ΠΡΟΔΟΣΙΑ 1974 ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΙΣ – Ἡ Προδοσία γεννοβολάει Προδοσίαν!

 

Σὰν σήμερα, τὴν 20ὴν Ἰουλίου 1974, στὰ πλαίσια ἑνὸς σκοτεινοῦ προδοτικοῦ σχεδίου συνεννοήσεως, ἐξεκίνησεν ὁ “Ἀττίλας” τὴν βάρβαρη κι ἀνταξίαν τῶν μογγολικῶν παραδόσεων εἰσβολήν του στὴν Κύπρο. Κατ᾿ ἐκείνην οἱ “Ἕλληνες” προδόται συνέπραττον μετὰ τῶν Τούρκων, μὲ ἀντάλλαγμα τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς τὴν … ποθητὴν ἐπάνοδον τῆς κυνοβουλευτικῆς Δεινοκρατίας εἰς τὴν Πατρίδα μας, τὴν γνωστὴν ὡς “Μεταπολίτευσιν”…
Προδοσία σχεδὸν ἀπροκάλυπτος: τὴν προτεραίαν τῆς εἰσβολῆς, ὁ δόλιος ῥασοφόρος πολιτικάντης Μακάριος εἶχεν ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ ἐκτάκτως ἐπὶ τούτῳ συγκληθέντος Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. κυριολεκτικῶς προσκαλέσει καὶ παρακαλέσει τοὺς Τούρκους νὰ εἰσβάλουν ἀμέσως, διότι “ἡ Ἑλλὰς τὸ εἶχεν ἤδη πράξει”, ὅπως ὁ ἴδιος θρασύτατα ἡρμήνευσε πρὸ τῆς διεθνοῦς κοινότητος τὴν ἀνατροπήν του καὶ τὸν διορισμὸν τοῦ ἥρωος Νικολάου Σαμψὼν τὴν 15ην Ἰουλίου (βλ. https://www.armahellas.com/?p=22670), ἐπικαλούμενος καὶ τὰς προδοτικὰς συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) τοῦ ἐθνοπροδότου Κ. Καραμανλῆ, βάσει τῶν ὁποίων ἡ Τουρκία διὰ πρώτην φορὰν εἰσήγετο ὡς ἰσότιμος διαπραγματευτὴς εἰς τὰς ἑλληνοβρεττανικὰς συνομιλίας, ἰσοτίμως καθισταμένη καὶ “ἐγγυητρία δύναμις” (οἱ Τουρκοκύπριοι ἀπετέλουν τότε μόλις τὸ 18% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Κύπρου).
Σκοτεινὰ ὑπερατλαντικὰ κέντρα (ὑπὸ τὸν ἑβραῖον ὑπουργὸν ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Henry Kissinger), ὁμοῦ μετὰ τῆς ἰσραηλινῆς ΜΟΣΑΝΤ, κατηύθυναν τὰ νήματα καί, κυρίως, τὰ ἀμέσως ἐμπλεκόμενα ἀνδρείκελά των, ἤτοι τὴν τότε προδοτικὴν ἡγεσίαν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, πρώτιστα δὲ τὸν συνωμότην ἀρχηγὸν Ναυτικοῦ Πέτρον Ἀραπάκην, τὸν ἐφιαλτικὸν ἀρχηγὸν ΓΕΕΘΑ Γρηγ. Μπονᾶνον καὶ τὸν συνωμότην ἀρχηγὸν Ἀεροπορίας Παπανικολάου, εἰς τὴν συνειδητὴν παθητικότητα πρὸ τῆς ἐκτυλισσομένης τουρκικῆς εἰσβολῆς, προκειμένου νὰ ἀφεθῇ νὰ ἐκτυλιχθῇ ἡ ἐθνικὴ συμφορὰ ὥστε, ἐν μέσῳ ταύτης, νὰ ὑπαναστρέψῃ ὁ κυνοβουλευτικὸς συρφετὸς καὶ ἡ διεφθαρμένη του ἀκολουθία, ὑπὸ τὸν Κ. Καραμανλῆν, ἐπιπίπτων εἰς τὴν ἀπὸ τοῦ 1967 ἀπολεσθεῖσαν “λείαν” του…
