Τι Αθήνα, τι Καμπούλ…

Είναι προφανές ότι η Ελλάδα διάγει παρατεταμένη περίοδο γενικής απαξιώσεως και ευτελισμού, καθιστάμενη διεθνώς, περίπου συνώνυμη της απατεωνιάς, της οκνηρίας και την διαφθοράς και ταυτόχρονα περίγελως στα μάτια των μονίμως εποφθαλμιούντων την επικράτεια γειτόνων, με τους μεν Σκοπιανούς να εντείνουν την προκλητική αδιαλλαξία τους, τους δε Τούρκους να αλωνίζουν σ’ όλο το Αιγαίο, στέλνοντας πλέον τα πολεμικά αεροπλάνα και πλοία τους ακόμη και εγγύς των Αθηνών (π.χ. έξω από το Σούνιο!!!).

Την ίδια αυτή περίοδο, εκείνο που κυρίως απασχολεί την οικτρή νεοπασοκική κυβέρνηση είναι τα «εξτρεμιστικά, εθνικιστικά» συνθήματα που ανεφώνησαν κατά την διάρκεια της παρελάσεως της 25ης Μαρτίου

οι άνδρες των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού Σώματος…

Ο Υ.Π.Π. (Υπουργός Προστασίας … Πακιστανών) Μ. Χρυσοχοΐδης ζητά τώρα επί πίνακι την κεφαλή … του επικεφαλής των λιμενικών οι οποίοι ανήμερα της εθνικής επετείου συμμετείχαν στην (υποβαθμισμένη κατά τα άλλα) φετινή παρέλαση στην Αθήνα (τον έχει ήδη θέσει με συνοπτικές διαδικασίες σε διαθεσιμότητα ενώ διέταξε και την διενέργεια Ε.Δ.Ε. για τους λοιπούς συμμετέχοντες). Ο πάντοτε ανερυθρίαστα λαλίστατος Υ.Π.Π., του οποίου οι προ μηνών διαπρύσιες μεγαλοστομίες περί πατάξεως της εγκληματικότητος και εξαρθρώσεως της τρομοκρατίας, ακόμα ηχούν στα αυτιά όλων, θα έπρεπε όμως να λογοδοτήσει για την ανεξέλεγκτη αύξηση της εγκληματικότητος και την εντυπωσιακή αποθράσυνση των πάσης λογής τρομοκρατών και γκάγκστερς που λυμαίνονται την χώρα. Η πρόσφατη ανατίναξη και κονιορτοποίηση του δυστυχούς αφγανόπαιδος απλώς υπογράμμισε – ως χαρακτηριστική έκφραση ειρωνείας της τύχης – αυτό που όλοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν, ότι, δηλαδή, οι Ελληνικές πόλεις δεν είναι πλέον περισσότερο ασφαλείς από πόλεις του … Αφγανιστάν όπως η Καμπούλ και η Κανταχάρ, λαμβάνοντας τουλάχιστον υπ’ όψιν τον αριθμό των βομβών που εκρήγνυνται καθημερινώς και την συχνότητα των ενόπλων επιθέσεων εναντίον πολιτών. Το γεγονός ότι, τελευταία, στις παράπλευρες απώλειες των επιθέσεων τρομοκρατών ή μαφιόζων συγκατελέγονται και αλλοδαποί, εξηγείται από το γεγονός ότι στο κέντρο των Ελληνικών πόλεων, της Αθήνας επί παραδείγματι, δεν κυκλοφορούν πια και πολλοί Έλληνες…

 

 

 

 

 

Οι εκρήξεις βομβών είναι κυριολεκτικώς καθημερινές ˙ και δεν πρόκειται για γκαζάκια, αλλά για εκρήξεις τέτοιας ισχύος που σχεδόν κατεδαφίζουν οικοδομές! Οι εικόνες από τα συντρίμμια μετά την πρόσφατη βομβιστική επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στο κέντρο της Αθήνας (η οποία για ευνόητους λόγους υποβαθμίστηκε χαρακτηριστικά από τα μ.μ.ε.), είναι ενδεικτικές της ισχύος των προσφάτων εκρήξεων. Όσο για τις ληστείες, το αστυνομικό δελτίο βρίθει καθημερινών αναφορών για εντυπωσιακά περιστατικά κατά τα οποία, ομάδες ενόπλων μασκοφόρων, οι οποίοι φέρουν πάντοτε βαρύ πολεμικό οπλισμό (καλάσνικοφ), εισβάλλουν μέρα μεσημέρι σε εμπορικά καταστήματα ή σε εστιατόρια, και, υπό την απειλή των όπλων, αφού πρώτα αδειάζουν τα ταμεία των καταστημάτων, συνεχίζουν το πλιάτσικο στρεφόμενοι εναντίον των πελατών ή θαμώνων, από τους οποίους αρπάζουν ό,τι βρουν – χρήματα, κοσμήματα, αν όχι και τη ζωή τους!

«Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως είχε πει, πριν λίγα χρόνια, ο αλήστου μνήμης – άφωνος τώρα – μέγας πάπας του ψευδεπίγραφου «εκσυγχρονισμού», της απατηλής εκείνης πασοκικής καραμέλας της δεκαετίας του ’90. Πράγματι, αυτή είναι δυστυχώς η Ελλάδα, όπως κατήντησε μετά από 35 χρόνια αισχρής κυνο-βουλευτικής αλητείας.