Φιλοσοφία/Κοσμοθεωρία

Οι νέοι αφέντες της Ευρώπης

“Pacifism will remain an ideal, war a fact, and if the White race decides to wage it no longer, the dark ones will, and will become the masters of the world.”

«Ο ειρηνισμός θα παραμείνει ένα ιδανικό, και ο πόλεμος ένα γεγονός. Εάν η Λευκή φυλή αποφασίσει να μην τον διεξάγει πλέον, τότε οι σκουρόχρωμοι θα το κάνουν, και θα γίνουν οι αφέντες του κόσμου».

Oswald Spengler

Ακόμα και ο μεγάλος ιστορικός και φιλόσοφος Oswald Spengler που είχε διαπιστώσει, αναλύσει και ερμηνεύσει την κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού στις αρχές του περασμένου αιώνος, πιθανότατα θα αδυνατούσε να φαντασθεί τα βάθη της καταπτώσεως, το μέγεθος της παρακμής, τον απόλυτο εξευτελισμό, την ανατριχιαστική ισχύ της αυτοκτονικής μανίας της συγχρόνου Δύσεως, μόλις έναν αιώνα μετά την εποχή του.

Σίγουρα θα αδυνατούσε να φαντασθεί ότι η τότε ισχυρότατη, αν και ήδη παρηκμασμένη, Μεγάλη Βρετανία θα είχε παραδοθεί σε ορδές Πακιστανών βιαστών. Δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι η Γαλλία που κυβερνούσε με πυγμή την αραβική βόρειο Αφρική θα μετατρεπόταν σε ελεύθερο χώρο δράσεως Αλγερινών και Μαροκινών εγκληματιών. Θα του ήταν αδιανόητη η σκέψη της άνευ όρων παραδόσεως της υπερήφανης και αγέρωχης κάποτε πατρίδος του Γερμανίας σε όλες τις τριτοκοσμικές φυλές του πλανήτη. Θα του προκαλούσε θυμηδία η σκέψη ότι στην τότε αναδυόμενη παγκόσμια υπερδύναμη των Η.Π.Α. θα συνέβαινε σε μερικές δεκαετίες η πλήρης  ανατροπή και οι νέγροι, που την εποχή εκείνη βρισκόταν ακόμα στην κοινωνική θέση που τους αρμόζει, θα μεταλλασσόταν σε «ιερές αγελάδες» και οι κυρίαρχοι λευκοί σε παρίες.   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[13]

Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

“ΔΙΑΛΕΧΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ”

(ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΕΣΣΔ – ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Έκδοση 1954 – σελίδες 700 – Εκδοτικός Οίκος “Γνώσεις”)

 

Ο Σοβιετικός Άνθρωπος είναι μια εφιαλτική οπισθοβασία προς τον Νεάντερταλ.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[12]

Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ

 

Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος;

Όχι, διότι η γέννηση είναι Φύση και η Φύση είναι Αναγκαιότητα.

Αν η Φύση ήταν Ελευθερία, 

τότε θα μπορούσαμε να επιλέξουμε την Αθανασία.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς: ἕνα ἀρχετυπικὸ ξέσπασμα συσσωρευμένης φυλετικῆς ὀργῆς!

Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως σημειώθηκε έξαρση του κινήματος του Φιλελληνισμού. Χιλιάδες Ευρωπαίοι ρομαντικοί εραστές της κλασσικής αρχαιότητος δεν δίστασαν να εγκαταλείψουν την, για τους περισσότερους από αυτούς, ήρεμη ζωή της δυτικής Ευρώπης και να ταξιδέψουν στην μαχόμενη τότε Ελλάδα ώστε να πολεμήσουν ως απλοί στρατιώτες στην πρώτη γραμμή του αγώνος της Εθνεγερσίας.

…

Στην πρώτη κιόλας σελίδα ο Νίτσε ονοματίζει τους Έλληνες τον «πιο ανθρώπινο λαό της αρχαιότητος», ο οποίος χαρακτηριζόταν «από μια ιδιάζουσα βαναυσότητα» και «έναν πόθο τίγρης για καταστροφή». Σε μία αποστροφή του λόγου του περιγράφει την περισσότερο αποτρόπαια εικόνα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η οποία συνοψίζει όλο του τον συλλογισμό, και είναι η κακοποίηση του σώματος του νεκρού Έκτορος από τον μεθυστικά εξαγριωμένο θριαμβευτή Αχιλλέα.