Ὁ ταξίαρχος Ἰωαννίδης ἔλαβε “διαβεβαιώσεις” ὑπὸ τῶν Ἀμερικανῶν (κατὰ τὴν βλακώδη παλαιὰν ἔμμονον πίστιν τῆς μεταπολεμικῆς δεξιᾶς εἰς τὴν ”ὑπερατλαντικὴν προστάτιδα σύμμαχον”…) ὅτι δὲν θὰ ἐγίνετο τουρκικὴ ἐπέμβασις μετὰ τὸ κίνημα, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ οἱ Τοῦρκοι ἐλάμβανον ἐξ ΗΠΑ “πράσινον φῶς” ὅτι ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ἐπέμβῃ, καθὼς ἄλλως δὲν θὰ ἐτόλμουν τότε οὔτε νὰ τὸ διανοηθοῦν! Ἐκ τῆς παλαιοτέρας τῶν δύο παρατεθεισῶν συνεντεύξεων τοῦ Ἕλληνος ἥρωος Νικολάου Σαμψὼν προκύπτει μάλιστα ὅτι ἦτο ἡ προδοτικὴ συμπαιγνία τῶν ἀρχηγῶν τῶν Ὅπλων τῆς Ἑλλάδος ποὺ ὠργάνωσε τὸ πραξικόπημα, ἀφοῦ ἔπεισαν τὸν Ἰωαννίδην (ποὺ ἦτο πανταχόθεν παγιδευμένος δίχως νὰ τὸ γνωρίζῃ…), ὅλως δὲ τυχαίως ἐπέλεξαν τελικῶς τὸν Νικ. Σαμψών! Συμπαιγνία ἐνωρχηστρωμένη ὑπὸ Ἀμερικανοσιωνιστῶν, βρεττανοσιωνιστῶν, τοῦ Κ. Καραμανλῆ καὶ λοιπῶν πολιτικάντηδων, ἦτο δ᾿ ἐν γνώσει καὶ τοῦ “τέως” Κωνσταντίνου ἀλλὰ καὶ τοῦ Μακαρίου, τοὐλάχιστον γενικῶς, καὶ ὁ ὁποῖος Μακάριος ἐπιμελῶς ἀφέθη νὰ διαφύγῃ! … Διὰ νὰ προσκαλέσῃ κατόπιν τὸν Ἀττίλαν ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. ἐν Νέᾳ Ὑόρκῃ, ὥστε μέσῳ τοῦ “Ἀττίλα” νὰ ἐπανέλθῃ ὁ προδοτικὸς θλιβερὸς ἑσμὸς πολιτικάντηδων διὰ τῆς κληθείσης Μεταπολιτεύσεως, μὲ τὰς γνωστὰς ὀλεθρίας διὰ τὴν Ἑλλάδα συνεπείας!
Μίαν Ἑλλάδα πού, μπορεῖ πλέον σήμερα μετὰ 43 ἔτη δημοκρατικῆς δῃώσεως νὰ φαντάζῃ ὡς ἀνίκανος νᾶνος (καὶ δεμένος χειροπόδαρα…) πρὸ τοῦ τουρκικοῦ γίγαντος, ὅμως τὸ 1974 εἶχεν ἀκαταμάχητον ὑπεροχὴν ἔναντι τῆς Τουρκίας! Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρω:
Ἡ Ἀεροπορία μας διέθετε 60 καινοτόμα φοβερὰ βομβαρδιστικὰ A7 Corsair, μὲ ἀκτῖνα δράσεως χωρὶς ἀνεφοδιασμὸν ὣς τὸ Ἰράν, 22 (τὰ πρῶτα παραληφθέντα, συντόμως θὰ ἀνήρχοντο εἰς 38) ὑπερσύγχρονα κι ἐκπληκτικὰ καταδιωκτικά/ἐλαφρὰ βομβαρδιστικὰ Phantom F-4, ἕνα πολὺ ἐπίφοβον ὑπερόπλον τῆς ἐποχῆς· ἀπέναντι σ᾿ αὐτὰ ἡ Τουρκία δὲν εἶχε ΤΙΠΟΤΕ ἀντίστοιχον ν᾿ ἀντιπαραθέσῃ! Κατὰ ξηρὰν τὰ ἡμέτερα γαλλικῆς κατασκευῆς ἅρματα ΑΜΧ ἦσαν κατὰ πολὺ ἀνώτερα τῶν τουρκικῶν Μ-47. Αἱ κατὰ θάλασσαν δυνάμεις μας περιελάμβανον 6 ταχείας γαλλικὰς πυραυλακάτους μετ᾿ αὐτοκατευθυνομένων πυραύλων (ἔναντι 0 τῆς Τουρκίας), 10 ἀντιτορπιλικά (ἔναντι 14 ἀπηρχαιωμένων τῆς Τουρκίας), πλὴν δὲ τῶν βραδυκαύστων ὑποβρυχίων τοῦ Β΄ΠΠ, ἀντίστοιχα τῶν ὁποίων διέθετε καὶ ἡ Τουρκία, τὸ Ναυτικόν μας ἐπὶ πλέον διέθετε καὶ 8 ταχέα κι εὐέλικτα γερμανικὰ ὑποβρύχια, ἐξ ὧν τὰ  4 ὑπερσύγχρονα, ποὺ εἶχε μόλις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν παραλάβει καὶ ἐντάξει εἰς ἐνεργὸν ὑπηρεσίαν, ἕκαστον φέρον 16 τορπίλας!
