Δεν είναι επιχειρηματίας, δεν παράγει κανένα προϊόν, δεν πουλάει τίποτα. Παίζει τα λεφτά του και τα λεφτά των άλλων που τον εμπιστεύονται. Ο λόγος για τον γνωστό κερδοσκόπο Τζώρτζ Σόρος, ο οποίος μετά την «ευγενική» και όλο «ανθρωπιστικά αισθήματα» προσφορά του προ δύο μηνών στην περιοχή της Ναούσης και αφού αντιμετωπίστηκε επαρκώς με την αρνητική απάντηση της τοπικής κοινωνίας, ξαναφορά την «αρνίσια προβιά» και ξαναχτυπά με νέα «επίθεση φιλίας», αυτήν την φορά στην Θεσσαλονίκη (πάλι στην Μακεδονία;). Πρόκειται για την δημιουργία του Πρώτου Κέντρου Αλληλεγγύης «Solidarity Now» το οποίο έκανε τα εγκαίνια του στην πόλη προ ολίγων ημερών. Το κέντρο αυτό είναι ένα δίκτυο ανθρώπων και οργανώσεων (καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται) που συνεργάζονται για να βοηθήσουν όσους πλήττονται από την κρίση στην Ελλάδα. Από κοντά και ο γερομπιζμπίκης Μπουτάρης ο οποίος έκανε δηλώσεις κατασκευάζοντας την «αγιογραφία» του Σόρος, τονίζοντας μάλιστα ότι τον γνωρίζει προσωπικά. Για το ποιoς είναι ο Σόρος δεν χρειάζεται να το αναπτύξουμε. Το ίδιο ισχύει και για τον θλιβερό ανθρωπάκο κυρ-Γιάννη. Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης πρέπει να αντιδράσουν όπως προ ημερών αντέδρασαν οι πολίτες της Ναούσης δείχνοντας ότι η Τιμή και η αξιοπρέπεια είναι υπεράνω των υλικών αξιών. Άλλωστε, όπως είπε και ο Δήμαρχος στις δηλώσεις του, «οι κοινωνίες πρέπει να αναλάβουν μέρος της ευθύνης τους».
Άραγε γιατί εκδηλώνει αυτό το όψιμο ενδιαφέρον ο Σόρος για την Θεσσαλονίκη; Καθώς είναι γνωστή η εβραϊκή καταγωγή του, πρέπει οι Έλληνες και εν προκειμένω οι Θεσσαλονικείς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την ιστορία και δη, εν προκειμένω την σχετικά πρόσφατη ιστορία.
Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή ιστορική αναδρομή.
Ως γνωστόν, ένεκα της υποδοχής από την οθωμανική εξουσία μεγάλου μέρους των εκδιωχθέντων (250 χιλιάδων!) από την Ιβηρική χερσόνησο σεφαραδιτών Εβραίων – λόγω των διώξεων που υπέστη, το 1492, από τους Ισπανούς βασιλείς Φερδινάνδο και Ισαβέλλα, ο αιωνίως διωκόμενος “περιούσιος λαός” – και της μαζικής εγκατάστασής τους στην Θεσσαλονίκη (γύρω στους 20 χιλιάδες Εβραίοι θεωρείται ότι εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη τότε, η οποία τότε δεν αριθμούσε περισσότερους από 11 χιλιάδες κατοίκους) η πόλη, κατά την διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας κατοικούνταν κατά μεγάλο ποσοστό από Εβραίους. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους, μέχρι και την απελευθέρωση από τον ελληνικό στρατό το 1912, ήταν Εβραίοι(!) – χωρίς να υπολογίζονται οι επίσης πολυάριθμοι «εξισλαμισθέντες» Εβραίοι, οι γνωστοί ως «Ντονμέδες», στην κοινότητα των οποίων ανήκε και ο σφαγέας του μικρασιατικού ελληνισμού Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ). Κατέστη έτσι η Θεσσαλονίκη κέντρο της εβραϊκής διασποράς και μία από τις σημαντικότερες εβραϊκές κοινότητες παγκοσμίως αφού κατέστη πόλος έλξεως και για άλλους Εβραίους που συνέρρευσαν π.