Υπήρχε κάποτε μια χώρα πλούσια, όμορφη, ευημερούσα. Οι κάτοικοί της δεν είχαν βέβαια όλοι ανεξαιρέτως τα ίδια πολιτικά δικαιώματα. Ωστόσο, ακόμα και εκείνοι από τους υπηκόους που είχαν περιορισμένα δικαιώματα, έχαιραν υψηλού βιοτικού επιπέδου, απολάμβαναν ένα αξιοζήλευτο σύστημα υγείας. Η χώρα εξασφάλιζε στους κατοίκους της μια καλή και άνετη ζωή.
Δεν πέρασαν παρά λίγες δεκαετίες στην διάρκεια των οποίων τα πάντα άλλαξαν στη χώρα αυτή. Η μερίδα των πολιτών με τα περιορισμένα δικαιώματα κατάφερε – με δόλια εξωγενή συνδρομή – να ανατρέψει άρδην την κατάσταση, από πάσης απόψεως. Όχι μόνο απέκτησε δικαιώματα (που δεν ήταν εις θέσιν να διαχειριστεί), αλλά της επετράπη, στα πλαίσια μιας ανίερης διεθνούς συνομωσίας, να καταδιώξει απηνώς και να εκδιώξει βιαίως από τα κτήματα τους και τελικά από την χώρα (ή σε πολλές περιπτώσεις και να εξοντώσει φυσικώς μέσω εγκληματικών μεθοδευμένων δολοφονιών) την μερίδα εκείνη των πολιτών που, έχοντας οργανώσει εξ αρχής το κράτος, ασκούσε έως τότε την διοίκηση. Αυτή η κοινωνική (φυλετική εν προκειμένω) ανατροπή είχε παράπλευρες καταστροφικές συνέπειες. Το κράτος έχει σήμερα οικονομικώς καταρρεύσει. Ο πληθωρισμός καλπάζει στο εξωφρενικό 231.000.000 % (ναι, πρόκειται για το ύψος του πληθωρισμού, δεν πρόκειται για τηλεφωνικό αριθμό…). Σύμφωνα με πρόσφατο νόμο απαγορεύεται στους πολίτες να κάνουν ημερήσια ανάληψη από τις τράπεζες ποσού χρημάτων μεγαλύτερου των 500.000 τοπικών δολαρίων. Μη σας μπερδεύει το νούμερο. Αυτό το ποσό ισοδυναμεί με μόλις το ένα τρίτο ενός αμερικανικού δολαρίου, ποσό με το οποίο δεν μπορεί να αγοραστεί παρά μόνον λίγο ψωμί! Για την αγορά 2 κιλών ζάχαρης, επί παραδείγματι, θα χρειάζονταν αναλήψεις αυτού του ελαχίστου επιτρεπομένου ποσού επί τέσσερις ημέρες! Τεράστιες ουρές σχηματίζουν οι πολίτες καθημερινώς έξω από τις τράπεζες προκειμένου να πραγματοποιήσουν την ελαχίστη αυτή επιτρεπτή ανάληψη, όχι τόσο για να καταφέρουν να αγοράσουν λίγο ψωμί ή κάποια άλλα βασικά τρόφιμα, αφού η εξασφάλιση του περιζήτητου καθημερινού φαγητού δεν αποτελεί παρά ταύτα την πρώτη προτεραιότητα των εξαθλιωμένων, λιμοκτονούντων πολιτών! Προέχει η αγορά φαρμάκων ώστε να καταφέρουν να επιζήσουν από τις ασθένειες που πλήττουν την χώρα με μορφή καλπαζουσών επιδημιών! Τελευταία μάστιγα (εκτός από το AIDS και την ελονοσία που παραμένουν σε ασύλληπτα επίπεδα εξαπλώσεως), αποτελεί η χολέρα. Χιλιάδες πεθαίνουν από την επιδημία της νόσου αυτής, την οποία εντείνουν οι τρισάθλιες συνθήκες υγιεινής. Λέγεται ότι η έλλειψη νερού οδήγησε τους κατοίκους στο σκάψιμο προχείρων πηγαδιών στα οποία εισρέουν βοθρολύμματα με αποτέλεσμα την πρόκληση γενικευμένων μολύνσεων. Εκτιμάται ότι πάνω από 3000 άτομα έχουν πεθάνει από χολέρα τις δυο τελευταίες εβδομάδες. Κάποιοι από αυτούς δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση σε φαρμακευτική αγωγή μη μπορώντας να πάρουν τα χρήματα από τις τράπεζες! Βέβαια, αυτή η κατάσταση αποσιωπάται ή εντέχνως υποβαθμίζεται από τα κρατούντα δυτικά μ.μ.ε., αφού πρόκειται για τα ίδια μ.μ.ε. που ασκούσαν κατά το παρελθόν αφόρητες πιέσεις στην παλαιά διοίκηση ώστε να παραδώσει την εξουσία, γεγονός που οδήγησε στην σημερινή εφιαλτική κατάσταση.