Αὐτὰ τὰ τελευταῖα εὑρέθησαν κάτωθεν τῆς πρὸς ἀπόβασιν πλεούσης τουρκικῆς ἀρμάδος μεταξὺ Ῥόδου καὶ Κύπρου κατὰ τὴν κρίσιμον νύκτα, ὁπότε καὶ ἐζήτησαν ἐντολὰς ὑπὸ τοῦ συγχρόνου Ἐφιάλτου Ἀραπάκη· ξέρετε τὶ διέταξεν ὁ τελευταῖος; Ὄχι ἁπλῶς νὰ μὴ δράσουν, ἀλλὰ νὰ ἐπανέλθουν πάραυτα εἰς τὴν βάσιν των!!! Ἠγνόησεν δὲ καὶ παρέκαμψεν ῥητὴν ἐντολὴν τοῦ Ἰωαννίδη ὅπως βυθίσωσι τὸν τουρκικὸν ἀποβατικὸν στόλον ἐν Κηρυνείᾳ, ὅπως ἀκριβῶς ἀντιστοίχως ἔπραξε (διὰ τὴν ἀκρίβειαν, ΔΕΝ ΕΠΡΑΞΕΝ!) καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἀεροπορίας Παπανικολάου, διαταχθεὶς ν᾿ ἀποστείλῃ Phantom F-4 πρὸς βομβαρδισμὸν τῶν ἀποβιβαζομένων (κυριολεκτικῶς!) Τούρκων…
Δυστυχῶς πολὺ ἀργὰ ξυπνοῦσε ἀπὸ τὶς αὐταπάτες του ὁ Ἰωαννίδης, καθὼς τὸ πρωὶ τῆς εἰσβολῆς ποὺ ὁ (Ἑβραιο-)ἀμερικανὸς ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν Joseph Sisco, δεξὶ χέρι τοῦ Henry Kissinger μὲ ἁρμοδιότητα τὴν Μἐσην Ἀνατολήν (βλ. Ἰσραήλ, χάριν τοῦ ὁποίου καὶ εἶχεν ἀνατραπῆ ὁ “μὴ συνεργάσιμος” Γ. Παπαδόπουλος, μέσῳ … “ἡρώων Πολυτεχνείου”…), συνεσκέπτετο μετὰ τοῦ ὑποτελοῦς του Γρ. Μπονάνου ἐν Πενταγώνῳ, τοῦ εἶπεν ὠργισμένος: “Μᾶς ἐξηπατήσατε! Ἡμεῖς, ὅμως, θὰ κηρύξωμεν πόλεμον!” Οὔτε πρὸς τοῦτο, ὅμως, δυστυχῶς ἀπεδείχθη ἱκανός, ὁ δὲ πρὸς τοῦτο κρίσιμος ἀρχηγὸς Γ΄ΣΣ Ἰ. Ντάβος ἀπετέλει ἐπίσης μέρος τῆς συνωμοσίας, ἀδρανῶν μὲν ὡς πρὸς τὴν ἐκτέλεσιν τοῦ καθήκοντος καὶ τῶν ἐντολῶν του, δραστηρίως ὅμως συλλέξας καὶ ὑπογραφὰς 250 ἀξ/κῶν του ὑπὲρ τῆς παραδόσεως τῆς ἐξουσίας εἰς Κ. Καραμανλῆν!
