Στις εποχές που διανύουμε, εποχές αποϊεροποιήσεως και αντιστροφής των αξιών, όπου ο μέσος άνθρωπος (με την συμβατική και πλήρως διευρυμένη έννοια του όρου) μεθάει από τις λέξεις, τις εικόνες και το “φαίνεσθαι”, ανήκει δηλαδή στην φυλή των εφήμερων ανθρώπων, είτε αδυνατεί να αντιληφθεί την θέση του στην φυσική τάξη των πραγμάτων είτε, έχοντας έστω και ασυνείδητα πλήρη επίγνωση της θέσεώς του, αρνείται να την αποδεχθεί. Στην δεύτερη περίπτωση, λοιπόν, καταφεύγει σε διάφορα τεχνάσματα, ούτως ώστε να νοιώσει ότι έτσι θα ανέλθει σε κοινωνική ή φυσική βαθμίδα.
Δεδομένου του άκρατου υλισμού των ημερών μας, απόρροιας της βιομηχανοποιήσεως και της αστικοποιήσεως, πολλοί εφήμεροι άνθρωποι θεωρούν ότι τα φανταχτερά ρούχα, ένα πολυτελές όχημα, ένα εξελιγμένο κινητό τηλέφωνο κ.ο.κ. θα τους κάνουν “ευτυχισμένους” και πιο κοινωνικά αποδεκτούς, θα ανυψώσουν το κοινωνικό τους “status” και θα αποκρύψουν ή επικαλύψουν άλλες τους αδυναμίες και ανεπάρκειες σε άλλους τομείς.
Ένα άλλο παράδειγμα παρόμοιας συμπεριφοράς είναι αυτό των άτιμων και καθ’ όλα χυδαίων – με όλη την σημασία της λέξεως – ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να σκεπάσουν τις άρρωστες και ανέντιμες πτυχές του εαυτού τους διάγοντας θρησκευτικό βίο και κηρύσσοντας δήθεν την ηθική. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν απατεώνες, οι οποίοι είναι θαμώνες σε εκκλησίες, ή και ότι πολλοί σεξουαλικώς διεστραμμένοι (ομοφυλόφιλοι, παιδόφιλοι κ.τ.λ.) καταφεύγουν σε μοναστήρια, ώστε να είναι “υπεράνω πάσης υποψίας”. Βασικό φαινόμενο παρόμοιας προσπάθειας αντισταθμίσεως είναι και οι περιπτώσεις των πολύ μικρών ανθρώπων που ασχολούνται με πολύ μεγάλες ιδέες, με το οποίο και θα ασχοληθούμε.
Η Ιερή ιδέα του Εθνικοσοσιαλισμού αντιπροσωπεύει ο,τιδήποτε ευγενές και ανωτροπικό. Ο Εθνικοσοσιαλισμός απετέλεσε την τελευταία προσπάθεια εξευγενισμού της ανθρωπότητος. Και ένας τέτοιος εξευγενισμός θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την επαναφορά της φυσικής τάξεως, με την αντιστροφή της σημερινής αντιστροφής. Οι ανήκοντες στην φυλή του φωτός, όσοι ήταν βιολογικώς, ψυχικώς και πνευματικώς ακέραιοι, ήταν και είναι προορισμένοι να ηγηθούν αυτής της προσπάθειας. Αυτό εννοούσε και ο Μέγας Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ όταν έλεγε ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι προς εξαγωγήν. Η φυσική τάξη είναι πρωτίστως βιολογικώς καθορισμένη, και είναι μάταιο να αναζητούμε την άρια πνευματικότητα και τον άριο ψυχισμό εκεί όπου δεν υπάρχει η πρώτη ύλη. Η ακτινοβολία που εκπέμπει αυτή η μεγάλη ιδέα αντανακλάται και προσελκύει όσους κατέχουν έναν ευγενή κεντρικό πυρήνα, και οι οποίοι είναι και οι μόνοι που μπορούν να την κατανοήσουν στην ολότητά της.
Η ίδια μεγάλη ιδέα, όμως, πολλές φορές χρησιμοποιείται και ως προκάλυμμα από τα χείριστα στοιχεία του εκάστοτε πληθυσμού, τα οποία δυστυχώς και αποτελούν την πλειοψηφία των ατόμων που διατείνονται ότι την ασπάζονται.
