Ο παραλογισμός των δημοσκοπήσεων – τα όρια της φαυλότητος της συγχρόνου “δημοκρατίας”
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αναγνωρίσει κανείς την θεμελιώδη φαυλότητα του συγχρόνου πολιτεύματος, που αποκαλείται «δημοκρατικό», φαυλότητα που είχε σαφώς αναγνωριστεί και καταγγελθεί από τα λαμπρότερα πνεύματα (Πλάτων, Αριστοτέλης, Ξενοφών, κλπ), ήδη από τα αρχαία χρόνια (όταν δηλαδή τα μικρά πληθυσμιακά και γεωγραφικά μεγέθη των ελληνικών πόλεων–κρατών και οι αυστηρά αριστοκρατικές κοινωνικές δομές τους, μετρίαζαν κάπως αυτή την φαυλότητα – σε σύγκριση με την διαστρωμάτωση των συγχρόνων πολτοποιημένων κοινωνιών).
Το πολίτευμα αυτό, το οποίο ορθότερο θα ήτο να ονομάζεται μετριοκρατία, αναγορεύει σε ύπατο ρυθμιστή της πολιτικής ζωής και του μέλλοντος μιας χώρας, την ευμετάβλητη, κοντόφθαλμη και συγκυριακή «στάση», μιας ακαθορίστου κοινωνικής ανθρωπομάζης, ιδιοτελών, αδαών και αμαθών «πολιτών», οι οποίοι συγκροτούν την λεγόμενη «κοινή γνώμη» η οποία καθίσταται τραγικά παντοδύναμη, όσο και αν είναι ανεύθυνη, ανερμάτιστη (και ευκόλως χειραγωγούμενη από τους επιτηδίους, οικονομικά ισχυρούς παράγοντες και τους τσαρλατάνους υποτακτικούς τους (που ελέγχουν την λεγόμενη “ενημέρωση”).