ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΙ

Αναδημοσίευσις εκ του “ΙΣΤΟΣ”

του Αχιλλέως Ξανθάκη

Αιωνία η μνήμη των δύο νεο-Μαρτύρων του Ελληνικού Εθνικισμού, των δυο νέων ανδρών που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από το χέρι μιας σιχαμερής κατσαρίδας με μαύρη τρύπα στην θέση της καρδιάς.

… Η απόδοση Τιμής προς τους δύο Μάρτυρες του Έθνους δεν γίνεται με το να τους θυμάστε στις ημέρες πένθους !  Η Τιμή προς εκείνους είναι μια στάση ζωής!

Είναι αυτοκριτική. Είναι αυτο-παίδευση. Είναι απόρριψη από την καθημερινότητά μας όλων εκείνων των στοιχείων, που συμπλέουν με και ουσιαστικά στηρίζουν και προωθούν την νεοταξική θύελλα.

Δεν γίνεται αν είστε παιδιά της Coca Cola και του χάμπουργκερ, παιδιά της απλυσιάς και του tattoo, παιδιά της ίντριγκας και της ρουφιανιάς, παιδιά της κοινοβουλευτικής σειρήνας…

Δεν γίνεται να είστε φιλοχρήματοι και ψεύτες, να προτρέπετε να ψηφιστεί η αριστερά, να στηρίζετε κάθε τυχαίο μπροστινό, να βιώνετε την εθνικιστική ιδέα σαν ανοϊκοί χουλιγκάνοι μιας Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρίας, να σαπίζει το μυαλό σας στην τηλεόραση, να μην διαβάζετε, να μην εμβαθύνετε, να μην αξιολογείτε, να μην σέβεστε τον/την σύντροφό σας – αλλά να θεωρείτε εαυτούς εθνικιστές ή εθνικοσοσιαλιστές και μάλιστα από τους «σκληροπυρηνικούς»…
Αυτή η δυσθεώρητη χίμαιρα, που συντροφεύει την παράκρουσή σας, είναι ένα αναίσθητο θηρίο και θα κατασπαράξει όχι μόνο εσάς αλλά και τις Ιδέες.

Δεν τιμάτε τους νεκρούς μάρτυρες με μια τσιφτετελίστικη ζωή αλλά με μια ζωή πυρρίχιο. Η Τιμή αποδίδεται δεόντως προς εκείνους 365 ημέρες τον χρόνο, με τον τρόπο που βιώνουμε την καθημερινότητα – κι όχι με ένα στεφάνι.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΛΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΥ

Η υπόθεση του βιασμού και της δολοφονίας της 27χρονης Αναστάζια από την Πολωνία από έναν 32χρονο Μπαγκλαντεζιανό επενδυτή έχει τα τελευταία 24ωρα συνταράξει το πανελλήνιο. Οι αντιδράσεις ποικίλλουν, καθώς αναπόφευκτά έρχεται εκ νέου στην επιφάνεια το ζήτημα των λεγομένων “γυναικοκτονιών” και καταδεικνύεται για μιαν ακόμη φορά η υποκρισία διάφορων πολιτικών χώρων….

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Το ηρωικό Σκρα του 1ου Π.Π. και μία μεταγενέστερη κομμουνιστική θηριωδία που αποσιωπάται.

Το Σκρα είναι ένα ορεινό χωριό στην ελληνοσκοπιανή μεθόριο, επί του όρους Πάικο. Παρά το μικρό μέγεθός του είναι ιδιαίτερα γνωστό λόγω της σημαντικότατης μάχης που διεξήχθη σ’ εκείνη την περιοχή κατά τον Α’  παγκόσμιο πόλεμο ανάμεσα στις δυνάμεις της Αντάντ και τις δυνάμεις των κεντρικών αυτοκρατοριών, στην πραγματικότητα ανάμεσα στον ελληνικό στρατό (εκ μέρους της Αντάντ) και τον Βουλγαρικό στρατό (εκ μέρους των κεντρικών αυτοκρατοριών). Επρόκειτο για την σφοδρότερη και φονικότερη μάχη του λεγομένου μακεδονικού μετώπου. Οι ελληνικές δυνάμεις με απαράμιλλο ηρωισμό, που κατέπληξε τους Γάλλους επιτελείς, κατάφεραν μετά από σκληρές και φονικότατες μάχες να εκπορθήσουν την ορεινή εκείνη τοποθεσία την οποία ήλεγχε ο βουλγαρικός στρατός έχοντάς την τόσο καλά οχυρωμένη (πέραν της φυσικής οχυρώσεως που διέθετε) ώστε εθεωρείτο απόρθητη. Γαλλικές δυνάμεις σε παλαιότερες επιχειρήσεις στην ίδια περιοχή δεν είχαν καταφέρει τίποτε. Ο ελληνικός στρατός όμως, εμφορούμενος από πατριωτική ορμή, καθώς στην ουσία υπεράσπιζαν την γη της Μακεδονίας από την Βουλγαρική επιβουλή, για μια ακόμη φορά συνέτριψε τους Βουλγάρους, καταλαμβάνοντας την στρατηγικής σημασίας τοποθεσίας του Σκρα.