Οι λαοί διαμορφώνουν τις “εθνικές” τους ιδέες αναλόγως με τον ψυχισμό τους και τις αξίες τους, οι οποίες με την σειρά τους έχουν διαμορφωθεί εξελικτικά. Όπως πολύ ευστόχως είχε παρατηρήσει ο Jonassen σε μια μελέτη κατά του ρατσισμού, “Ἡ Γαλλία ἔχει φλερτάρει μὲ τὸν Γαλλο-Ῥωμανισμό, τὸν Κελτικισμὸ καὶ τὸν Γαλλικισμό· οἱ Σλαυϊκοὶ λαοὶ μὲ τὸν Παν-Σλαυϊσμὸ καὶ οἱ Τοῦρκοι μὲ τὸν Παν-Τουρανισμό, οἱ Νέγροι μὲ τὸν Παν-Ἀφρικανισμό, οἱ λαοὶ τῆς Ἀσίας μὲ τὸν Παν-Ἀσιανισμό, καὶ οἱ Ἰταλοὶ ὑπὸ τὸν Μουσσολῖνι μὲ τὸν Νεο-Ῥωμανισμό.Ὅμως αὐτὲς οἱ ἰδεολογίες δὲν ᾖσαν παρὰ ἀποτυχημένες ἀπομιμήσεις τοῦ δόγματος τῆς φυλετικῆς ὑπεροχῆς, ποικιλλοτρόπως γνωστοῦ ὡς Ἀρυανισμός, Νορδικισμός, Τευτονισμός, Παγγερμανισμός, Ἀγγλο-Σαξονισμός, Εὐγονική καὶ Ἀνθρωπο-Κοινωνιολογία, Φυσικὴ ἢ Κοινωνικὴ Ἐπιλογή, ποὺ ἀναπτύχθηκε στὴ Βορειοδυτικὴ Εὐρώπη καὶ τὶς Ἡ.Π.Ἀ..”.
“Ψυχή είναι η φυλή ορωμένη εκ των έσω”, και όπως έχουμε πει και σε προηγούμενο άρθρο, η ιδεολογία που επιλέγει κανείς αποτελεί συνειδητή ή ασυνείδητη έκφραση των εσωτερικών ενορμήσεών του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Νέγροι της Νοτίου Αφρικής χρησιμοποίησαν το προσωπείο του κομμουνισμού, όντες πιστοί εκπρόσωποι του βίοψυχικού προλεταριάτου, ώστε να ανατρέψουν το Άπαρτχαιντ. Με το ίδιο προσωπείο οι (κατά πλειοψηφία) Εβραίοι πήραν την εξουσία κατά την Οκτωβριανή επανάσταση το 1918, επιβάλλοντας την Κόκκινη Πανώλη στην Ρωσία. Παρότι κατά τον προηγούμενο αιώνα ο κομμουνισμός θεωρήθηκε κάτι σαν όχημα για την επικράτηση του Πανσλαβισμού, πολλοί ιστορικοί τότε θεωρούσαν τον Κομμουνισμό συνώνυμο του Σιωνισμού, πριν ο τελευταίος εν τέλει στραφεί προς την έτερη υλιστική πλευρά του ιδίου σέκελ, τον Καπιταλισμό. Οι “αξίες” του καπιταλισμού, δηλαδή, μεταξύ άλλων, ο ατομικισμός και η αποθέωση του “εγώ”, έχουν επικρατήσει σε χώρες του λεγομένου “δυτικού μπλοκ” – ειδικώς όμως στην Ελλάδα, λόγω και του βιολογικού υποβάθρου, το φαινόμενο αυτό ενσαρκώνεται ως “παρτακισμός”. Γι᾿ αυτόν ακριβώς το λόγο ο Γκούτερερ αναφέρει πως ο τελευταίος λαός στον οποίο θα μπορούσε να εφαρμοσθεί ο Εθνικοσοσιαλισμός, είναι ο λαός που λανθασμένα αποκαλείται “Ελληνικός”. Και λέγω λανθασμένα διότι οι Άριοι Έλληνες αποτελούσαν πάντα την μειονότητα σε αυτόν τον τόπο, με την διαφορά ότι μετά την έλευσή τους από τον Βορρά και επί αρκετούς αιώνες απετέλεσαν την ελίτ, την κυρίαρχο τάξη η οποία διοικούσε και κατηύθυνε το τότε πλειοψηφικό προελληνικό υπόστρωμα – και χάρις στης οποίας την ανωτέρα πνευματικότητα, πραγματοποιήθηκε αυτό που σήμερα όλοι αποκαλούν αρχαιοελληνικό θαύμα.
