Κέρδισε στα πεδία των σκληρών μαχών του βορειο-ανατολικού μετώπου τον Ιπποτικό Σταυρό (ένα εκ των 4 που εδόθησαν στο σύνολο των 7.300 Εσθονών), κυρίως για την ανδρεία που επέδειξε κατά την μάχη της Νάρβα, όπου κατάφερε να αποκρούσει μια σφοδρότατη σοβιετική επίθεση. Η μάχη αυτή ήταν ιστορικής σημασίας τόσο για την ιδιαίτερη πατρίδα του όσο και για την Ευρώπη συνολικώς, καθώς διεξήχθη κοντά στον ποταμό που ιστορικώς οριοθετούσε τα σύνορα της Ρωσίας-Εσθονίας – και του οποίου η διάβαση άνοιγε τον δρόμο για την εισβολή της τελευταίας. Επίσης στην μάχη της Νάρβα έλαβαν μέρος μέλη των SS διαφόρων εθνικοτήτων, πραγματώνοντας την πολυπόθητη Ευρωπαϊκή Αδελφότητα μέσα στην φωτιά του πιο σκληρού και αδυσώπητου πολέμου που γνώρισε ποτέ η Ήπειρος! Απλός υπαξιωματικός, ο Harald Nugiseks αναγκάστηκε μετά τον θάνατο όλων των ανωτέρων του να αναλάβει την διοίκηση των συμπολεμιστών του και να τροποποιήσει την τακτική, ώστε να αποκρούσει επιτυχώς την σοβιετική επίθεση.
Μετά από σοβαρότατο τραυματισμό και παραμονή του στο Τυρόλο για ιατρική φροντίδα, ο δεκανέας Nugiseks συνέχισε να μάχεται κατά του Κόκκινου Στρατού, οι ορδές του οποίου κατέστρεψαν το σπίτι του στην Εσθονία το 1944. Θα πολεμήσει μέχρι τέλους, όταν τον Μάιο του 1945 θα αιχμαλωτισθεί στην Τσεχία και θα παραδοθεί στους σοβιετικούς. Επεχείρησε πολλές φορές να αποδράσει ώστε να συνεχίσει τον αγώνα μέσα από τα “Αδέρφια του Δάσους”, όμως θα αναγκασθεί να περάσει δώδεκα χρόνια αιχμαλωσίας, εκ των οποίων τα περισσότερα σε στρατόπεδα της Σιβηρίας – απ’ όπου θα καταφέρει να βγει ζωντανός το 1958 για να επιστρέψει στην πολυαγαπημένη του πατρώα γη. Εκεί, με τα ίδια του τα χέρια, θα χτίσει από την αρχή το κατεστραμμένο του σπίτι για την οικογένειά του.
Μετά την πτώση του κομμουνισμού η Πατρίδα του τον τίμησε με υπερηφάνεια, αποδίδοντάς του βαθμό λοχαγού του Εσθονικού Στρατού και το 2008 το Μετάλλιο Αναγνωρίσεως του Εσθονικού Λαού, ενώ δεν έλλειψαν και άλλες επιβραβεύσεις, πολιτικές, στρατιωτικές έως και θρησκευτικές από την Εσθονική Λουθηρανική Εκκλησία, οι οποίες προστέθηκαν στους Σιδηρούς Πολεμικούς Σταυρούς Α’ και Β’ τάξεως, τον Ιπποτικό Σταυρό, το Μετάλλιο του Ανατολικού Μετώπου και το Διακριτικό μάχης Πεζικού!
Η ιστορία του μας θυμίζει ότι υπήρξε ακόμη πολύ προσφάτως κάποια τελείως άλλη Ευρώπη από το σημερινό ανδρείκελο των τραπεζών, των χρηματιστών και του σιωνισμού, που ως πρώτην αξία έθετε την ανδρείαν αρετή και τον ηρωϊσμό, τον ριζωμένο στην αιωνιότητα της Φυλής και της Πατρίδος. Μας διδάσκει ακόμη ότι οι πραγματικοί μαχητές ξέρουν να επιβιώνουν ακόμα και στις πιο σκληρές αντιξοότητες συνεχίζοντας να βαδίζουν πάνω στις ρίζες τους, ως θεμελιωταί και δημιουργοί μιας νέας ζωής, από ένδοξοι μαχητές των πεδίων της τιμής και της φωτιάς.
Ο Harald Nugiseks (1921-2014) ευρίσκεται ήδη στο πάνθεον των αγωνιστών της αληθινής και Μεγάλης Ευρώπης κι εκεί θα ζει για πάντα, στους κόλπους της Αθάνατης Στρατιάς, που πάντα μας δείχνει τον Δρόμο και μας συντροφεύει!
Δομένικος Β.