Το Σκρα, όμως, εκτός από τόπο θριάμβου της πολεμικής αρετής των Ελλήνων κατά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε και τόπος μαρτυρίου ένεκα της ανάνδρου σφαγής αγνών Ελλήνων από τους αιμοδιψείς ανθέλληνες κομμουνιστές οι οποίοι στο μέρος αυτό διέπραξαν ορισμένα από τα φρικτότερα εγκλήματα που διέπραξαν κατά την ανταρσία του συμμοριτοπολέμου.

 [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Τὰ μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως καὶ τὸ ἠλεκτρονικὸ προλεταριᾶτο.

Μετά την ολοκλήρωση της προσφάτου στρατιωτικής παρελάσεως στην Αθήνα, ενώπιον ξένων προσκεκλημένων από Μ.Βρετανία-Γαλλία-Ρωσία, επ’ ευκαιρία της συμπληρώσεως 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση, παρετέθη δεξίωση προς τους ξένους επισήμους, το μουσικό σκέλος της οποίας είχε ως πρωταγωνιστή τον εξέχοντα, διεθνούς φήμης βιολιστή και διευθυντή ορχήστρας, Λεωνίδα Καβάκο. Σε παλαιότερο άρθρο μας, πέραν της τεραστίας αξίας του Καβάκου ως σπουδαίου ερμηνευτού διεθνούς αναγνωρίσεως (θεωρουμένου ως εκ των κορυφαίων παγκοσμίως),  είχαμε αναδείξει την σαφώς εθνική στάση του, με βάση κατά καιρούς αξιέπαινες δημόσιες δηλώσεις του και ανάλογες θαρραλέες τοποθετήσεις του σε συνεντεύξεις, καθώς και την σταθερή και απερίφραστη εκ μέρους του στηλίτευση της παρακμιακής πορείας του συγχρόνου Ελληνισμού στο πεδίο της τέχνης και του πολιτισμού, ιδίως δε την εκ μέρους του καταγγελία της διεισδύσεως των χθαμαλών, γυφτοειδών και οριενταλικών ήχων που έχουν κατακλύσει την σύγχρονη Ελλάδα. Για τις τοποθετήσεις του αυτές είχε τεθεί στο στόχαστρο εισπράττοντας κατά καιρούς τα φαρμακερά βέλη του εθνομηδενιστικού κατεστημένου που δεν ανέχεται από προσωπικότητες του πολιτισμού τέτοιας εμβελείας, να εκφράζουν εθνικές απόψεις.

Η παρουσία του Λεωνίδα Καβάκου στο δείπνο των επισήμων προσκεκλημένων ηγετών, μας θύμισε μία επίθεση που υπέστη ο καλλιτέχνης μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, επίθεση που έλαβε χώρα στο σκοτεινό και δυσώδες περιβάλλον των «μέσων κοινωνικής δικτύωσης», όπου ο κάθε σπιθαμιαίος άγνωστος ή και ανώνυμος σχολιαστής έχει την ευκαιρία να σχολιάζει, να εκτοξεύει χολή και να διαπομπεύει προσωπικότητες τις οποίες, υπό άλλες, φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα τολμούσε ούτε να αντικρύσει. Θα αναφέρουμε το περιστατικό αυτό διότι είναι εξόχως διδακτικό όσον αφορά τις προεκτάσεις του.    [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, τὸ ὀλέθριο ἀδιέξοδο τῶν «μέτρων» καὶ ἡ ἐπιχωριάζουσα λοιμώδης πανδημία τοῦ ἀριστερισμοῦ.