Το αίμα και το πνεύμα του αληθινού πυρήνα των Ελλήνων έχει πλέον εξασθενίσει, και την ελληνικότητα την έχουν σήμερα στρεβλώς οικειοποιηθεί τα διάφορα ατελὠς αφωμοιωμένα στοιχεία του παλαιού προελληνικού μεσογειακού υποστρώματος και δη των χειρίστων του εκδοχών, συνασπισμένων και μεμειγμένων με συριοσημιτικές (κατά τον Βλαστό) και άλλες εξωγενείς και εξωευρωπαϊκές προσμείξεις, οι οποίες δείχνουν να έχουν επικρατήσει και στατιστικώς υπερνικήσει τα φωτεινά στοιχεία κατά κράτος.
Συνεπώς οποιαδήποτε ομαδοποίηση τέτοιων στοιχείων επί τη βάσει της “κοινής ταυτότητος” δύναται να χαρακτηρισθεί ως εθνικισμός των υποτελών. Έχουμε κατά καιρούς ως ενδεικτικά του ψυχισμού αυτών των στοιχείων δει διάφορες “τάσεις” να αναζητούν ένα κομμάτι από την πίτα του “ελληνικού” εθνικιστικού χώρου, προτάσσοντας “Εθνοδημοκρατίες”, “Εθνοκαπιταλισμούς”, οριζόντιες δομές ιεραρχίας ή ακόμα και προτάσεις περί διοικήσεως “από κάτω προς τα πάνω”, σε πλήρη αντιδιαστολή όχι απλώς προς το Ροζενβέργειο Führerprinzip του Εθνικοσοσιαλισμού, αλλά προς αυτήν την πανάρχαια παραδοσιακώς Αρία και Ελληνική θέαση, όπως επί παραδείγματι την διαβάζουμε στην θεϊκή Ιλιάδα, όπου π.χ. λέει ο Οδυσσέας, επιτακτικώς προς τον κάθε πολεμιστή ξεχωριστά απευθυνόμενος (B 198-206):
ὃν δ᾽ αὖ δήμου τ᾽ ἄνδρα ἴδοι βοόωντά τ᾽ ἐφεύροι,
τὸν σκήπτρῳ ἐλάσασκεν ὁμοκλήσασκέ τε μύθῳ:
δαιμόνι᾽ ἀτρέμας ἧσο καὶ ἄλλων μῦθον ἄκουε,
οἳ σέο φέρτεροί εἰσι, σὺ δ᾽ ἀπτόλεμος καὶ ἄναλκις
οὔτέ ποτ᾽ ἐν πολέμῳ ἐναρίθμιος οὔτ᾽ ἐνὶ βουλῇ:
οὐ μέν πως πάντες βασιλεύσομεν ἐνθάδ᾽ Ἀχαιοί:
οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη: εἷς κοίρανος ἔστω,
εἷς βασιλεύς, ᾧ δῶκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω
σκῆπτρόν τ᾽ ἠδὲ θέμιστας, ἵνά σφισι βουλεύῃσι.
