Καθημερινώς συμβαίνουν τόσα γεγονότα που αφορούν την μοίρα της πατρίδος μας που μοιάζει δύσκολο ακόμα και να τα παρακολουθήσει κανείς σε επίπεδο ειδησεογραφίας.
Ας σκιαγραφήσουμε λοιπόν ακροθιγώς την εν Ελλάδι επίκαιρη κατάσταση.
Η χώρα έχει κατ’ ουσίαν χρεωκοπήσει. Η διακυβέρνησή της, εις ό,τι τουλάχιστον αφορά τα δημόσια οικονομικά, αν όχι και την εν γένει πολιτική, έχει εκχωρηθεί σε ένα υπερεθνικό διευθυντήριο που έχει de facto αναλάβει ρόλο ατύπου υπερκυβερνήσεως.
Παραλλήλως, βόμβες τεραστίας ισχύος εκρήγνυνται η μία μετά την άλλη, στην πρωτεύουσα και όχι μόνον, δίδοντας την εντύπωση ότι το κράτος βρίσκεται στα πρόθυρα της διαλύσεως, ο άλλοτε όρος «δημοσία τάξις» δεν μπορεί να προφερθεί παρά μόνον ως σαρκασμός, ενώ η ασφάλεια των πολιτών βρίσκεται παραδομένη στο έλεος ξεσαλωμένων αναρχοφρόνων συμμοριών αφενός και της παγιωμένης αλλοδαπής ληστοκρατίας αφετέρου…
Και το κερασάκι στην τούρτα: μόλις αναχώρησε από την Ελλάδα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν, ο οποίος, συνοδευόμενος από πολυπληθή κουστωδία πολιτικών, διπλωματών, επιχειρηματιών, κλπ, ολοκλήρωσε μια επίσκεψη, της οποίας η σοβαρότητα προκύπτει ήδη από την σημειολογία της και μόνον, η οποία παραπέμπει σε περιοδεία ηγεμόνος σε περιφερειακή επαρχία της αυτοκρατορίας του.
Μένοντας σ’ αυτό το τελευταίο, μόνο ως δυσμενέστατη εξέλιξη για την Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί η ηγεμονική στάση Τουρκίας, η οποία προφανέστατα προωθεί την στρατηγική του λεγομένου νέο-οθωμανισμού. Πρόκειται για την σταδιακή υπαγωγή της Ελλάδος σε καθεστώς υποτέλειας δίπλα σε μια Τουρκία που λαμβάνει χαρακτηριστικά περιφερειακής υπερδυνάμεως (την εξέλιξη είχε με μεγάλη οξυδέρκεια και ενάργεια προβλέψει και αναλυτικώς περιγράψει πολλά χρόνια πριν, ο σπουδαίος Παναγιώτης Κονδύλης).
Η προϊούσα οικονομική κατάρρευση της Ελλάδος, η συνεπαγόμενη στρατιωτική αδυναμία και η παρεπόμενη διπλωματική απαξίωση, καθιστούν αυτή την δυσμενή προοπτική σχεδόν αναπόδραστη. Η τραγική συγκυρία της παρουσίας στον πρωθυπουργικό θώκο του Ελληνικού κράτους, του George Papandreou, με το γνωστό παρελθόν οσφυοκαμψίας έναντι των Τούρκων (βλέπε περίοδο ζεϊμπεκιάς με Ισμαήλ Τζέμ, κλπ), ολοκληρώνει το σκηνικό του τρόμου για τον Ελληνισμό – μοιάζει η ίδια αυτή η προώθησή του στην πρωθυπουργία από τον διεθνή παράγοντα να έγινε επί τούτου, ώστε να επισπευσθεί καταλυτικά αυτή η εξέλιξη.
Δεν απομένει λοιπόν άλλη ελπίδα για την πατρίδα μας από την αποκαθήλωση του εθνοπροδοτικού πολιτικού κατεστημένου της μεταπολιτεύσεως το οποίο φέρει συνολικώς την ευθύνη για την παρούσα κατάσταση – τα θεμέλιά του είναι ούτως ή άλλως σαθρά. Μόνον δυνάμεις με βαθειά επίγνωση του ιστορικού βάρους της Ελληνικής πατρογονικής κληρονομιάς θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν μια συνολική ανάταξη του έθνους ώστε να αποτραπούν τα χειρότερα.