χ. από την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Προβηγκία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Βόρεια Αφρική. Από το 1537 η Θεσσαλονίκη είχε γίνει γνωστή μεταξύ των Εβραίων ως η “Μητέρα του Ισραήλ” γιατί ήταν η πόλη με τον μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό στον κόσμο! (Σήμερα την αντίστοιχη θέση κατέχει, όχι βέβαια η Ιερουσαλήμ, ούτε το Τελ-Αβίβ, αλλά η Νέα Υόρκη, γνωστή και ως «Jew York» – παραφθορά του New York λόγω του ποσοστού των Εβραίων μεταξύ των κατοίκων του “μεγάλου μήλου”).Η ακμάζουσα πορεία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης συνεχίσθηκε και κατά τον 19ο αιώνα. Η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης συντηρούσε τον μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών και άλλων ιδρυμάτων από οποιαδήποτε άλλη εβραϊκή κοινότητα της διασποράς παγκοσμίως και περιελάμβανε σχολεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία συναγωγές, κλπ. Ωστόσο κατά τον 20ο αιώνα η δημογραφική σύνθεση της Θεσσαλονίκης άλλαξε άρδην. Ο εβραϊκός πληθυσμός της πόλης ελαττώθηκε σημαντικά αφού ένα μέρος του την εγκατέλειψε ήδη μετά την απελευθέρωση από τον ελληνικό στρατό καθώς το εβραϊκό στοιχείο σαφώς προτιμούσε την οθωμανική διοίκηση με τα προνόμια που του παρείχε και με το μέρος της οποίας τάχθηκε κατά την περίοδο των βαλκανικών πολέμων, αν μη τι άλλο και λόγω του πολυεθνικού χαρακτήρα της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε αντίθεση με ένα εθνικά προσδιορισμένο ελληνικό κράτος που θεωρούσαν δυνητικά μη ευνοϊκό. Ισχυρότατο πλήγμα υπέστη το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης κατά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 η οποία εκδηλώθηκε ακριβώς με επίκεντρο την εβραϊκή συνοικία στο κέντρο της πόλης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κατεστράφησαν 31 από τις 34 συναγωγές και 11 σχολεία ενώ περί τις 53 χιλιάδες Εβραίοι έμειναν άστεγοι. Την ελαχιστοποίηση της εβραϊκής πληθυσμιακής παρουσίας στην Θεσσαλονίκη (γιατί σε επίπεδο οικονομικής και πολιτικής επιρροής ποτέ δεν έπαυσε) και την επακόλουθη πληθυσμιακή επανελληνοποίηση της πόλεως ολοκλήρωσαν τα γεγονότα του β΄ παγκοσμίου πολέμου, οπότε εξέλειπε, λόγω μεταφοράς και αποβιώσεως πολυάριθμων Εβραίων σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και κατόπιν, λόγω μεταναστεύσεως μεγάλου μέρος των επιζησάντων στο νεοϊδρυθέν κράτος του Ισραήλ και στις ΗΠΑ.
Ο διεθνής εβραϊσμός προφανώς δεν έχει ξεχάσει την πάλαι ποτέ “Μητέρα του Ισραήλ” με την τόσο σημαντική γεωπολιτική θέση, ως κύριο λιμάνι που συνδέει τα Βαλκάνια και την Ν.Α. Ευρώπη γενικότερα με την Ανατολική Μεσόγειο και κατ’ επέκταση με την Μ. Ανατολή γι’ αυτό και πάντοτε επεδείκνυε εντονότατο ενδιαφέρον, μη αφήνοντας να ξεχασθεί το εβραϊκό παρελθόν της και προσπαθώντας να τονισθεί (και εσχάτως με την μεταφορά πολλών χιλιάδων μεταναστών να διαμορφωθεί εκ νέου) ο τάχα “πολυπολιτισμικός” (βλέπε πολυεθνικός/πολυφυλετικός) χαρακτήρας της.
