Η παρασιτική κάστα στελεχών του καθεστώτος της πολιτικής φαυλότητος, έφαγε αρκετό “ψωμί” λεηλατώντας την χώρα επί τέσσερις δεκαετίες. Χιλιάδες παρασιτικά κομματικά στελέχη τοποθετημένα στον κρατικό μηχανισμό αμειβόμενα με μηνιαίους μισθούς και συντάξεις υψηλότερους από ολόκληρο το ετήσιο εισόδημα ενός παραγωγικού Έλληνα εργαζομένου ενώ επαγγελματίες εργολήπτες του Δημοσίου, που αποτελούσαν και βασικούς κομματικούς χορηγούς, πληρώνονταν για κακοτεχνίες με ποσά υπερδεκαπλάσια του κόστους ενός σωστά κατασκευασμένου έργου. Η φοροδιαφυγή , η παραοικονομία και η λεηλασία του δημοσίου πλούτου άνθησαν και μέρος όλης αυτής της τεράστιας σπατάλης καλύπτονταν από τα δάνεια που έπαιρναν από τους διεθνείς τοκογλύφους στο όνομα του Ελληνικού λαού, μετατρέποντάς τον σε σκλάβο των τραπεζιτών.
Κατάφεραν επίσης να επιβάλλουν το δικό τους πρότυπο για ό,τι οι ίδιοι αποκαλούσαν ως «παιδεία». Βανδάλισαν την Ελληνική γλώσσα και επέβαλαν την διδασκαλία μιας δικής τους επονομαζόμενης «δημοτικής» και του «μονοτονικού» στα σχολεία, ενώ προσάρμοσαν κατάλληλα το μάθημα των αρχαίων Ελληνικών ούτως ώστε να μην μεταφέρεται στους μαθητές με εύληπτο τρόπο σχεδόν τίποτε που να σχετίζεται με το πραγματικό αιώνιο Ελληνικό πνεύμα , πολιτισμό, φιλοσοφία , στάση ζωής και κοσμοαντίληψη. Προσάρμοσαν την διδασκαλία της Ιστορίας στα μέτρα τους και μετέτρεψαν τα σχολεία σε κέντρα προπαγάνδας «ιδανικών» εθνοφυλετικής αυτοκτονίας και αφαίρεσαν την δημιουργική σκέψη και την ενόραση από μαθήματα σχετιζόμενα με τα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες. Εγκατέστησαν στα πανεπιστήμια τα πρότυπα της “θολοκουλτούρας” τους, του “πολυπολιτισμού”, της παρασιτικής διαφθοράς, των επαγγελματιών αιώνιων “φοιτητών” “συνδικαλιστών”, και τα μετέτρεψαν σε άσυλα αναρχοκομμουνιστικών εγκληματικών συμμοριών και κάθε είδους διαστροφικής ανθελληνικής προπαγάνδας.
Πέτυχαν να υπηρετήσουν πιστά τις αρχές του “φιλελευθερισμού”, την “ελευθερία” της οικονομίας των παρασιτικών στρωμάτων (τραπεζιτών, πολιτικών, μεγαλεμπόρων κλπ) και την παγκόσμια κυριαρχία της πάνω στους λαούς, τους οποίους έχουν διαλύσει με τα “φιλελεύθερα ιδεώδη”, μετατρέποντάς τους σε μάζες –σύνολα ατομικοτήτων, που κινούνται με μοναδική τους «αξία» το ατομικό υλικό κέρδος.
Πέρασαν λοιπόν από τότε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες φαυλοκρατίας, “δημοκρατίας” όπως την ονομάζουν.
Η 17η Νοεμβρίου 2011, βρήκε πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, μέλος της Τριμερούς επιτροπής της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, εκπρόσωπο των Σιωνιστών τραπεζιτών με 255 βουλευτές σε σύνολο 300 και ανοιχτή ευρεία πολιτική συναίνεση των μεγάλων πολιτικών κομμάτων. Ένας ακόμη θρίαμβος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τους.
Την ημέρα αυτή λοιπόν, εορτάστηκε για μια ακόμη χρονιά η επέτειος για αυτή την “εξέγερση” που αποτελεί ορόσημο του σημερινού καθεστώτος.
Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια της χώρας υπήρχε αργία, ενώ την προηγούμενη ημέρα διοργανώθηκαν και φέτος , όπως και κάθε χρόνο ετήσιες καθιερωμένες εκδηλώσεις όπως η ανάγνωση φαντασιακών διηγημάτων που θρηνούν τους ανύπαρκτους “νεκρούς” του Πολυτεχνείου ,η ακρόαση κομμουνιστικών τραγουδιών, οι διαλέξεις περί των “ιδανικών” της “δημοκρατίας” κ.λ.π.
Στις παραπάνω εκδηλώσεις, όπως και στις καθιερωμένες πορείες και τα καθιερωμένα ετήσια επεισόδια που καλύπτονται ζωντανά από την τηλεόραση, ήρθε να προστεθεί φέτος μια ακόμη. Ήταν αυτή του βανδαλισμού των Βυζαντινών τειχών της Θεσσαλονίκης από ομάδες που αποτελούν την πιο ακραία έκφραση της σημερινής κυρίαρχης πολιτικής , δηλαδή του “φιλελευθερισμού” -“αντιεθνικισμού” -“αντιρατσισμού. Τους επονομάζόμενους «αναρχικούς» ή «αντιεξουσιαστές».