… Αυτή η αινιγματική σκηνή της Ιλιάδος φανερώνει κατά τον Νίτσε ότι στους Έλληνες, όχι μόνο δεν ήταν μεμπτή η απελευθέρωση του μίσους, αλλά αντίθετα ήταν αναγκαία προκειμένου να καταλαγιάσει η οργή και η μήνις. Η τρομερή βαναυσότης αναδεικνύει την αλογόκριτη αυθεντικότητα του ήρωος, ο οποίος, μετά την «θεραπεία» του μίσους του, δεν διστάζει να προβεί σε κάτι επίσης εκπληκτικό, που αποτελεί μία από τις συγκλονιστικότερες και συνάμα συγκινητικότερες σκηνές της Ιλιάδος: να κλάψει μαζί με τον χαροκαμένο ικέτη Πρίαμο, τον χαμό του ηρωικού του αντιπάλου!

… Επιστρέφοντας στον καιρό της Ελληνικής Επαναστάσεως, τον καιρό που οι ρομαντικοί δυτικοευρωπαίοι έβλεπαν μονάχα αγροίκους των ορέων, μία αντίστοιχη έκρηξη αρχαίας αυθεντικότητος έλαβε χώρα, αυτή τη φορά σε συλλογικό επίπεδο.

Η συλλογική λύτρωση από την οργή των τετρακοσίων ετών ήταν γεγονός τόσο συγκλονιστικό, ώστε αντί να γίνει προσπάθεια αποκρύψεως ή αποσιωπήσεως χάριν της κρατούσης ηθικής ή και κάποιας πολιτικής σκοπιμότητος, απετέλεσε έμπνευση συγγραφής του “Ύμνου εις την Ελευθερίαν”, ο οποίος χωρίς ίχνος μεταμελείας έγινε και εθνικός ύμνος.

  [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[11]

Η ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΛΟΓΙΑΣ

 

Δαρβίνος: “Αν μπορούσε να αποδειχθεί, ότι υπάρχει κάποιο όργανο

που δεν θα έχει σχηματισθεί από πολυάριθμες,

διαδοχικές, μικρές σωρευτικές τροποποιήσεις,

η θεωρία μου θα κατέρρεε ολοσχερώς”.

Νόμος του Μέντελ: “Τα κληρονομικά χαρακτηριστικά μεταβιβάζονται

αποκλειστικώς διά μέσου διακριτών, ασυνεχών

και απολύτως αμεταβλήτων δομικών στοιχείων του γενετικού υλικού”.

(Τα δομικά αυτά στοιχεία απεκλήθησαν γονίδια)

Νόμος του Ντε Βρις: “Η μετάλλαξη δεν είναι αποτέλεσμα πολυάριθμων, διαδοχικών, μικρών σωρευτικών τροποποιήσεων,

αλλά ενός γενετικού άλματος που λαμβάνει χώρα εντός του γονιδίου

και ούτω πως μεταβάλλει ριζικά τα χαρακτηριστικά αυτού,

τα οποία εκείθεν κληροδοτούνται αμετάβλητα στους απογόνους”.

 

Δεδομένου, ότι ο Μέντελ προηγείται μόλις και ο Ντε Βρις έπεται αμέσως του Δαρβίνου, ιδού πώς ο Δαρβινισμός

απεβίωσε σχεδόν ταυτόχρονα με τον ιδρυτή του.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[10]

Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ

ΧΑΪΝΤΕΓΚΕΡ – ΧΑΪΖΕΝΜΠΕΡΓΚ – ΓΚΕΝΤΕΛ

ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ 1927 -1931

ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 

“Αν πιστεύεις ότι αυτό που πιστεύεις είναι αληθές, τότε είναι ψευδές”

 