Προέβησαν δὲ σπασμῳδικῶς εἰς μίαν ἀψυχολόγητον γενικὴν ἐπιστράτευσιν, ποὺ οὔτε τὴν 28ην Ὀκτωβρίου 1940 δὲν εἶχε γίνει, προκαλοῦντες χαώδεις καταστάσεις… Παρ᾿ ὅτι ἡ ἀνταπόκρισις τοῦ Στρατοῦ εἰς τὴν ὅλως ἀχρείαστον αὐτὴν δοκιμασίαν (μία μερικὴ ἐπιστράτευσις θὰ ἦτο, πάντως, ὑπεραρκετή!) ὑπῆρξεν ἐκπληκτικῶς καλή. Ὅμως ΕΠΡΕΠΕ παντὶ τρόπῳ νὰ προκληθῇ χάος, ὥστε ὁ λαὸς νὰ ὡριμάσῃ ψυχολογικῶς διὰ νὰ προσπέσῃ γονυκλινὴς πρὸ τῶν ἐπερχομένων ἐθνολετήρων…
Καὶ πάλιν μόνον ἐνδεικτικῶς, ἀντιγράφω ἐκ τῆς σημερινῆς καθεστωτικῆς (διαδικτυακῆς) “Ἐλευθεροτυπίας” (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=375814):

“ Ομως ο Καραμανλής δεν επέστρεφε στην Ελλάδα χωρίς να έχει κάποιες διαβεβαιώσεις για την απόφαση, της τελευταίας στιγμής, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων να αποδεχτεί, κάτω από το βάρος της τραγωδίας της Κύπρου, μια πολιτική λύση. Στις 15 Ιουλίου 1974 είχε εκδηλωθεί το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και στις 20 Ιουλίου είχε αρχίσει η αποβατική επιχείρηση των Τούρκων στην Κύπρο.
Ομως, όπως όλα δείχνουν, και πριν ακόμα από την εκδήλωση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου, ο Καραμανλής είχε σαφείς πληροφορίες ότι εντός των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα στο Πολεμικό Ναυτικό υπήρχαν δυνάμεις που πρόσβλεπαν στην επιστροφή στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, υπό την ηγεσία του. Ιδιαίτερα ο αρχηγός του Ναυτικού κατά την τελευταία περίοδο της δικτατορίας, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης είχε επικοινωνία μαζί του.
Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, παλιός υπουργός της ΕΡΕ και της Ν.Δ., σε επιστολή του προς τον Αραπάκη (27.6.1996) έγραψε ότι «θυμούμαι πολύ καλά τη συνάντηση την οποία είχαμε την 31η Ιανουαρίου του 1974, όταν με καλέσατε ως αρχηγός Ναυτικού για να μου εκφράσετε την επιθυμίαν σας να μεταφέρω εις τον κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή τις προθέσεις σας για πολιτική αλλαγή. Ζωντανή παραμένει εις την μνήμη μου η συζήτηση την οποίαν είχαμε τότε. Συγκεκριμένα, μου είπατε: “Η πρόθεσίς μου είναι να προχωρήσω σε πολιτική αλλαγή, για να αποκαταστήσω τη Δημοκρατία, αλλά χρειάζεται προσοχή. Η αλλαγή πρέπει να γίνει διά των Ενόπλων Δυνάμεων, για να μη χυθεί αίμα”. Αμέσως σας απάντησα: “Αυτό θέλουμε και εμείς, και προπαντός να μη χυθεί αίμα”».
Ο Καραμανλής είχε δεχτεί με θετικό τρόπο τις προθέσεις του Αραπάκη, γι’ αυτό στις 16 Ιουλίου, μία μέρα μετά την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο, απευθύνθηκε με φιλικό τρόπο «προς τας Ενόπλους Δυνάμεις της χώρας», τονίζοντας ότι επιβαλλόταν «η αποκατάστασις της δημοκρατικής ομαλότητος» στην Ελλάδα και την Κύπρο και γι’ αυτόν τον σκοπό ετίθετο «εις την διάθεσιν της χώρας».