…
δηλ. τελικά “δεν θάμαστε όλοι οι Αχαιοί αρχηγοί εδώ – πολύ κακό πάγμα η πολυαρχία: ένας πρέπει μόνο να είναι αρχηγός, κατά την κοσμική και θεία τάξη”
Φυσικά δεν θα μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς, αφού ουδείς δύναται να καταπιέζει την φύση του στο διηνεκές. Ένα νοθευμένο αίμα, το οποίο δεν περιέχει τίποτε το ευγενές, αδυνατεί να συλλάβει την εγγενή ανισότητα και διαβάθμιση. Σε πρόσφατο συλλαλητήριο κατά της εισβολής αλλοφύλων μεταναστών μάλιστα ένας εκ των ομιλητών επεχείρησε να επιρρίψει την ευθύνη στους “κακούς λευκούς αποικιοκράτες” των Δυτικοευρωπαϊκων χωρών, εκφράζοντας την μάλλον κυρίαρχη άποψη μεταξύ όσων είναι εναντίον της “μεταναστεύσεως” πως θα πρέπει η αφροασιατική πλημμυρίδα να προωθηθεί στην Ευρώπη, με την ψευδο-ηθική μάλιστα αιτιολόγηση πως, κατ᾿ αυτούς, η αποικιοκρατία ευθύνεται γι᾿ αυτήν την κατάσταση. Ένα τέτοιο σκεπτικό αφ᾿ ενός προδίδει ανιστορισία ή τουλάχιστον εθελοτυφλία, καθώς είναι γνωστό ότι ήδη πολύ πριν την Ευρωπαϊκή αποικιοκρατία υπήρξαν εισβολές διαφόρων αλλοφύλων στην Ευρώπη (Ασιάτες Περσικής Αυτοκρατορίας, Ούννοι, Μαυριτανοί, Μογγόλοι, Οθωμανοί κ.τ.λ.), αφ᾿ ετέρου υπαινίσσονται πως ο λαός μας δεν ανήκει στην λευκή φυλή, και άρα θα πρέπει να ταυτισθεί με τους σκλάβους/υποτελείς μη-λευκούς. Αυτό ενδεχομένως και να προδίδει και μιαν ασυνείδητη επίγνωση της οντολογικής συνάφειας των ατόμων που έχουν το σκεπτικό αυτό με τους μη-Ευρωπαίους.
Τέτοιος τρόπος σκέψης άλλωστε και, ακόμα περισσότερο, τέτοια κινήματα, δεν θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν αν δεν υπήρχε και το αντίστοιχο βιοψυχικό υπόβαθρο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη υποκατηγορία του βιοψυχικού και πνευματικού προλεταριάτου η οποία, κυρίως από φετιχισμό και θέλοντας να καλύψει την φυσική μειονεκτικότητα και μικρότητά της, κρύβεται πίσω από τον τίτλο του Εθνικοσοσιαλισμού και τα συνοδά σύμβολα και όρους δυνάμεως.
Τα στοιχεία ειδικώτερα τα οποία φορούν την μάσκα του Εθνικοσοσιαλιστή ως αντιστάθμιση πλέον όχι απλώς της μικρότητός τους αλλά πολύ περισσότερο ακόμη της βρωμερής και δυσώδους φύσεώς τους είναι προφανώς και τα χείριστα αυτής της υποκατηγορίας. Ο βίος που διάγουν αυτά τα στοιχεία καθώς και, προκειμένου για κάποιες πολύ ειδικές περιπτώσεις, ολόκληρη η ύπαρξή τους έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα όσα κηρύσσει ο Εθνικοσοσιαλισμός, του οποίου τις αρχές έχουν μεν (και κατά περίπτωση και ανάγκη διαστρεβλωμένα) αποστηθίσει αλλά όμως εγγενώς αδυνατούν να τις κατανοήσουν σε βάθος, όντας βιοψυχικώς ασύμβατοι με την ουσία τους.
Και επειδή “ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”, η ιδέα αυτή καταλήγει αργά η γρήγορα να μορφοποιείται ανάλογα με το ποιόν αυτών των στοιχείων που την καπηλεύονται ή, μάλλον, την βεβηλώνουν. Η άλλοτε φυλετικώς αλλότρια, άλλοτε θηλυπρεπής ή άλλοτε ακόμα και κίναιδος φύση των ατόμων αυτών βγαίνει προς τα έξω και εκδηλώνεται ως ακράτητος εκρηκτικός φθόνος απέναντι σε ο,τιδήποτε ανώτερο και ευγενές, όποτε τυχόν βρεθεί κάποιος ή κάτι να τους θυμίσει εμπράκτως και απτώς διά της απλής του παρουσίας καιυπάρξεως την δική τους θέση στην φυσική τάξη πραγμάτων. Τότε είναι που οι μάσκες πέφτουν, και το χείριστο υπανθρώπινο βιοψυχικό και πνευματικό προλεταριάτο εξαπολύει την εντελώς ξετσίπωτη τοξικότητα της λεπρής του φύσης, επιχειρώντας να παρασύρει στο βόθρο του και όσους νοιώθει και αντιλαμβάνεται ως ασύλληπτα ανώτερούς του, ώστε να μπορεί κάπως να υποστηρίξει ψυχολογικώς μιά κάποια παυσίπονη ψευδαίσθηση πως κατακοπρίζοντας επιτυγχάνει κάποιαν εξομοίωση…
Τυπική η τακτική αυτή του υπανθρώπου που έτσι ταυτίζεται, θέλοντας και μη, με το αρχέτυπο τοξικό ερπετό των Αρίων μύθων – όσο κι αν παρουσιάζεται με την μάσκα του Εθνικοσοσιαλιστή, επιτείνοντας έτσι όμως απλώς ακόμη περισσότερο την τοξικότητα της ραδιουργίας του – καθώς προσπαθεί μολύνοντας να παρασύρει τους πάντες στο επίπεδό του, ώστε να έχει το πάνω χέρι – στον φυσικό του βοθρώδη χώρο δηλαδή…
Η παρακμή και η έκπτωση των αξιών σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι δεδομένη. Σχεδόν όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί έχουν απωλέσει το πνεύμα της φυλής τους. Στον Ευρωπαϊκό νότο όμως και ιδίως στα Βαλκάνια και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, ενδεχομένως και λόγω γεωγραφικής θέσεως, το πρόβλημα είναι και φυλετικό. Οι Βόρειοι παρακμάζουν ως Ευρωπαίοι, οι κάτοικοι όμως της Γραικυλίας κυρίως παρακμάζουν ως ανατολίτες.
Σ᾿ αυτόν τον φυλετικώς αμφιλεγόμενο λαό, λοιπόν, είναι λογικό και επόμενο να αναδύονται, όπως έχουμε δει, στοιχεία σαν κι αυτά που περιγράψαμε παραπάνω. Τύποι με καθαρά εξωευρωπαϊκό φαινότυπο, ακόμη δε και υπερτοξικοί κίναιδοι και διάφορες άλλες συμπλεγματικές και υπέρμετρα αλαζονικές νυφίτσες έχουν αναδειχθεί ως αρχηγίσκοι, καθοδηγητές και παράγοντες του χώρου-αποχωρητηρίου. Με όποιο προσωπείο και να παρουσιάζονται, όμως, πάντοτε θα εκπροσωπούν τα χειρότερα στοιχεία του πληθυσμού, αφού είναι ανίκανοι έστω και να προσεγγίσουν πραγματικά τα ιδεώδη του Εθνικοσοσιαλισμού και της υπέροχης Ελληνικής φυλής. Πάντοτε θα είναι οι υποτελείς, οι οποίοι σε μια υγιή Εθνικοσοσιαλιστική πολιτεία θα υπάρχουν μόνον για να υπηρετούν.
Όσο τέτοια Τελλούρεια στοιχεία ευδοκιμούν, η φυλή παραμένει καταδικασμένη. Οι ανάμεικτοι, άβουλοι, πονηροί κι ενδιάμεσοι έχουν είτε όλως αδιάφορο είτε εν τέλει αρνητικό ρόλο. Όσοι, απεναντίας, μπορούν να αντιληφθούν εαυτούς ως κύτταρα μιας υγιούς οργανικής Κοινότητος, που αποδέχεται την αρχή του ενός και την φυσική κοσμική ιεραρχία, και μόνον αυτοί, αποτελούν την ελπίδα της αναγεννήσεως της φυλής.
Είναι αυτοί που είναι νομοτελειακώς καθορισμένοι να αποτελέσουν τις μονάδες που θα μπουν μπροστά από τα μηδενικά/υποτελείς και να ηγούνται του Αγώνος του Φωτός ενάντια στο Σκότος!
~Siegwald