Λίαν προσφάτως έχει ξεσπάσει σάλος στο διαδίκτυο και στα Μ.Μ.Ε., κυρίως στις Η.Π.Α. και στη Μ. Βρετανία, σχετικά με την τελευταία διαφήμιση της γνωστής εταιρίας ανδρικών προϊόντων περιποίησης Gillette, μιας εταιρίας που ανήκει στον πολυεθνικό επιχειρηματικό κολοσσό της Procter & Gamble και είχε στο παρελθόν συνδέσει το όνομα της με διαφημίσεις που προωθούν την καλώς ή κακώς εννοούμενη αρρενωπότητα, προσαρμοσμένη στα πρότυπα της εκάστοτε εποχής. Για παράδειγμα, η διαφήμιση της εταιρίας από το όχι τόσο μακρινό 1989 (https://www.youtube.com/watch?v=slcBV38Z4KU) προωθούσε το μοντέλο του επιτυχημένου νεόπλουτου γιάπη της ρηχής, γεμάτης με επίπλαστες ευκαιριακές διασκεδάσεις και ηδονές δεκαετίας του 80. Ερχόμενοι στο σήμερα, 30 χρόνια μετά, η νέα διαφήμιση της Gillette (διαθέσιμη στον σύνδεσμο https://www.youtube.com/watch?v=koPmuEyP3a0) αποτελεί μια γελοιωδέστατη και κατάπτυστη απόπειρα της εταιρίας να εναρμονιστεί με την εποχή της πολιτικής ορθότητας, του διαστροφικού φεμινισμού που εκφράζεται μέσω φαιδρών προχείρως κατασκευασμένων ψευδο-κινημάτων τύπου #MeToo, και της αδυσώπητης προπαγάνδας του συστήματος εναντίον των λευκών ανδρών.
Η διαφήμιση της Gillette παρουσιάζει έναν ψεύτικο κόσμο αλόγιστης ανδρικής βίας, κρετινισμού, καταπίεσης κι εξευτελισμού των γυναικών, όπου οι (λευκοί) άνδρες ανοιχτά επιδεικνύουν κι επικροτούν συμπεριφορές με τις οποίες η προπαγάνδα του λιμπεραλιστικού νεο-μαρξιστικού κατεστημένου τους έχει συνδέσει. Από την άλλη, στον ανύπαρκτο αυτό κόσμο οι νέγροι αποτελούν τη δύναμη της σύνεσης, της λογικής, και της μετριοπάθειας! Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 43 άνδρες που εμφανίζονται να επιδεικνύουν μη αποδεκτή συμπεριφορά οι 42 είναι λευκοί κι ένας μόνο νέγρος, ενώ ανάμεσα στους 7 που επιδεικνύουν σωστή συμπεριφορά μόλις δύο είναι λευκοί και οι υπόλοιποι νέγροι! Στον πραγματικό κόσμο όμως οι λευκοί άνδρες έχουν πλέον καταντήσει φοβισμένα κι ευνουχισμένα ανδρείκελα που καταπιέζουν έως ασφυξίας τα ένστικτά τους, τρέμουν να ξεστομίσουν την άποψη τους για τα παράλογα που συμβαίνουν τριγύρω τους φοβούμενοι την τρομακτική κατηγορία του “ρατσισμού”, σκύβουν το κεφάλι στις προσβολές και ταπεινώσεις που καθημερινώς δέχονται, κάνουν τα στραβά μάτια στην πλημμυρίδα τριτοκοσμικών ψευδο-προσφύγων που κατακλύζουν τις κοινωνίες τους, και τελευταίως θυσιάζουν και τα τελευταία ψήγματα ανδρισμού που τους έχουν απομείνει στη σχέση τους με το άλλο φύλο, υπό της απειλή της κατηγορίας του “σεξισμού”. Για το ποια είναι η πραγματικότητα σχετικά με τους νέγρους δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τα επίσημα στοιχεία του FBI σχετικά με την εγκληματικότητα στις Η.Π.Α. μέχρι και την ανάληψη της προεδρίας από τον Μπαράκ Ομπάμα, οπότε και απαγορεύτηκε η δημοσιοποίηση τέτοιων στοιχείων για ευνόητους λόγους, φανέρωναν ότι είναι 63 φορές πιο πιθανό (όχι 63%, αλλά 63 προς 1) να βιαστεί μια λευκή γυναίκα από έναν νέγρο από ότι μια νέγρα από έναν λευκό. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τα αρρωστημένα φεμινιστικά κινήματα.
