήσουν μπροστά.
Ο Εργάτης μέσα από τη δύναμη της εργασίας –η οποία είναι κίνηση προς το Αγαθό όπως και η κίνηση του φιλοσόφου η οποια οδεύει προς το τέλειο επίσης αλλά από άλλο δρόμο-ενώνεται ερωτικά με το όλον όπως η Αφροδίτη συμβολίζει την ένωση των πάντων κάτω από τον έρωτα,τον μυσταγωγό έρωτα.Διαρκώς ο εργάτης νοιώθει τον αγγελιαφόρο Ερμή να του μεταβιβάζει τα πιο υψηλά μηνύματα.Δεν είναι τυχαίο η συνέχεια της φράσης του Σωκράτη «μουσική ποίου και εργάζου» η οποία στα εθνικοσοσιαλιστικά χρονικά ειπώθηκε ως «η εργασία απελευθερώνει».Είδαμε ποια εργασία απελευθερώνει.Ενώ η Εθνικιστική και Φυλετική Εργασία απελευθερώνει προς την Οδό των Τελείων η μαρξιστική και σιωνιστική σκλαβώνει,μαζοποιεί και διατηρεί τους ανθρώπους σε μία λήθη μέσα από την ενασχόλησή τους με περιττές αντιπαλότητες που υποκινούνται μέσα από την ανυπαρξία της πάλης των τάξεων.Οι όμαιμοι και ομότροποι ενώνονται μπροστά στον κοινό σκοπό.
Ο Πλατωνικός Πρωταγόρας αποκαλύπτει με τη σοφία του Ελληνικού Λόγου όλα όσα εδώ προσπαθήσαμε να πούμε.Ο Δίας είναι ο πνευματικός εργάτης που διά του Ερμή μεταδίδει στους ανθρώπους Λόγο,Αιδώ και Δίκη.Ο Προμηθέας είναι ο τεχνήτης εργάτης που όλα αυτά μαθαίνει στον άνθρωπο να τα χρησιμοποιεί ώστε διά της υλικής τέχνης να ανακαλύψει τον πνευματικό κόσμο που συμβολικά κρύβεται στον εξωτερικό κόσμο.Ο Δίας και ο Προμηθέας είναι το Εν υποκείμενο που ηρεμεί στον κόσμο των Τελείων.Η Εθνικιστική Οντολογία αυτό τον σκοπό έχει.Να συλλέξει τους όμαιμους ,να τους ενώσει μέσα από την ικανοποίηση όλων των αποστολών τους και των τρόπων αυτών και ως Τελείους και μοναδικούς εαυτούς να τους οδηγήσει στον κόσμο των Αθανάτων.
Β.Δ.Μ.