Ο Καραμανλής κατέληξε λέγοντας: «Η Ιστορία διδάσκει ότι αι εθνικαί κρίσεις οδηγούν συνήθως σε συμφορές. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μια εθνική κρίσις ημπορεί να αφυπνίσει τας συνειδήσεις και να γίνει αφετηρία μιας πολιτικής και ηθικής αναγεννήσεως ενός λαού. Εύχομαι και ελπίζω ότι κατά τον ευλογημένον αυτόν τρόπο θα τερματισθεί η σημερινή περιπέτεια του Εθνους».
Την Τρίτη 23 Ιουλίου, το πρωί, η πρόταση του Αραπάκη για σχηματισμό πολιτικής κυβέρνησης έγινε αποδεκτή από τους στρατηγούς Μπονάνο, Γαλατσάνο και τον «Πρόεδρο της Δημοκρατίας» Φ. Γκιζίκη, όπως και από τον πτέραρχο Παπανικολάου.
Αλλά την πραγματική δύναμη στο στρατό ξηράς διέθετε ο ταξίαρχος Ιωαννίδης. Γι’ αυτό ο Γκιζίκης κάλεσε και τον Ιωαννίδη, στον οποίο ανακοίνωσε τις αποφάσεις των στρατιωτικών αρχηγών. Εκείνος απάντησε:
«Κύριοι, εγώ δεν συμφωνώ, έχω διαφορετικές αντιλήψεις, αφού όμως και οι πέντε συμφωνείτε, εγώ αποσύρομαι και ζητώ διήμερη άδεια από τον αρχηγό Στρατού».
Αλλά το ίδιο είχε κάνει και επί Παπαδόπουλου, είχε ζητήσει άδεια πριν σχεδιάσει την ανατροπή του. Οι παριστάμενοι στη συνάντηση στρατηγοί ζήτησαν από τον Ιωαννίδη να υποσχεθεί ότι δεν θα αντιδράσει στην αλλαγή. «Καλά, σας το υπόσχομαι», απάντησε εκείνος.
Κρίσιμη σύσκεψη
Την ίδια μέρα, το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη με τη συμμετοχή ορισμένων πολιτικών προσωπικοτήτων, στη διάρκεια της οποίας στρατιωτικοί και πολιτικοί συμφώνησαν να αναλάβει την πρωθυπουργία ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που, όντας πρωθυπουργός της χώρας την 21η Απριλίου 1967, είχε ανατραπεί και συλληφθεί από τους συνταγματάρχες.
Αλλά τελικά ο ναύαρχος Αραπάκης, όπως έγραψε, πρωτοστάτησε για τη λύση Καραμανλή, πράγμα που πέτυχε τελικά. Παρά τη βαθειά εκτίμηση που έτρεφε για τον Κανελλόπουλο, «η δυναμική και σοβαρή προσωπικότητα του Καραμανλή ήταν απαραίτητη», τόνιζε ο ναύαρχος Αραπάκης. «Η κατάσταση ήταν ασταθής, εύθραυστη και επικίνδυνη. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια μέχρις ότου σταθεροποιηθεί και εδραιωθεί η μεταπολιτευτική κυβέρνηση».
Ο Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός λίγο μετά την άφιξή του στην Αθήνα, καθώς στην ουσία δεν υπήρχε κυβέρνηση. ”

Τὰ συμπεράσματα δικά σας…
Κατὰ τὴν ὑπογραφὴν τῆς ἀνακωχῆς, ὑπ᾿ εὐθύνῃ … Ἀραπάκη (!!!), ἰσχυσάσης ἀπὸ 22ας Ἰουλίου καὶ ὥρας 16:00, οἱ Τοῦρκοι κατεῖχον τὸ 3% τῆς νήσου. Διαρκούσης δὲ ταύτης, οἱ Τοῦρκοι ἐξηκολούθουν ἐνεργοῦντες ἐπιθετικῶς, χάρις εἰς τὴν παθητικὴν ἀφασίαν τοῦ Καραμανλικοῦ συρφετοῦ, ὁ ὁποῖος διατάσσει κάθε φορὰν ἀποχώρησιν πρὸ τῶν προελαυνόντων Τούρκων – διότι … “ἔχουμε ἀνακωχή”, ὅλα κι ὅλα!!!
