Ἐπέτειος 199 ἐτῶν σήμερα ἀπὸ τὴν κρίσιμη μάχη, ὅπου ἐθριάμβευσε ἡ στρατηγικῆ ἰδιοφυΐα τοῦ μεγάλου Γέρου τῆς Ἐθνεγερσίας!
«Φύσα μαΐστρο δροσερέ κι αέρα του πελάγου,
να πάς τα χαιρετίσματα ‘ς του Δράμαλη την μάνα.
Της Ρούμελης οι μπέηδες, του Δράμαλη οι αγάδες
‘ς το Δερβενάκι κείτονται, ‘ς το χώμα ξαπλωμένοι.
Στρώμα ‘χουνε την μαύρη γής, προσκέφαλο λιθάρια,
και γι’ απανωσκεπάσματα του φεγγαριού την λάμψη.
Κι ένα πουλάκι πέρασε και το συχνορωτάνε:
“Πουλί, πώς πάει ο πόλεμος, το κλέφτικο ντουφέκι;
-Μπροστά πάει ο Νικηταράς, πίσω ο Κολοκοτρώνης,
και παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά ‘ς τα χέρια”.
Γράμματα πάνε κι έρχονται ‘ς των μπέηδων τα σπίτια.
Κλαίνε τ ‘ αχούρια γι’ άλογα και τα τζαμιά για Τούρκους,
κλαίνε μανούλες για παιδιά, γυναίκες για τους άνδρες».