Ας έχουν λοιπόν υπ’ όψιν τους οι Έλληνες της Μακεδονίας αυτά τα ιστορικά στοιχεία για να εξηγήσουν το παράξενο, όψιμο και τελικά, υπό το φως της ιστορίας, ύποπτο ενδιαφέρον του Σόρος για την Θεσσαλονίκη, αφού συνυπολογίσουν την «λεπτομέρεια» της καταγωγής του Σόρος, την σχέση του με τους ομόφυλούς του μεγαλοτραπεζίτες του οίκου Ρότσιλντ καθώς και τον ρόλο σπόνσορα και υποστηρικτή που έχει αναλάβει εδώ και δεκαετίες για το ψευδεπίγραφο κράτος των βουλγαροκομιταζήδων των Σκοπίων.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο!
Άραγε γιατί εκδηλώνει αυτό το όψιμο ενδιαφέρον ο Σόρος για την Θεσσαλονίκη; Καθώς είναι γνωστή η εβραϊκή καταγωγή του, πρέπει οι Έλληνες και εν προκειμένω οι Θεσσαλονικείς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την ιστορία και δη, εν προκειμένω την σχετικά πρόσφατη ιστορία.
Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή ιστορική αναδρομή.
Ως γνωστόν, ένεκα της υποδοχής από την οθωμανική εξουσία μεγάλου μέρους των εκδιωχθέντων (250 χιλιάδων!) από την Ιβηρική χερσόνησο σεφαραδιτών Εβραίων – λόγω των διώξεων που υπέστη, το 1492, από τους Ισπανούς βασιλείς Φερδινάνδο και Ισαβέλλα, ο αιωνίως διωκόμενος “περιούσιος λαός” – και της μαζικής εγκατάστασής τους στην Θεσσαλονίκη (γύρω στους 20 χιλιάδες Εβραίοι θεωρείται ότι εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη τότε, η οποία τότε δεν αριθμούσε περισσότερους από 11 χιλιάδες κατοίκους) η πόλη, κατά την διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας κατοικούνταν κατά μεγάλο ποσοστό από Εβραίους. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους, μέχρι και την απελευθέρωση από τον ελληνικό στρατό το 1912, ήταν Εβραίοι(!) – χωρίς να υπολογίζονται οι επίσης πολυάριθμοι «εξισλαμισθέντες» Εβραίοι, οι γνωστοί ως «Ντονμέδες», στην κοινότητα των οποίων ανήκε και ο σφαγέας του μικρασιατικού ελληνισμού Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ). Κατέστη έτσι η Θεσσαλονίκη κέντρο της εβραϊκής διασποράς και μία από τις σημαντικότερες εβραϊκές κοινότητες παγκοσμίως αφού κατέστη πόλος έλξεως και για άλλους Εβραίους που συνέρρευσαν π.χ. από την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Προβηγκία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Βόρεια Αφρική. Από το 1537 η Θεσσαλονίκη είχε γίνει γνωστή μεταξύ των Εβραίων ως η “Μητέρα του Ισραήλ” γιατί ήταν η πόλη με τον μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό στον κόσμο! (Σήμερα την αντίστοιχη θέση κατέχει, όχι βέβαια η Ιερουσαλήμ, ούτε το Τελ-Αβίβ, αλλά η Νέα Υόρκη, γνωστή και ως «Jew York» – παραφθορά του New York λόγω του ποσοστού των Εβραίων μεταξύ των κατοίκων του “μεγάλου μήλου”).