Μετὰ μίαν παταγώδη ἀστοχίαν, ἐπίσης, ἀξιοποιήσεως τῆς ἐκεχειρίας πρὸς προετοιμασίαν ἑλληνικῆς στρατιωτικῆς ἀποστολῆς πρὸς ἀντιμετώπισιν τῆς καταστάσεως, ὁ Καραμανλῆς κι ἐκεῖνος ὁ ἀνεκδιήγητος χαρτογιακᾶς Γ. Μαῦρος (ὑπ. Ἐξωτερικῶν του) ἐζήτησαν πρὸς τοῦτο τὴν ἔγκρισιν τῶν ἀφεντικῶν τους – πού, ἀσφαλῶς, δὲν ἔλαβον (τὶ πολιτικὴ ὀξύτης αὐτὴ ποὺ καὶ πάλιν ἐπιδεικνύει ὁ “ἔμπειρος” κηφὴν Καραμανλῆς πιά…). Μάλιστα οἱ Βρεττανοὶ μετεβίβασαν τὸ αἴτημα εἰς τὸν Μακάριον ὁ ὁποῖος, πρὸς μεγίστην των ἀπορίαν, συνέστησε ἀπόρριψιν, ὥστε νὰ μὴ μεταβοῦν ἑλληνικαὶ ἐνισχύσεις ὑπὸ βρεττανικὴν κάλυψιν! Μεθ᾿ ὃ καὶ ὁ Καραμανλῆς βγαίνει ἀναιδέστατα τὴν 14ην Αὐγούστου μὲ τὴν κατάπτυστον (καὶ ὀξυνουστάτην…) δημοσίαν δήλωσιν, ἀποκρινόμενος εἰς τὸ ἐρώτημα ἐὰν ἡ Ἑλλὰς στείλῃ ἐνισχύσεις πρὸς Κύπρον: “Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ”!!!

Ἀντιγράφω ἐκ τοῦ ἱστολογίου http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/111925/kai-o-makarios-symfonouse-me-to-i-kypros-keitai-makran :

“Στις 14 Αυγούστου 1974, σε συνεδρία στην πρωθυπουργική κατοικία, οι Βρετανοί πήραν την τελική απόφαση ότι θα άφηναν τους Τούρκους να προχωρήσουν δίχως να κάνουν τίποτα. Ο Χάρολτ Γουίλσον (Βρετ. Πρωθυπουργός) ήταν της άποψης ότι ούτε η βρετανική κυβέρνηση ούτε τα Ηνωμένα Έθνη έπρεπε να εμπλακούν στρατιωτικώς με την Τουρκία. Την ίδια στάση κράτησε και ο Αμερικανός Υπ. Εξωτερικών Δρ Χένρι Κίσιγκερ (ο οποίος ακολουθούσε τη βρετανική πολιτική και όχι αντιστρόφως). Την ίδια μέρα, ο Κ. Καραμανλής ζήτησε από τους Βρετανούς κάλυψη να στείλει αεροπορικώς από την Κρήτη ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς μια δύναμη 10.000 ανδρών στην Κύπρο, όμως η απάντηση ήταν αρνητική από τον Τζέιμς Κάλαχαν (Βρετ. Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας).

Από αμερικανικό δε έγγραφο ημερ. 15 Αυγούστου 1974, βρήκα ότι σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσιγκερ, ο Κάλαχαν του είπε για το ελληνικό αίτημα μέσω Μαύρου και την απόρριψή του. Όμως πρόσθεσε και τούτο: «Του έστειλα (του Μαύρου) μήνυμα ότι δεν μπορεί να γίνει για πολλούς λόγους που εξήγησα. Ένας λόγος που ενδιαφέρει είναι ότι όταν είδα τον Μακάριο το πρωί, τον ρώτησα ποια ήταν η άποψή του, αν μας εζητείτο να κάνουμε κάτι τέτοιο και μου είπε, μα τι θα έκαναν τα στρατεύματα αν πήγαιναν εκεί. Έτσι ήμουν στη θέση να δώσω οδηγίες στον πρέσβη μας (στην Αθήνα) ότι ο Μακάριος δεν έβλεπε λόγο για κάτι τέτοιο. Έτσι νομίζω μπορούμε να θεωρούμε το θέμα αυτό νεκρό».