Είναι θετικό ότι η αντίδραση απέναντι στη διαφήμιση ήταν και συνεχίζει να είναι συντριπτικώς αρνητική καθώς ο σχετικός σύνδεσμος στο youtube κατάφερε μέσα σε σύντομο διάστημα να προσελκύσει περίπου 20 χιλιάδες θετικές εκτιμήσεις (“likes”) και περίπου 200 χιλιάδες αρνητικές (“dislikes”) με πληθώρα επιθετικών σχολίων και υποσχέσεων για εμπάργκο των προϊόντων της εταιρίας. Από την άλλη όμως, τα σχόλια σχεδόν στο σύνολο τους αφορούν την φεμινιστική και αντι-αρσενική διάσταση της διαφήμισης, παραβλέποντας την απροκάλυπτη αντι-λευκή προπαγάνδα. Αυτό βεβαίως ήταν αναμενόμενο μια και η υπεράσπιση της ανδρικής ταυτότητας, όσο κατακριτέα και αν είναι από το σύγχρονο ψυχοπαθητικό σύστημα αντιστροφής της πραγματικότητας, δεν συγκρίνεται προς το παρόν με το “τερατώδες έγκλημα” της υπεράσπισης της ταυτότητας της Λευκής Φυλής.
Εντωμεταξύ, η Αμερικανική Ένωση Ψυχολογίας (American Psychology Association) που αποτελεί τον βασικό επιστημονικό οργανισμό στην (πάλαι ποτέ) επιστήμη της ψυχολογίας εξέδωσε οδηγίες στις οποίες σαφέστατα χαρακτηρίζει τον “τοξικό”, όπως τον αποκαλεί, ανδρισμό ως μια μορφή ψυχικής παθήσεως η οποία χρήζει θεραπείας. Ανάμεσα στα παράλογα και άκρως αντιεπιστημονικά “επιχειρήματα” που χρησιμοποιεί για να θεμελιώσει τον ισχυρισμό ότι όλοι οι παραδοσιακοί λευκοί άνδρες είναι ψυχοπαθείς, μπορούμε να βρούμε κάποια τέλεια δείγματα αντιστροφής της κοινής λογικής και της ίδιας της φυσικής τάξης, όπως για παράδειγμα τον ισχυρισμό ότι οι άνδρες, λόγω της ψυχικής νόσου του “τοξικού ανδρισμού” που τους διακατέχει, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι τα “διεμφυλικά” και τα λοιπά άτομα “απροσδιορίστου φύλου” είναι απολύτως φυσιολογικές ανθρώπινες οντότητες χωρίς καμία ψυχική πάθηση! Το θέμα αυτό δεν θα αποτελούσε τίποτα άλλο παρά ένα κακόγουστο αστείο αν δεν είχε σοβαρότατες πρακτικές προεκτάσεις καθώς οι επίσημες οδηγίες της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολογίας επηρεάζουν τις βασικότερες δομές της κοινωνίας, από την διδασκαλία στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, έως τις αποφάσεις δικαστηρίων. Περισσότερα σχετικά με αυτό το θέμα μπορούν να βρεθούν στον σύνδεσμο https://www.takimag.com/article/psychologys-war-on-men/ του πολύ ενδιαφέροντος διαδικτυακού περιοδικού Taki’s Magazine.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Πως είναι δυνατόν μια εταιρία που απευθύνεται σε άνδρες καταναλωτές να αποφασίζει να στραφεί τόσο επιθετικά εναντίον του ίδιου της του καταναλωτικού κοινού ενώ σίγουρα γνωρίζει ότι αυτό θα έχει ιδιαιτέρως αρνητική επίδραση στις πωλήσεις και κατά συνέπεια στα κέρδη της; Πως είναι δυνατόν μια υποτιθέμενα υψηλού κύρους επιστημονική οργάνωση να δρα με τόσο κατάφωρα αντιεπιστημονικό τρόπο; Μήπως βιώνουμε έναν εφιάλτη όπου μας κυβερνούν αλαζόνες ψυχασθενείς που έχουν θέσει ως μοναδικό τους στόχο τον πλήρη εξευτελισμό μας και ακολούθως την ολική μας εξολόθρευση; Αν όντως είναι έτσι, πως ήρθαν στην εξουσία αυτοί οι ψυχοπαθείς;
Η βασανισμένη ιδιοφυΐα του Έντγκαρ Άλαν Πόε (Edgar Allan Poe) προσφέρει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα με έναν σατιρικό αλληγορικό τρόπο που δυστυχώς απεδείχθη προφητικός στο διήγημα του 1845 το “Σύστημα του δόκτορος Πίσσα και του καθηγητού Πούπουλου” (“The system of doctor Tarr and professor Fether”). Στο διήγημα αυτό ο αφελής κεντρικός ήρωας και αφηγητής εξιστορεί την επίσκεψη του σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα στη Νότια Γαλλία το οποίο είχε προσφάτως γίνει διάσημο λόγω του “συστήματος της καταπράυνσης” (system of soothing), μιας πρωτοποριακής μεθόδου θεραπείας των ψυχασθενών που εισήγαγε με φαινομενικώς εντυπωσιακά αποτελέσματα. Φτάνοντας στο ψυχιατρείο ο αφηγητής γίνεται δεκτός με θέρμη από τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και το λοιπό προσωπικό, οι οποίοι μάλιστα διοργανώνουν και μια γιορτή προς τιμήν του επισκέπτη τους. Αν και ο αφηγητής προβληματίζεται με την ιδιόρρυθμη και πληθωρική τους συμπεριφορά, παραβλέπει τις ανησυχίες του, ανυπόμονος καθώς είναι να μάθει περισσότερα σχετικά με το διάσημο σύστημα της καταπράυνσης. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, που, προς έκπληξή του, περιλαμβάνει πλουσιοπάροχο γεύμα, άφθονα ποτά, ορχήστρα, χορούς, τραγούδια, σε μια γενική κατάσταση άκρατης ευδαιμονίας, ο εφευρέτης της μεθόδου κύριος Maillard εξηγεί στον αφηγητή ότι η μέθοδος βασίζεται στην αντιμετώπιση των ψυχικώς πασχόντων ως φυσιολογικών ατόμων που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους ψυχικώς υγιείς. Ως εκ τούτου η μέθοδός τους προσφέρει πλήρη ελευθερία εντός των εγκαταστάσεων της κλινικής, καταργεί την φαρμακευτική και οποιαδήποτε άλλη επιστημονική τους υποστήριξη, και υποχρεώνει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να είναι καταφατικοί και δεκτικοί σε οποιαδήποτε ασυνάρτητη ιδέα και επιθυμία των ασθενών (που σύμφωνα με την μέθοδο δεν είναι ασθενείς). Δυστυχώς, όπως στη συνέχεια μαθαίνει ο αφηγητής, παρά τα αρχικώς θετικά αποτελέσματα της μεθόδου, το σύστημα κατέρρευσε λόγω ενός μεμονωμένου περιστατικού που ξεκίνησε με την επίσκεψη ενός ανόητου νεαρού στο ψυχιατρείο και κατέληξε σε εξέγερση των ασθενών. Εξαιτίας των γεγονότων αυτών, η κλινική εφαρμόζει πλέον το “Σύστημα του δόκτορος Πίσσα και του καθηγητού Πούπουλου”, ένα τελείως αντίθετο με το προηγούμενο σύστημα που καταργεί όλες τις ελευθερίες των ασθενών και τους κρατά έγκλειστους και υπό διαρκή εξευτελισμό καθώς το σώμα τους έχει αλειφθεί με πίσσα και πάνω του είναι κολλημένα φτερά. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τον Maillard, οι υποτιθέμενοι ασθενείς, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, δραπετεύουν, συλλαμβάνουν τον Maillard και τους υπολοίπους “γιατρούς” και “νοσηλευτές” και αποκαθιστούν την τάξη. Όπως αντιλαμβάνεται ο αφηγητής, οι ψυχασθενείς είχαν βιαίως αναλάβει την εξουσία εκμεταλλευμένοι τις ελευθερίες που άπλετα του προσέφερε η μέθοδος της καταπράυνσης, παρίσταναν οι ίδιοι τους γιατρούς, και είχαν αιχμαλωτίσει το πραγματικό προσωπικό, εξευτελίζοντας και ταπεινώνοντας το με πίσσα και πούπουλα λόγω του μίσους προς αυτούς, δηλαδή προς τα ίδια τα άτομα που τους προσέφεραν την ελευθερία τους!
Αν και φαινομενικώς το διήγημα αποτελεί κριτική του συστήματος ψυχικής υγείας εκείνης της εποχής, όπως επισημαίνουν οι περισσότεροι μελετητές των έργων του Πόε, ο πραγματικός στόχος της ιδιαιτέρως εύστοχης και ευφυούς σάτιρας ήταν το παράλογο πολίτευμα της δημοκρατίας! Παρά την αχαλίνωτη χαρισματική του φαντασία, είναι βέβαιο ότι ούτε ο ίδιος ο Πόε δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι όσα έγραφε τότε θα γινόταν η κωμικοτραγική πραγματικότητα των δυτικών κοινωνιών του 21ου αιώνα καθώς οι παραπλανημένοι αγώνες για “δημοκρατία”, “ισότητα”, “σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, και πρωτίστως του δικαιώματος στην “ελευθερία”/ασυδοσία, άνοιξαν τον δρόμο για την κατάληψη της εξουσίας από τους ψυχοπαθείς οι οποίοι τώρα παριστάνοντας τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες, τους επιχειρηματίες, τους ακαδημαϊκούς, τους δημοσιογράφους, τους φιλοσόφους, τους ψυχολόγους, τους δασκάλους, τους κοινωνιολόγους, τους ιστορικούς, τους καλλιτέχνες, έχουν βαλθεί να μας εξοντώσουν.