Στην χώρα αυτή, κάποτε, την διοίκησή ασκούσαν οι Λευκοί κάτοικοι της, οι οποίοι ονόμαζαν την πατρίδα τους Ροδεσία. Είχαν ιδρύσει και θεμελιώσει το κράτος καθιστώντας το μία από τις πιο ανθηρές οικονομίες παγκοσμίως. Από φυσικής απόψεως ήταν ένας επίγειος παράδεισος με εκτεταμένα δάση, πρότυπα οργανωμένες φυτείες, περιποιημένους κήπους. Όταν όμως η μειονότης των Λευκών Ευρωπαϊκής καταγωγής κατοίκων απώλεσε την εξουσία, η πλειονότης των (νέγρων) νέων εξουσιαστών πολύ σύντομα κατάφερε να διαλύσει τα πάντα, οδηγώντας τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή… Η χώρα μετενομάσθη σε Ζιμπάμπουε και έκτοτε διολισθαίνει σταθερά στην κατάσταση της επιγείου κολάσεως. Οι μεν Λευκοί εξεδιώχθησαν ή εδολοφονήθησαν, οι δε νέγροι πεθαίνουν πλέον μαζικώς από έλλειψη βασικών τροφίμων, νερού και φαρμάκων σε μια διαλελυμένη χώρα στην οποία βασιλεύει μόνον η βία, η πείνα, οι αρρώστιες και η διαφθορά. Τα κατασχεθέντα από την νεγρική εξουσία πρώην κτήματα των Λευκών καλλιεργητών παραμένουν χέρσα, ενώ το φυσικό τοπίο έχει λάβει εντός ολίγων ετών τα χαρακτηριστικά μιας απεράντου ερήμου, βοηθώντας τους οξυδερκείς μελετητές να εξαγάγουν ένα συμπέρασμα που να εξηγεί το γεγονός ότι οι περισσότερες έρημοι βρίσκονται κατά σύμπτωση σε περιοχές της γης στις οποίες κατοικούν λαοί νεγρικής, σημιτικής, τουρανικής ή μογγολικής καταγωγής… Προφανώς λοιπόν η δημιουργία των ερήμων έχει ανθρωπογενή προέλευση άμεσα συνδεδεμένη με την φυλετική υπόσταση των κατοίκων των ερημοποιούμενων περιοχών (μήπως αυτό κάτι λέει και για την Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών;).
Ίδια και απαράλλακτη ήταν η εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών και στο άλλοτε πανίσχυρο και πλούσιο γειτονικό κράτος της Ν. Αφρικής, για την περίπτωση του οποίου ίσως μιλήσουμε ξεχωριστά σε μελλοντική αναφορά.
Μπορούμε όμως από τα θλιβερά παραδείγματα της Ροδεσίας και της Ν. Αφρικής να λάβουμε και εμείς οι Ευρωπαίοι μια ξεκάθαρη (και άκρως διδακτική) πρόγευση του επιφυλασσομένου σκοτεινού μέλλοντος της Ευρωπαϊκή πατρίδας μας, αν επιτρέψουμε να συνεχιστεί ο σημερινός ανεξέλεγκτος δημογραφικός κατακλυσμός της από τριτοκοσμικούς…