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος αφ’  ότου (και) η Ελλάδα εισήλθε στην νέα πραγματικότητα ενός επικίνδυνα παρατεινομένου γενικευμένου παραλογισμού, με την επιβολή πρωτοφανών μέτρων περιορισμού της ελευθερίας (που θα ζήλευαν στυγνές δικτατορίες – αν όχι και η ζωηρή φαντασία συγγραφέων δυστοπικών μυθιστορημάτων…). …

Όμως, τελείως ανομοίως προς τις ευφάνταστες παραμυθολογίες, δικαίως αφ῾ ετέρου αμφισβητείται η σκοπιμότητα των ακραίων υγειονομικών μέτρων ΟΛΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ και απροκαλύπτου ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΥ, που συντονισμένα επεβλήθησαν από τις κυβερνήσεις, μέτρων που σαφώς διαφαίνονται ως όχι μόνο προσχηματικά ως προς την επικαλουμένην αναχαίτιση της εξαπλώσεως της επιδημίας, αλλά κατά βάσιν ως μία χρυσή ευκαιρία/πρόφαση, την οποίαν εκμεταλλεύθηκε το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας και οι κατά τόπους ασπόνδυλοι εντολοδόχοι του προς την κατεύθυνση της επιβολής ασφυκτικού ελέγχου στην ζωή των πολιτών και της παγιώσεως εφιαλτικών μεθόδων παρακολουθήσεως, καθυποτάξεως και αστυνομεύσεως – και στις οποίες μεθόδους υπό το κράτος της καλλιεργουμένης φοβίας/τρομοκρατήσεως και της “προστασίας της δημοσίας υγείας” δυστυχώς τείνουν οι κοινωνίες να εθισθούν!

Περαιτέρω εμβαθύνεται κρισίμως η παγκόσμια εξάρτηση από και υποδούλωση εις τα σκοτεινά χρηματιστηριακά κέντρα του Συστήματος και η ασύλληπτη κρίση χρέους, όπως επανειλημμένως  επεσημάνθη και από τις εκπομπές “Βορεινὰ Σαλπίσματα”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Από την μάσκα …στον ζουρλομανδύα (μικρή η απόσταση).

Οι εκπληκτικές ομοιότητες του άλλοτε «υπαρκτού σοσιαλισμού» με τον σύγχρονο «υπαρκτό σουρεαλισμό» (στην εποχή της μάσκας) και ένας θάνατος, κατά τη διάρκεια της «καραντίνας», που πέρασε σχεδόν απαρατήρητος.

_______________________________________________

 

Τα όσα συμβαίνουν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες με αφορμή την εμφάνιση του μυστηριώδους Covid-19 μοιάζουν πραγματικά απίστευτα.  Λες και, σε λίγους μόνο μήνες, με τα εντεινόμενα και όλο και πιο ευφάνταστα, σε βαθμό σουρεαλισμού, μέτρα περιορισμού των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, έχουν πια ξεπεραστεί ακόμη και τα όσα, με τρόπο συγκλονιστικά προφητικό και γλαφυρό, περιέγραφε ο Όργουελ στο εμβληματικό και πολυσυζητημένο έργο του «1984», το οποίο είχε γράψει, ως γνωστόν, στο τέλος της ζωής του, προκειμένου να στηλιτεύσει τον σταλινικό εφιάλτη, ο οποίος είχε μετατρέψει την Ρωσία σε μία απέραντη φυλακή (πράγμα που συνέβη τελικώς με όλες τις κομμουνιστικές δικτατορίες που προέκυψαν εν συνεχεία, οδηγώντας ολόκληρες γενιές ανατολικοευρωπαίων – 

και όχι μόνο – σε εφιαλτικές συνθήκες διαβιώσεως, ώστε, σήμερα, ούτε να ακούσουν θέλουν πια για κομμουνισμό…).

Και τα έγραφε όλα εκείνα ο Όργουελ ως απογοητευμένος αριστερός ο ίδιος, που είχε όμως την εντιμότητα και το θάρρος να αναγνωρίσει την πλάνη της νιότης του, αναδεικνύοντας με την γλαφυρή του πένα, την εγγενή ροπή του κομμουνισμού προς τον ζόφο και την επιβολή της πιο απάνθρωπης δυστοπικής ανελευθερίας. Τα χρόνια όμως περνούν και από την μνήμη των ανθρώπων ξεθωριάζει η ανάμνηση του κομμουνιστικού πειράματος και των τρισαθλίων συνθηκών ζωής που επεφύλασσε στις κοινωνίες.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

«B.L.M.». Όπως τότε έτσι και τώρα: αγαστή συνέργεια «δεξιάς»-«αριστεράς» για την εξόντωση των λευκών – η διδακτική περίπτωση της Ροδεσίας (νυν Ζιμπάμπουε).

