Άλλοι απλώς εξοργισμένοι και άλλοι κυριολεκτικώς αλλόφρονες, όλοι όμως με κομμένη την ανάσα και με το δίκαιο να τους πνίγει, οι «ευαίσθητοι» συνάνθρωποί μας παρακολουθούν τις εξελίξεις στην υπόθεση-θρίλερ της κακοποιήσεως του Όλιβερ. Απαιτούν δικαιοσύνη, σκληρή τιμωρία των δραστών, στήνουν λαϊκά δικαστήρια στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως και στις τηλεοράσεις, κάνουν πορείες υψώνοντας φωτογραφίες και τραγουδώντας το όνομα του αδικοχαμένου Όλιβερ.
Ποιος επί τέλους είναι ο Όλιβερ, θα ρωτούσε κάποιος που δεν έτυχε να πέσει πάνω σε μια από τις πλέον προβεβλημένες ειδήσεις των τελευταίων ημερών. Είναι κάποιο μικρό παιδί που κακοποιήθηκε από διεστραμμένους παιδόφιλους; Είναι κάποιος ανήμπορος ηλικιωμένος που βασανίστηκε από συμμορία Γεωργιανών, Αλβανών ή «Ρομά»; Όχι, ο Όλιβερ είναι ένα χάσκι. Τουτέστιν, ένας σκύλος. Ναι, ένας σκύλος!
Την ίδια ημέρα που οι ορδές των «ευαίσθητων φιλόζωων» διοργάνωσαν πορεία διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα (!) απαιτώντας τον εντοπισμό των δραστών της κακοποιήσεως του Όλιβερ (που δεν αποκλείεται να είναι άλλοι σκύλοι), μια γυναίκα 50 ετών κατασπαράχθηκε από τρία «δεσποζόμενα» σκυλιά σε χωριό πλησίον της Θεσσαλονίκης. Αποκλείεται η είδηση αυτή να αποκτήσει την κάλυψη που απέκτησε η υπόθεση του Όλιβερ, αποκλείεται να δούμε εξοργισμένους όχλους να απαιτούν δικαιοσύνη, αποκλείεται να κινητοποιηθεί το τμήμα Ανθρωποκτονιών (που όντως συμμετέχει στο κυνήγι των κακοποιητών του Όλιβερ, όσο σουρρεαλιστικό κι αν ακούγεται!).
Ποιος είναι ο λόγος; Με μια λέξη, η απάντηση είναι η Αντιστροφή. Αντιστροφή της φυσικής τάξεως των πραγμάτων. Όταν τα πιο βρομερά στοιχεία της κοινωνίας αναλαμβάνουν τα ηνία της και οι άριστοι εξαφανίζονται, όταν ψευδείς «αξίες» αναδεικνύονται σε απαράβατους νόμους και οι πραγματικές αξίες διώκονται, όταν οι φυλές παύουν να διαφέρουν και τα φύλα παύουν να διαφέρουν, όταν οι διεστραμμένοι γίνονται «υπερήφανοι» και όσοι οφείλουν να είναι αληθώς υπερήφανοι ζουν στην αφάνεια, τότε και η ζωή των ζώων αποκτά μεγαλύτερη αξία από την ζωή των ανθρώπων.
Η κινητήριος δύναμις όλων των παρομοίας ψυχοσυνθέσεως περιθωριακών ομάδων είναι το μίσος· και οι «φιλόζωοι» δεν αποτελούν εξαίρεση. Το μίσος τους απέναντι στον άνθρωπο, ένα μίσος που πηγάζει από εσωτερικά κενά, ελλείμματα και συμπλέγματα, είναι η φλόγα που τους κρατάει ζωντανούς. Η αγάπη που δήθεν προσφέρουν στα ζώα δεν είναι τίποτε άλλο από μια μεταμφίεση του μίσους τους προς τους ανθρώπους, μιας και όσοι αληθινώς αγαπούν τα ζώα, στο μέτρο και κατά τον τρόπο που κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, επιδεικνύουν τελείως διαφορετική συμπεριφορά από τους ψυχοπαθείς μισανθρώπους που αυτοδιαφημίζονται ως «φιλόζωοι».
Αλλά στην εποχή της αντιστροφής και της παράνοιας τίποτε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Όλες οι περιθωριακές ομάδες των ψυχικώς διαταραγμένων αποκτούν αυτά που θεωρούν ως δικαιώματά τους. Χθες ήταν οι «Λοάτκι», σήμερα είναι οι «φιλόζωοι», αύριο θα είναι οι παιδόφιλοι. Και όσα υγιή μέλη της κοινωνίας έχουν απομείνει, παρατηρούν ανήμπορα την ελεύθερη πτώση προς την άβυσσο…