Όπως ο βροτός συνειδητοποιεί τον θάνατο του λίγες στιγμές μετά την τελευτή του, έτσι και ένας πολιτισμός που δεν είναι παρά ιστορικός μακρο-οργανισμός συνειδητοποιεί τον θάνατο του μια κοσμική στιγμή αργότερα από το συμβάν δηλονότι με καθυστέρηση μιας ιστορικής περιόδου. Τοιουτοτρόπως, ενώ ο Δυτικός πολιτισμός απεβίωσε με την υπερκαινοφανή πληθωριστική έκρηξη του ΒΠΠ, ένα σχεδόν αιώνα αργότερα δεν έχει εισέτι κατανοήσει την τελευτή του.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[9]

Σήμερα 21η Ἰουνίου καὶ στὶς 12:13 μ.μ. ἀκριβῶς συμβαίνει τὸ κοσμικὸ φαινόμενο τοῦ θερινοῦ Ἡλιοστασίου, κατὰ τὸ ὁποῖον ἡ κλίσις τοῦ ἄξονος τῆς γῆς (23,44 μοῖρες) εὐνοεῖ βέλτιστα τὴν ηὐξημένην φωτεινότητα ἐπὶ τοῦ βορείου ἡμισφαιρίου μας, καθὼς τότε ὁ ἄξων διέρχεται διὰ τοῦ εἰς τὸ ἐπίπεδον περιηλίου τροχιᾶς ὑπὸ τῆς διακέντρου (ἡλίου-γῆς) ὁριζομένου καθέτου ἐπιπέδου καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ ὁποίου προβολὴ παρουσιάζει ταλάντωσιν μεταξὺ + καὶ – 23,44 μοιρῶν (ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ τὸ ἐπίπεδον περιφορᾶς κάθετον)  – κατὰ δὲ τὴν ἱερὰν ἀκριβῶς στιγμὴν τοῦ Ἡλιο-στασίου αὐτὴ ἡ (κατὰ τὸ κάθετον διακεντρικὸν ἐπίπεδον φαινομένη) προβολὴ τοῦ ἄξονος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄξων, διότι τότε ἀκριβῶς διασχίζει αὐτὸ τὸ ἐπίπεδον καὶ ἡ προβολὴ στιγμιαίως ἵσταται καὶ ἄρχεται πάραυτα κινουμένη ἀντιθέτως, πρὸς τὴν κάθετον θέσιν (0 μοῖρες), ὁπότε θὰ ἔχουμε τὴν φθινοπωρινὴν ἰσημερίαν.
       Βεβαίως καθ᾿ ἑαυτὴ ἡ κλίσις τοῦ γηίνου ἄξονος ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ τὸ ἐπίπεδον περιφορᾶς της κάθετον παραμένει ἀναλλοίωτος·  διὰ τὴν ἀκρίβειαν μεταβάλλεται μακροσκοπικῶς (βραδύτατα)  μεταξὺ  21,8° καὶ 24,4° κατὰ τὸν λεγόμενον κύκλον τοῦ Milanković περιόδου 41 χιλιετιῶν.   


     Ἀντὶ ἄλλου ἀφιερώματος ἀναρτᾶται τὸ συναφὲς τοῦτο κείμενο τοῦ Ἴωνος Φιλίππου:
 
 
 

Η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ

 

 

Η Πολιτεία του Ήλιου

 

Αφήστε τα βιβλία και την Γη

και υψώστε το βλέμμα σας στον Ουρανό.

Εκεί θα δείτε τα Φύλα, τις Φυλές, την Πολιτεία.

Τα δύο Φύλα:

 ο Βασιλεύς Πατήρ Ήλιος-Απόλλων,

η Βασίλισσα Μήτηρ Σελήνη-Άρτεμις.

Τα τρία τέκνα τους οι τρεις Φυλές της Γαίας:

 Λαμπρή (Ηλιακή-Λευκή-Καυκασοειδής),

Ωχρή (Σεληνιακή-Κίτρινη-Μογγολοειδής),

Τεφρή (Χθόνια-Μέλαινα-Νεγροειδής).

Στην Πολιτεία,

Βασιλεύς-Πατήρ ο Ήλιος, γεννήτωρ του Φάους.

Βασίλισσα-Μήτηρ η Σελήνη, έσοπτρον του Φάους.

Τέκνα οι τρεις Φυλές της Γαίας, γόνοι του Φάους,

εκάστη κατά το μέτρο του Ηλιακού Λόγου που της αναλογεί.

 

Η Λαμπρή Φυλή τέκνο του Ηλίου, εκπομπός του Φάους.