Οι εικόνες από την «εξέγερση» των ξεσαλωμένων νέγρων των Η.Π.Α. – εξέγερση υποκινούμενη από ύποπτα κέντρα αφανών χρηματοδοτών, τύπου G. Soros – είναι ακόμα νωπές. Κι αν έχει κάπως περιοριστεί το μέγεθος των διαφυλετικών ταραχών σε σύγκριση με το προηγούμενο διάστημα, το πρόβλημα στις Η.Π.Α. είναι υπαρκτό και παραμένει οξύ. Οι κοινωνία των Η.Π.Α. αποτελεί καζάνι που βράζει, το οποίο είναι βέβαιο ότι θα (ξανα)εκραγεί.  Το, καθοδηγούμενο από τα ίδια κέντρα, κύμα διεθνούς προπαγάνδας, εξαπλώνεται τάχιστα σε όλη την υφήλιο, με την πολυπλόκαμη διασπορά της αποκρουστικής προπαγάνδας που συνοδεύει και ενισχύει το παρδαλό κίνημα B.L.M., να πλήττει ιδιαιτέρως (και) τις μεγαλουπόλεις της δυτικής Ευρώπης, οι οποίες βαδίζουν ολοταχώς στον ίδιο ολέθριο δρόμο! Διότι δεν είναι μόνο οι Η.Π.Α., με την πολυφυλετική πανσπερμία που επέτρεψαν να διαμορφωθεί στους κόλπους τους, που διολισθαίνουν στο φυλετικό χάος. Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχουν όλες οι χώρες οι οποίες, υπό τις ευλογίες των αρχιερέων του, κρατούντος, μεταπολεμικώς, πολιτιστικού μαρξισμού και την δράση των πολιτικών/οικονομικών/δημοσιογραφικών διασπορέων και πολλαπλασιαστών του,  άνοιξαν τις πύλες των ευρωπαϊκών πατρίδων στην μαζική εισβολή αλλοφύλων που ταχέως αλλοτριώνει την εθνοτική και φυλετική υπόστασή τους ως λευκών εθνών! Εσχάτως γίνονται προσπάθειες προωθήσεως του ιδίου κινήματος νεγροφιλίας και στην Ελλάδα, πρωτοστατούντος του Ιδρύματος Ωνάση (!) το οποίο, όπως διαφημίζει, οργάνωσε συζήτηση στην οποία μιλούν «Αφροέλληνες (!!!) για το ρατσισμό που βιώνουν στην Ελλάδα»… Μετά τους «Αφροαμερικανούς», μαθαίνουμε λοιπόν τώρα και για…«Αφροέλληνες». [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Τὰ βασικὰ ῥεύματα τοῦ Μαρξισμοῦ: Ἡ “Σχολὴ τῆς Φρανκφούρτης”

Βιώνοντας και παρατηρώντας την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η δυτική Ευρώπη, ένα βασικό ερώτημα που σίγουρα έχει απασχολήσει τους υγιώς σκεπτόμενους Ευρωπαίους αφορά την προέλευση του απύθμενου μίσους προς τις δυτικές κοινωνίες, τον δυτικό πολιτισμό, τον δυτικό άνθρωπο που επιδεικνύει η διαφόρων αποχρώσεων αριστερά. Είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον μάλιστα το γεγονός ότι το μίσος αυτό είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερο ανάμεσα στα διάφορα ρεύματα της “προοδευτικής” “ανανεωτικής”, γνωστής και ως “ροζ” αριστεράς, καθώς και σε αναρχικού τύπου περιθωριακές ομάδες, συγκριτικά με τα όποια λίγα κόμματα ή μεμονωμένα άτομα είναι προσκολλημένα στον ορθόδοξο μαρξισμό. Το ερώτημα σχετικά με το μίσος της αριστεράς είναι ακόμα πιο φλέγον στην χώρα μας, καθώς η παρακμή του πολιτικού συστήματος που επιταχύνθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έφτασε στο σημείο μηδέν, δηλαδή στην επίσημη παράδοση της εξουσίας στην αριστερά μέσῳ “δημοκρατικών διαδικασιών”.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ ἐπιλεκτικὴ εὐαισθησία καὶ ἀποτελεσματικότης τοῦ Συστήματος – καὶ τὰ δικά του παιδιά!