“Ἁναρχικοί” της Θεσσαλονίκης συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Συντριβανίου και άρχισαν να κατεδαφίζουν τμήμα από το Βυζαντινό τείχος, που χτίστηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και είχε αντέξει για περισσότερες από δύο χιλιετίες στις προηγούμενες επιθέσεις των βαρβάρων , όχι όμως και στην τελευταία της 17ης Νοεμβρίου.
Τις πέτρες που αποσπούσαν από το τείχος τις πετούσαν με δύναμη στο έδαφος, ώστε να τις διασπάσουν σε μικρότερα κομμάτια, και στην συνέχεια γέμιζαν με αυτές τα σακίδιά τους, ώστε να εξοπλιστούν για να επιτεθούν στα ΜΑΤ που βρίσκονταν στην οδό Εθνικής Αμύνης.
Αφού πρώτα τα ΜΑΤ δέχθηκαν πολλές φορές επιθέσεις με βόμβες μολότοφ, λιθοβολισμό από Βυζαντινές πέτρες και χτυπήματα από σίδερα που προέρχονταν από τις σιδερένιες καγκελόπορτες του εργοταξίου του ΜΕΤΡΟ το οποίο επίσης βανδαλίστηκε, τελικά προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τον ρόλο τους, διατάχθηκαν να πραγματοποιήσουν «έφοδο».
Τότε αρκετοί από τους “αντιεξουσιαστές” βρήκαν καταφύγιο στην αίθουσα τελετών του Α.Π.Θ., όπου στα πλαίσια του εορτασμού της “εξεγέρσεως” του καθεστώτος της πολιτικής φαυλότητος, είχε αρχίσει η συναυλία του πρώην στελέχους του Ε.Κ.Κ.Ε. και αργότερα υπουργού “πολιτισμού” του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θάνου Μικρούτσικου και του επίσης κομμουνιστή Χρήστου Θηβαίου.
Όταν τα ΜΑΤ εισήλθαν μόλις λίγα μέτρα εντός του χώρου του ΑΠΘ, εμφανίστηκε ο πρύτανης κ. Μυλόπουλος, που τους ζήτησε να αποχωρήσουν.
Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε κατόπιν ο πρύτανης, δήλωσε ότι “μπορεί το πανεπιστημιακό άσυλο να καταργήθηκε με νόμο, όμως το άσυλο είναι πάνω από το νόμο, διότι είναι μια ακαδημαϊκή παράδοση και η πανεπιστημιακή κοινότητα θα το προστατεύσει.”
Πράγματι το καθεστώς που μετέτρεψε τα πανεπιστήμια σε άσυλα “αντιεξουσιαστών” και κάθε είδους “προοδευτικών” ψευτοδιανοούμενων, θεωρεί τον εαυτό του ως υπεράνω κάθε νόμου, κάτι που έχει αποδείξει τέσσερις δεκαετίες τώρα. Εξ αρχής , όταν ψηφίστηκε στην Βουλή ο νόμος Διαμαντοπούλου, είχαμε γράψει με απόλυτη βεβαιότητα, ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε περίπτωση τέτοιου είδους κυβερνήσεις να σταματήσουν να υποθάλπουν το καθεστώς του «άσυλου» και ότι το «άσυλο» καταργείται μόνο «στα χαρτιά».
Ο βανδαλισμός ενός Ιστορικού Μνημείου και μάλιστα 2 χιλιάδων ετών, σε οποιοδήποτε κράτος με εθνική αξιοπρέπεια, είναι αυτονόητο ότι θα τιμωρούνταν με την ποινή του θανάτου για το σύνολο των δραστών. Πως όμως αντιμετώπισε το θέμα αυτό το «Ελληνικό» κράτος; Κατά την διάρκεια των επεισοδίων έγιναν σε ολόκληρη την Θεσσαλονίκη μόλις 14 προσαγωγές και από αυτούς οι 13 αφέθησαν άμεσα ελεύθεροι καθώς σύμφωνα με την αστυνομία “δεν προέκυψε σε βάρος τους κανένα στοιχείο”! Γiα τον ένα μόνο σχηματίστηκε δικογραφία, στην οποίαν κατηγορείται για φθορές στο εργοτάξιο του ΜΕΤΡΟ, κανείς όμως κρατικός φορέας δεν μπήκε στον κόπο να ασκήσει ούτε μια δίωξη για τον βανδαλισμό του Βυζαντινού τείχους . Οι “αντιεξουσιαστές” έμαθαν να μην σέβονται τα ιστορικά μας μνημεία, όχι μόνο από τις οικογένειες αριστερών και νεόπλουτων αστών από τις οποίες συνήθως προέρχονται, αλλά και μέσα από την «παιδεία» που τους παρείχε το ίδιο το ανθελληνικό κράτος που είναι το πρώτο που δεν τα σέβεται…
Έτσι , καθώς η επέτειος της «εξεγέρσεως» της πολιτικής φαυλότητος έχει καθιερωθεί ως κύρια εκπαιδευτική εορτή και αργία , φρόντισαν να την τιμήσουν ιδιαίτερα δρώντας υπό τις αρχές αυτού του είδους της «παιδείας» και εκπαιδεύσεως …