15.8.1974 ώρα Αμερικής 10.43 π.μ. «…Callahan to Kissinger: So what I have done, is to send back a message to him (Μαύρου), saying that it can’t be done for a variety of reasons which I have outlined. One of the interesting ones is that when I saw Makarios this morning, I asked him what would be his view if we were asked to do such a thing and he said, but what would the troops do, if they got there. So I have been able to give our Ambassador instructions that Makarios sees no purpose in doing this. So I think we can regard that one as dead».

Έτσι φθάσαμε να ακουστεί το περιβόητο του Κ. Καραμανλή «Η Κύπρος κείται μακράν», με τη διαφορά, σύμφωνα με τον Τζέιμς Κάλαχαν, γι’ αυτό συμφωνούσε και ο ίδιος ο Μακάριος! Ακούστε και τι δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης για τον εαυτόν του. Ομιλία στο REX για τη Σπίθα, 17 Ιανουαρίου 2011: «Εγώ ο ίδιος ομολογώ ότι συνεργάστηκα για τη λύση Καραμανλή, αναγνωρίζοντας τη δύναμη της εξάρτησής μας από τους Αμερικανούς και προβαίνοντας εν γνώσει μου σε συμβιβασμό. Και επειδή οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, ειδικά μετά το Πολυτεχνείο, έψαχναν και αυτοί τρόπους για να απαλλαγούν από τους στρατιωτικούς και συμφωνούσαν μαζί μου για τη λύση Καραμανλή, με κάλεσαν στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο του 1974 να μεσολαβήσω, προκειμένου να δεχθεί ο Καραμανλής να αναλάβει αυτόν τον ρόλο» (σημείωση γράφουσας: Η επιλογή Κ. Καραμανλή και το σχέδιο επαναφοράς του εκπονήθηκε με εντολή του Φόρεϊν Όφις πέντε χρόνια πριν από το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974). ”

Κι ἔτσι ἐξαπελύθη ΑΜΕΣΩΣ ὁ “Ἀττίλας 2” – κι ἡ Τουρκία, ἀπὸ τὸ ἀρχικῶς κατεχόμενον 3%, κατέλαβεν τὸ 38% τῆς μεγαλονήσου! Ὁ δὲ Καραμανλῆς ἀνεκηρύχθη … “ἐθνάρχης”, ἐλέῳ δημοκρατικῆς Συγχύσεως καὶ Βλακείας…
Διὰ τὰ λεπτομερῆ γεγονότα, ἐξαιρετικὴ πηγὴ πληροφοριῶν εἶναι τὸ βιβλίον τοῦ Κων/νου Ἀλ. Δημητριάδου (http://kostasmavroskoufis.blogspot.dk/2009/07/1974_9677.html ), “Κύπρος ᾿74, ἡ Μεγάλη Προδοσία”. Ἐξαιρετικοῦ ἐνδιαφέροντος εἶναι καὶ ἡ γλαφυρά του ζῶσα ἀφήγησις, βλ. https://www.youtube.com/watch?v=zWvGzviFcWg .
Τὸ ἄτιμον κι ἐπαίσχυντον τοῦτο καθεστὼς ἠγνόησε, προσέτι, ἐξακολουθητικῶς κι ἐποδοπάτησε τὶς θυσίες τῶν προδομένων ἡρωικῶν Ἑλλήνων μαχητῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπισήμως … ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, προκειμένου νὰ μὴ φαίνεται ὅτι τὸ 1974 πολέμησαν κάποιοι Ἕλληνες κατὰ τῶν Τούρκων!
Ἀκόμη δὲ ἠγνόησεν αἰσχρῶς καὶ τὴν μοῖραν 1619 ἀγνοουμένων (: αἰχμαλώτων), ποὺ ἐβασανίζοντο μέχρι θανάτου ἐντὸς τῆς Ἀνατολίας, χωρὶς κανένα ἑλληνικὸν κράτος νὰ δίδῃ δεκάραν! Κι οἱ ἀποκτηνωμένοι πολῖται ἐπαχύνοντο μακαρίως μὲ πλούτη ποὺ δὲν εἶχαν, ἐφρόντιζαν ὅμως πάντοτε νὰ διαλέγουν τοὺς “ἡγέτας” ἐκείνους ποὺ ἐξεῖχον εἰς τὸ εὐγενὲς δημοκρατικὸν ἄθλημα τοῦ θυσιάζειν τὸ μέλλον (τῶν παιδιῶν τους!) εἰς τὸ “ἐδῶ καὶ τώρα” τοῦ ἐθελοτύφλου των ὑλιστικοῦ εὐδαιμονισμοῦ…
Τὸ θέρος τοῦ 1986 ἡ “Χουριὲτ” ἐδημοσίευσε μίαν ἀποκαλυπτικὴν σειρὰν συνεντεύξεων τοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ “Ἀττίλα”, (σοσιαλιστοῦ! ἔτσι εἶναι οἱ ΤΟΥΡΚΟΙ σοσιαλισταί…) Μπουλέντ Ἐτσεβίτ· ποιὸς τὶς θυμᾶται; Μήπως νὰ … ρωτήσουμε στὸ κατάπτυστο παρασιτικὸν ἵδρυμα “Κ. Καραμανλῆς” νὰ μᾶς εἴπουν; Θὰ σᾶς τὸ ἐνθυμίσω ἐγώ – μίαν ἄλλην φοράν ὅμως… (Σημείωσις: τὸ ἐξήγησα ἐδῶ https://www.armahellas.com/?p=22670)
Κι ἔχουμε, … αἰσίως, φθάσει στὸ τέρμα τῆς … ἐθνοσωτηρίου Μεταπολιτεύσεως· μιᾶς ἀναισχύντου ἐξαπολύσεως τῶν κατωτέρων ἐνστίκτων καὶ τῆς ἠλιθιότητος τοῦ ὄχλου, τῶν κουρδιστῶν του καὶ τῶν ἐκλεκτῶν του, ποὺ ἐξεκίνησε μὲ Προδοσίαν, ἐλειτούργησε προδοτικῶς καὶ τώρα ἐπισφραγίζεται μὲ τὴν μεγίστην κι ἀσυναίσθητη ἀκόμη στοὺς πολλοὺς Προδοσίαν, ἤτοι τὴν ἄνευ ὅρων παράδοσιν τῆς χώρας εἰς τοὺς πιστωτὰς τῆς Μεταπολιτεύσεως διεθνεῖς μεγαλοτραπεζίτας (εἰς ἐφαρμογὴν τῆς διακηρύξεως τοῦ G.A.Papandreou, “We need global governance, global financial governance – and we need it fast!”, https://www.youtube.com/watch?v=owW7X2K63Xkhttps://www.youtube.com/watch?v=keC4rjMmDcQ ,  https://www.youtube.com/watch?v=zNdO54lGHC0), καὶ εἰς τὰς ὑποδαυλιζομένας ὀρδὰς ἀλλοφύλων εἰσβολέων, καθὼς μετέτρεψαν τὴν Ἑλλάδα εἰς ἀναξίαν σκωληκοειδῆ ἀπόφυσιν τῆς χρηματιστοδυναστευομένης “Ε.Ε.” καὶ εἰς πύλην βιολογικῆς μολύνσεώς της, ἀπὸ ἁσπίδα της ἔνδοξον ποὺ ἀνέκαθεν ἀπετέλει!
Τέλος θὰ κλείσω παραπέμπων εἰς μίαν συγκλονιστικὴν συνέντευξιν τοῦ ἀληθινοῦ Ἕλληνος τῆς Κύπρου καὶ λαμπροῦ μαχητοῦ Νικολάου Σαμψών, ποὺ ξεσκεπάζει καὶ ξεμπροστιάζει τοὺς προδότας: https://www.youtube.com/watch?v=4a5FmpOxZ48 ὡς καὶ παλαιοτέραν του [15/7/1998] μεγάλην συνέντευξιν: https://www.youtube.com/watch?v=_hWY21kpSnk
Ἀπολαῦστέ τον – ἀπέναντι σ᾿ ἕνα ἐμφανῶς φοβισμένο “καθὼς πρέπει” δημοσιογραφίσκο, ψοφοδεὲς μαθητοῦδι τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος!

Στέφανος Γκέκας

Ὑστερόγραφον: Τὸ ἄρθρον ἐπανεδημοσιεύθη τὴν 20ὴν Ἰουλίου 2017 καὶ μετὰ προσθήκης σημαντικοῦ Παραρτήματος, βλ.  https://www.armahellas.com/?p=22700     Ἐπίσης ἴδε καὶ https://www.armahellas.com/?p=22670