Μαθαίνουμε ἀπὸ ΜΜΕ περὶ συλλήψεων “νεοναζιστῶν” διὰ τοποθέτησιν ἐκρηκτικοῦ μηχανισμοῦ (γκαζάκια) πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ αὐθαιρέτως ὑπὸ “ἀντεξουσιαστῶν” κατειλημμένου χώρου “Φαβέλα”, τὴν 29ην παρελθόντος Αὐγούστου, χώρου χαρακτηριζομένου ὡς … “ἐλεύθερου κοινωνικοῦ χώρου”, πρβλ.  http://news247.gr/eidiseis/koinonia/peiraias-se-neonazistikh-organwsh-enas-apo-toys-syllhfthentes-gia-thn-emprhstikh-epithesh.5024451.htmlhttp://www.efsyn.gr/arthro/syllipseis-akrodexion-gia-tin-epithesi-sti-favela...
Κατ᾿ ἀρχὴν οἱ κατ᾿  ἐξοχὴν εἰδικοὶ στὰ γκαζάκια, στὶς μολότωφ, στὰ ἐκρηκτικὰ καὶ στὶς ἀσύδοτες ἐπιθέσεις κατὰ δικαίων καὶ (σπανίως…) ἀδίκων εἶναι ἀκριβῶς οἱ παραχαϊδεμένοι “ἀντιεξουσιαστές”, ποὺ ὅμως μονίμως παραμένουν εἴτε ἀνέγγιχτοι, εἴτε ἀσύλληπτοι – εἴτε, ἐνίοτε, συλλαμβανόμενοι ὥστε νὰ παίξουν τὸν σημαντικό τους ῥόλο στὴν ῥοὴ καὶ ἀνανέωσιν ἐμψύχου ὑλικοῦ/θυμάτων ἡρωοποιούμενοι, πάντοτε ὅμως τυγχάνοντες εἰδικῆς προνομιακῆς μεταχειρίσεως…

 

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

«Βάτραχος στὴν κατσαρόλα» καὶ ὁ ἐθισμός στὸ ἀδιανόητο…

Σε αρκετούς είναι γνωστό το διπλό πείραμα κατά το οποίο, αν μεν κανείς επιχειρήσει να τοποθετήσει εντός σκεύους με καυτό νερό έναν βάτραχο, ο βάτραχος, αισθανόμενος αμέσως την υψηλή θερμοκρασία του νερού ως επικίνδυνη για την ζωή του, με ένα γρήγορο άλμα τινάσσεται έξω από το καυτό νερό για να σωθεί. Ο ίδιος όμως βάτραχος, εφ’ όσον τοποθετηθεί σ᾿ ένα δοχείο με χλιαρό νερό, σε θερμοκρασία δηλαδή που του είναι ευχάριστη, δεν θα κάνει καμμίαν απόπειρα να απομακρυνθεί καθώς σιγά-σιγά θερμαίνεται το νερό, ακόμη και όταν η θερμοκρασία του προοδευτικώς φθάσει σε επικινδύνως υψηλά επίπεδα. Ο βάτραχος στην περίπτωση αυτή ουδόλως  επιχειρεί να απομακρυνθεί (καίτοι δύναται ανέτως να το πράξει) εν όσῳ το νερό συνεχώς θερμαίνεται και γίνεται καυτό, μέχρι που το νερό φθάνει σε σημείο βρασμού, βράζοντας τελικώς εντός του σκεύους τον βαθμηδὸν αδρανοποιημένο και μουδιασμένο βάτραχο, ο οποίος, ευρισκόμενος σε πλήρη χαύνωση, αδυνατεί να αντιληφθεί τις μικρές προοδευτικές θερμοκρασιακές αυξήσεις του νερού, ώσπου, παραμένοντας εντελώς αδρανής και απραγής, μη ξεκινώντας  καμμίαν απόπειραν αποδράσεως,  υποκύπτει εις το μοιραίον, καταλήγων ως βάτραχος  βραστός στην κατσαρόλα…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Τὰ διαχρονικὰ ἐγκλήματα τῶν μοχθηρῶν μπολσεβίκων καὶ τὸ ἑλληνικὸ παράδοξο τῆς μεταπολιτευτικῆς «ἁγιοποιήσεως» τῶν ἀνθελλήνων κομμουνιστῶν…