Η ακμάζουσα πορεία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης συνεχίσθηκε και κατά τον 19ο αιώνα. Η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης συντηρούσε τον μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών και άλλων ιδρυμάτων από οποιαδήποτε άλλη εβραϊκή κοινότητα της διασποράς παγκοσμίως και περιελάμβανε σχολεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία συναγωγές, κλπ. Ωστόσο κατά τον 20ο αιώνα η δημογραφική σύνθεση της Θεσσαλονίκης άλλαξε άρδην. Ο εβραϊκός πληθυσμός της πόλης ελαττώθηκε σημαντικά αφού ένα μέρος του την εγκατέλειψε ήδη μετά την απελευθέρωση από τον ελληνικό στρατό καθώς το εβραϊκό στοιχείο σαφώς προτιμούσε την οθωμανική διοίκηση με τα προνόμια που του παρείχε και με το μέρος της οποίας τάχθηκε κατά την περίοδο των βαλκανικών πολέμων, αν μη τι άλλο και λόγω του πολυεθνικού χαρακτήρα της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε αντίθεση με ένα εθνικά προσδιορισμένο ελληνικό κράτος που θεωρούσαν δυνητικά μη ευνοϊκό. Ισχυρότατο πλήγμα υπέστη το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης κατά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 η οποία εκδηλώθηκε ακριβώς με επίκεντρο την εβραϊκή συνοικία στο κέντρο της πόλης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κατεστράφησαν 31 από τις 34 συναγωγές και 11 σχολεία ενώ περί τις 53 χιλιάδες Εβραίοι έμειναν άστεγοι. Την ελαχιστοποίηση της εβραϊκής πληθυσμιακής παρουσίας στην Θεσσαλονίκη (γιατί σε επίπεδο οικονομικής και πολιτικής επιρροής ποτέ δεν έπαυσε) και την επακόλουθη πληθυσμιακή επανελληνοποίηση της πόλεως ολοκλήρωσαν τα γεγονότα του β΄ παγκοσμίου πολέμου, οπότε εξέλειπε, λόγω μεταφοράς και αποβιώσεως πολυάριθμων Εβραίων σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και κατόπιν, λόγω μεταναστεύσεως μεγάλου μέρος των επιζησάντων στο νεοϊδρυθέν κράτος του Ισραήλ και στις ΗΠΑ.
Ο διεθνής εβραϊσμός προφανώς δεν έχει ξεχάσει την πάλαι ποτέ “Μητέρα του Ισραήλ” με την τόσο σημαντική γεωπολιτική θέση, ως κύριο λιμάνι που συνδέει τα Βαλκάνια και την Ν.Α. Ευρώπη γενικότερα με την Ανατολική Μεσόγειο και κατ’ επέκταση με την Μ. Ανατολή γι’ αυτό και πάντοτε επεδείκνυε εντονότατο ενδιαφέρον, μη αφήνοντας να ξεχασθεί το εβραϊκό παρελθόν της και προσπαθώντας να τονισθεί (και εσχάτως με την μεταφορά πολλών χιλιάδων μεταναστών να διαμορφωθεί εκ νέου) ο τάχα “πολυπολιτισμικός” (βλέπε πολυεθνικός/πολυφυλετικός) χαρακτήρας της.
Ας έχουν λοιπόν υπ’ όψιν τους οι Έλληνες της Μακεδονίας αυτά τα ιστορικά στοιχεία για να εξηγήσουν το παράξενο, όψιμο και τελικά, υπό το φως της ιστορίας, ύποπτο ενδιαφέρον του Σόρος για την Θεσσαλονίκη, αφού συνυπολογίσουν την «λεπτομέρεια» της καταγωγής του Σόρος, την σχέση του με τους ομόφυλούς του μεγαλοτραπεζίτες του οίκου Ρότσιλντ καθώς και τον ρόλο σπόνσορα και υποστηρικτή που έχει αναλάβει εδώ και δεκαετίες για το ψευδεπίγραφο κράτος των βουλγαροκομιταζήδων των Σκοπίων.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο!