February 13th, a doubly sad anniversary: Dresden massacre (1945)-& one of the greatest artists of our race, Richard Wagner, passed away (1883)…

13 Φεβρουαρίου: Μιά ημερομηνία που αποτελεί σπουδαίο ορόσημο για την Γηραιά Ηπείρο κυρίως, αφου σάν και σήμερα πρό 137 ετών “αφήνει” τον μάταιο τούτο Κόσμο ο έν Λειψία γεννηθείς κορυφαίος Γερμανός συνθέτης Ριχάρδος Βάγκνερ!
Φοιτήσας στην σχολή του Σταυρού της Δρέσδης, οπότε και ο νεαρός μουσουργός “μαγεύθηκε” από τις συμφωνίες του Μπετόβεν, ετέθη ψυχή τε και σώματι είς την Μουσική Τέχνη.
Οι Σαίηξπηρ και Α. Σοπενάουερ ήσκησαν επάνω του την αυθεντική λατρείαν του Θείου ως απτής ουσίας!
Ο Μέγας τούτος Μύστης του Ρομαντισμού δημιούργησε αθάνατα έργα με την Δύναμι της φαντασίας του αλλά και πολλά άλλα εμπνευσμένα από προσωπικές εμπειρίες του πολυταράχου βίου του, κυρίως όμως ακολουθώντας το Φώς της Παραδόσεως των Ευρωπαϊκού Λαών!
Μύθοι αιώνων ζωντάνεψαν ξανά μέσω της ιδιοφυΐας του, όπως:
– “Το δακτυλίδι των Νιμπελούγκεν”
– “Βαλκυρία”
– “Τριστάνος και Ιζόλδη”
– “Λόεγκριν”
– “Πάρσιφαλ”
– “Τανχώυζερ”
– “Ο Ιπτάμενος Ολλανδός”
– “Ο χρυσός του Ρήνου”
– “Το λυκόφως των Θεών”
– “Ζίγκφριντ”
– “Rienzi”
– “Οι αρχιτραγιυδισταί της Νυρεμβέργης”.
Εκτός των μουσικών, μνημειώδη συγγραφικά έργα του τα :
– “Τέχνη και Επανάστασις” (1849)
– “Η Τέχνη στο μέλλον” (1850)
– “Το εβραϊκο στοιχείο στην Μουσική” (1851).

Το Ηρωικό Πνεύμα και η επιδίωξις επαναφοράς του “Ολικού Καλλιτεχνήματος” (Gesamtkunstwerk), που συνενώνει μουσική, ποίηση, θέατρο και εικαστικές/πλαστικές τέχνες, θα πάρουν “σάρκα και οστά” στο Θέατρο  που ιδρύει στην πόλη Μπαϋρώυτ (Bayreuth), με την γενναία συνδρομή του μεγάλου φιλοτέχνου και φιλέλληνος Βαυαρού βασιλέως Λουδοβίκου Β’.
Ο αυθεντικός Ρομαντικός, ο αναμορφωτής Ποιητής της Αρίας Μυθολογίας (Σκανδιναϋικής, Γερμανικής, Ελληνικής, Κελτικής, Ρωμαϊκής) της Φυλής του Φωτός “έφυγε” στα 1883 στην πόλη της Βενετίας!
Η παρακαταθήκη του έργου του όμως παραμένει – έν δυνάμει – κληρονομιά και όπλο μέγα στα χέρια, την καρδιά, και τον Νού των ανωτέρων Ανθρώπων  και δή της Αριανικότητος κατά του πολλαπλώς προελαύνοντος, πλήρως πλέον και λυσσαλέως αποχαλινωμένου, πιθηκανθρωπισμού, στον αέναο πόλεμο του Φωτός με το σκότος!
[iframe src=”https://www.bitchute.com/embed/dGa7kce6c9QS/” width=”65%” height=”500″]
“Πάντα κακοὶ τολμῶσι”
(οι κακοί [φαύλοι, δειλοί και σάπιοι] τα αποτολμούν όλα, χωρίς ίχνος αιδούς, τσίπας) αρχαιοελληνική παροιμία.
“Τα συλλογικά εγκλήματα δεν ενοχοποιούν κανέναν”
Ναπολέων Βοναπάρτης.
Η 13η Φεβρουαρίου αποτελεί μέγα ορόσημο για την Ευρώπη και για έναν ακόμη λόγο!
1945, και έν ώ ο δεύτερος Μεγάλος Πόλεμος οδεύει πρός τον δραματικό του επίλογο, αφού οι αποδεκατισμένες δυνάμεις του Γ’ Ράϊχ προβάλλουν μέν σθεναρή και ηρωική αντίσταση ( κυρίως εντός συνόρων πλέον), όμως αδυνατούν να συγκρατήσουν την λυσσώδη και ασυλλήπτου όγκου επίθεση των λεγομένων Συμμάχων της δημοκρατίας, ήτοι των τριών κεφαλών του τέρατος (Αγγλία, Η. Π. Α., Σοβιετία), και την κοινή τους μήτρα: του παγκοσμίου Ιουδαίου.
Ο αιμοδιψής κι αδηφάγος Στάλιν τα θέλει όλα … κι απαιτεί βομβαρδισμούς τεραστίας κλίμακος των δυτικών στα νώτα της γερμανικής αμύνης.
Η μέθυση κοινοβουλευτική ύαινα – ο κακούργος Τσώρτσιλ – συλλαμβάνει και θέτει σε εφαρμογή το εγκληματικό σχέδιο!
ΣΤΟΧΟΣ; Όχι περιοχές πολεμικού ενδιαφέροντος με στρατιωτικές εγκατάστασεις, εργοστάσια, οδικές αρτηρίες, μονάδες παραγωγής ενεργείας, αλλά η ιστορική πόλη της ΔΡΕΣΔΗΣ!!!
Η καρδιά της γερμανικής κι ευρωπαϊκής Κουλτούρας και Πολιτισμού, γεμάτη μεσαιωνικά κτίσματα και ιστορικούς θησαυρούς!
Επί τρείς ημέρες ισχυρώτατες αεροπορικές δυνάμεις Βρεττανών κι Αμερικανών βομβαρδίζουν με πρωτοφανώς ανηλεή και βάρβαρη εμμονή και μεθοδικότητα – απούσης πράγματι της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας, είτε γιατί είχε επί το πλείστον εξουδετερωθή από τους Αμερικανούς, είτε επειδή στερούνταν καυσίμου ύλης – την ιστορική πρωτεύουσα της Σαξονίας, αποκαλουμένης και “Φλωρεντίας του Βορρά” ως εκ της αρχιτεκτονικής της ομορφιάς και των πολιτιστικών της αριστουργημάτων!
Εκατοντάδες βομβαρδιστικά εφορμούν νυχθημερόν, ώστε να μή αφήσουν ΤΙΠΟΤΕ όρθιο – ΤΙΠΟΤΕ ζωντανό!!!
Χιλιάδες εμπρηστικών βομβών φωσφόρου (τραγική ειρωνεία: η λέξις προέρχεται έκ της ελληνικής Μυθολογίας, ήτοι ο φέρων το Φώς), νάρκες αέρος υψηλής περιεκτικότητος, αφανιζουν τα πάντα!
Οι περισσότεροι από τους μαρτυρικούς κατοίκους απανθρακώθηκαν, σκοτώθηκαν από πλήγματα βομβών και θραυσμάτων ή απεβίωσαν βασανιστικώς από ασφυξία!
Οι απόλυτοι εγκληματίες πολέμου νίκησαν…
Πολεμώντας έναν εχθρό ο οποίος εφέρθη ευγενώς και μεγαθύμως όπου έφθασε (πλήν ολίγων εξαιρέσεων, οι οποίες – άς σημειωθή – επί το πλείστον σχεδιασθήκαν και προκληθήκαν από τις μυστικές υπηρεσίες των δεινοκρατικών Συμμάχων), ακόμα και υπό συνθήκες απολύτου ανάγκης και στοιχειώδους επιβιώσεως!
Πολέμησαν ως μισαλλόδοξοι εμπαθέστατοι νάνοι απέναντι σε Ιππότες, στερούμενοι κάθε ίχνους Στρατιωτικής Τιμής! Και αυτό μετά ολίγους μήνες  απεδείχθη επανειλημμένως… – από την Νυρεμβέργη ώς την χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου…
Ώς και τις μέρες μας, μόλις μερικές δεκαετίες αργότερα, ολόκληρος ο πλανήτης και η Ανθρωπότης βρίσκονται ένα-δύο σκαλιά πρό της απολύτου καταστροφής συνεπείᾳ ακριβώς της διά πυρός και σιδήρου επιβολής του επιθετικού Υπανθρωπισμού υπό ιουδαϊκήν ποδηγεσίαν, πράγμα που ήδη πολλοί αρχίζουν να αντιλαμβάνονται παρά την ολικήν νάρκωση και συνεχή πλύση εγκεφάλου του πλήρως εξανδραποδισμένου πλήθους…