Η εφετινή επέτειος καταστολής της εν Ελλάδι κομμουνιστικής ανταρσίας – η 29η Αυγούστου, ορόσημο της οριστικής συντριβής των κομμουνιστικών συμμοριών του καλουμένου «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος» (Δ.Σ.Ε.) από τον καλούμενο «εθνικό»  ή «κυβερνητικό»  (αναλόγως του πόσο ευμενώς προς αυτόν διάκειται ο εκάστοτε ιστοριογράφος) στρατό στους ορεινούς όγκους της βορειοδυτικής Ελλάδος Γράμμο και Βίτσι, τελευταία προπύργια των κομμουνιστικών δυνάμεων κατά την ατυχή των απόπειρα προς κατάληψιν της εξουσίας διά των όπλων και διά μέσου σφαγών, δολοφονιών και ακραίας τρομοκρατίας – συνέπεσε με την δημοσία αντιπαράθεση, η οποία έλαβε μεγάλην έκταση, σχετικώς με τα κομμουνιστικά εγκλήματα στην Ευρώπη, με αφορμή  την έμφορτη θεατρινίστικου στόμφου και παλαιοσταλινικού πνεύματος επιστολή του υπουργού δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή προς τον Εσθονό ομόλογό του, διά της οποίας εδήλωνε την άρνησή του να παραστεί ως εκπρόσωπος της Ελλάδος σε διεθνές συνέδριο  αφιερωμένο στα εγκλήματα του κομμουνισμού, που διωργάνωνε το υπουργείο δικαιοσύνης της Εσθονίας, ὡς ἀσκούσης την ἐναλλασσομένην προεδρίαν της Ε.Ε., υπό τίτλον: «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διεπράχθησαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα».

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἐπέτειοι Δημοκρατίας: Ὁρόσημα Δεινοκρατίας καὶ Ψευδοκρατίας!

   

Ναί, αὐτὰ σηματοδοτοῦν ἐπέτειοι ἐγκαθιδρύσεως Δημοκρατιῶν ἀνὰ τὸν κόσμο! Ἡ φαυλότης, ἡ Προδοσία, τὸ Ψεῦδος, ἡ Διαστροφή, ἡ Ἀντιστροφὴ ἀποτελοῦν τὸν κοινὸν ὅλων παρονομαστήν…
     Καὶ εἰς ὅ,τι μὲν ἀφορᾷ στὴν ἐγχωρία σημερινὴν ἐπέτειον τῆς ὡς “ἐθνοσωτήρων” ἐπανόδου τῶν ὀλεθρίων δημοκρατικῶν τρωκτικῶν, ἔχουμε προσφἀτως ἀναφερθῆ (https://www.armahellas.com/?p=22700 , https://www.armahellas.com/?p=22670), παρ᾿ ὅτι ἐκεῖ ἀναφερόμεθα μόνον στὸ νέο ξεκίνημα κι ὄχι στὴν κωμικοτραγική της μετεξέλιξι καὶ τὶς διάφορες ἀνεξάντλητες ἐκδιπλώσεις φαυλότητος, μειοδοσίας, προδοσίας καί, πρὸ παντός, ἀπεριορίστου φαιδρότητος (τῆς ὁποίας οἱ πρόσφατες βαρουφάκειες ἀποκαλύψεις δὲν ἀποτελοῦν παρὰ μερικὲς περιστασιακὲς λεπτομέρειες, πάντοτε Τσίρκο ὑπῆρξεν ἡ Μεταπολίτευσις!).
    Ἐπειδὴ ὅμως ἡ ὅλως ἐντυπωσιακὴ εἴδησις περὶ τῶν … ἀνεπισήμων “ἑορταστικῶν ἐπετειακῶν (14ης Ἰουλίου) ἐκδηλώσεων” τῆς δημομαιναδοκρατικῆς Μασσαλιώτιδος κατεχώθη εἰς τὰ ἀζήτητα, δι᾿ εὐνοήτους λόγους, ὑπὸ τῶν δημοκρατικῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, τὴν ἀναδεικνύουμε ἐμεῖς ἐδῶ σήμερα:
                       ………….
Κατὰ τὴν περυσινὴ ἐπέτειο τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας εἶχαν πυρποληθῆ 855 ΙΧ αὐτοκίνητα. Ἐφέτος, λοιπόν, ἐπεστρατεύθησαν ἰσχυρότατες δυνάμεις πρὸς καταπολέμησιν καὶ πρόληψιν τῶν ἀναμενομένων παρομοίων ἐπιθέσεων – κι ἔτσι κατάφεραν τὸ ἐκπληκτικὸν ἀποτέλεσμα νὰ καοῦν κατὰ τὴν ἐφετεινὴν ἐπέτειο μόλις … 897 αὐτοκίνητα ἀνὰ τὶς πόλεις τῆς Γαλλίας!!!

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]