Πραγματοποίηση διαλέξεως για την ζωή, το έργο και την πνευματική και πολιτική κληρονομιά του Ezra Pound.

1Με αφορμή την επέτειο γεννήσεως του σπουδαίου Αμερικανού ποιητού Έζρα Πάουντ, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο, 22.10.2016 στα γραφεία του ΑΡΜΑτος στη Θεσσαλονίκη, διάλεξη με θέμα: «Ο Έζρα Πάουντ και οι άλλοι».
Στην διάλεξη έγινε παρουσίαση τόσο του βίου και του πλούσιου λογοτεχνικού – και όχι μόνον – έργου του Πάουντ, όσο και του αγώνος του, σε πολιτικό επίπεδο, ο οποίος υπήρξε απολύτως ασυμβίβαστος έως το τέλος της ζωής του, αποτελώντας για τον λόγο αυτό ένα ξεχωριστό υπόδειγμα Ανδρός – πρότυπο για την Λευκή Ανθρωπότητα!
Στο πλαίσιο της διαλέξεως έγινε επίσης γενικότερη αναφορά στη στάση των ανθρώπων του λόγου και της τέχνης στην Ευρώπη και την Β. Αμερική, της περιόδου του μεσοπολέμου και μετέπειτα, με ιδιαίτερη έμφαση στο χαρακτηριστικό παράδειγμα του Τόμας Έλιοτ, Αμερικανού λογοτέχνου και αυτού, ο οποίος, καίτοι στα πρώτα του βήματα επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον Ε. Πάουντ, εν συνεχεία όμως τράβηξε διαφορετικό δρόμο, φροντίζοντας να γίνει αποδεκτός από το (μεταπολεμικό) καλλιτεχνικό κατεστημένο, το οποίο ίσως για τον λόγο αυτό φρόντισε να τον ανταμείψει με ένα Νόμπελ λογοτεχνίας.
3Την λογοτεχνική αξία του Έζρα Πάουντ, μίας τόσο ευρυμαθούς και πολυσχιδούς προσωπικότητος, ενός κολοσσού του παγκοσμίου πνεύματος, δεν τολμούν να αμφισβητήσουν ούτε οι πιο δηλητηριώδεις πολέμιοι της Ιδέας στην οποία στρατεύτηκε και στην οποία έμεινε αταλάντευτα πιστός, μέχρι τέλους και παρά την απάνθρωπα βασανιστική μεταχείριση που του επεφύλαξαν μετά το ’45 οι ποταποί και μικρόψυχοι «νικητές», αναμένοντας ίσως ότι θα έκαμπταν με τον τρόπο αυτό το υψηλό φρόνημα και το ελεύθερο πνεύμα του. Μόνη διέξοδος τους απέμενε λοιπόν να τον παρουσιάσουν ως καλλιτέχνην ιδιοφυή μεν αλλά τρελλό. Αυτή όμως η «τρέλλα» του, να θεωρείται δηλαδή ο σπουδαιότερος ίσως αγγλόφωνος ποιητής του 20ου αιώνος και εν τούτοις, αδιαφορώντας για όσα οφέλη θα προέκυπταν από αυτή του την αναγνώριση, να χλευάζει τους μικροπρεπείς κομπάρσους της σάπιας δημοκρατίας, χαιρετώντας υπερήφανος και αγέρωχος, δι’ ανατάσεως της δεξιάς, αποτελεί έκφραση της κληρονομιάς του, που είναι παρακαταθήκη για όλους μας.
Μετά το πέρας της διαλέξεως ακολούθησε συζήτηση σχετικά με την στάση των κινημάτων του Εθνικοσοσιαλισμού και του Φασισμού απέναντι στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, κατά την οποία στηλιτεύτηκαν οι διαδεδομένοι μύθοι και τα χονδροειδή, στερεοτυπικά πλέον, ψευδή της μεταπολεμικής προπαγάνδας, σύμφωνα με την οποία, τα κινήματα αυτά στράφηκαν τάχα εναντίον των Τεχνών, πράγμα ολωσδιόλου αναληθές και αστήρικτο όπως προκύπτει και μόνο από την πλειάδα των διαπρεπών, κορυφαίων εκπροσώπων της λογοτεχνίας, της μουσικής, της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής, κλπ, που υπήρξαν θερμοί υποστηρικτές των κινημάτων αυτών.