Η Ωχρή Φυλή τέκνο της Σελήνης, ανακλαστήρ του Φάους.

Η Τεφρή Φυλή τέκνο της Γαίας, απορροφητήρ του Φάους.

 

Αίμα είναι το Πνεύμα των Φυλών

και η Αιμομειξία είναι Βέβηλη.

 

Εκείνοι που πιστεύουν πως κατάγονται από τον Πίθηκο

πράγματι κατάγονται από τον Πίθηκο.

 

Ό, τι δεν απαντά σε όλα,

δεν απαντά σε τίποτα.

 

Η Σβάστικα απαντά σε όλα

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[8]

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

 

Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης,

ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽

ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.

Ἀριστοτέλους “Ποιητική”, Βιβλίο ΣΤ΄, 1449b 24-28

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[7]

“Ερχόμαστε πολύ αργά για τους θεούς και πολύ νωρίς για το Είναι!”

Martin Heidegger

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΟΥ ΝΤΑΒΟΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ

μεσούσης τ ῆς ὀντολογικῆς ἐπαναστάσεως.

Αν ο Διαφωτισμός ορίζεται

ως το ιδεολογικό μωσαϊκό των ρευμάτων της Νεωτερικότητας συλλήβδην,

δηλονότι Εμπειρισμός και Ορθολογισμός, Ιδεαλισμός και Υλισμός,

Ωφελιμισμός και Θετικισμός, Φιλελευθερισμός και Σοσιαλισμός,

μετά την Οντολογική Επανάσταση

των Χάιντεγκερ, Χάιζενμπεργκ, Γκάιντελ

των ετών 39 – 43 Α.π. (1927- 1931),

ο Διαφωτισμός δεν είναι παρά ιδεολογικό σκύβαλο,

ένα περίψημα της Ιστορίας.

 

Η ιδεολογία εξωθεί προς ένα καρκινικό ιστορικό βηματισμό.

Ο ιδεολόγος είναι ο οπισθοβάτης της Ιστορίας

και τα πολιτικά κόμματα, καρκινικά ιδεολογικά αποτιτανώματα.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[6]

Ο ΑΡΙΟΣ ΠΡΟ-ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΘΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Γιατί ο υλιστής είναι υλιστής; Διότι είναι φιλοσοφικά αστοιχείωτος.
Στο ερώτημα: “Η μη-Ύλη υπάρχει;” Απαντά υπερηφάνως “Όχι!”
Δηλονότι, “το μη-Όν δεν υπάρχει”: Παρμενίδης από 2.500 ετών.
Άρα ο υλιστής είναι ένας δογματικός μεταφυσικός.
Γιατί ο υλιστής είναι φιλοσοφικά αστοιχείωτος;
Διότι μετά τον ανωτέρω συλλογισμό, παραμένει υλιστής.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[5]

ΑΡΝΟΛΝΤ ΤΟΫΝΜΠΗ: ΣΠΟΥΔΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

Μετά την τελευτή του Ιστορικού Ιδεαλισμού του Χέγκελ

και της ιουδαϊκής εξαλλαγής του, του Ιστορικού Υλισμού του Μαρξ,

των δύο ψευδών ιστοριοθεωριών του ΙΘ΄αιώνα,

κατά τον 1ο και τον άρτι εισελθόντα 2ο Άριο αιώνα

 αντιμάχονται οι δύο μόνες εν ζωή ιστοριοθεωρίες.

Ο Ιστορικός Παγανισμός του Όσβαλντ Σπένγκλερ

και η ιουδαϊκή εξαλλαγή του,

ο Ιστορικός Πλουραλισμός του Άρνολντ Τόυνμπη.

Είναι ο αδυσώπητος πόλεμος του Αρίου με τον Δυτικό πολιτισμό.

Ο ΒΠΠ ήταν η τελευταία χαμένη μάχη, ο πόλεμος συνεχίζεται.

 

Ο Άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πηλό, είναι ο τρόπος του Δαρβίνου.

Ο Άνθρωπος πλάσθηκε από πηλό, είναι ο τρόπος του Αδάμ.

Ο Άριος κλάσθηκε από θεό, είναι ο τρόπος του Ομήρου.

 

“Η άνοδος και η πτώση των πολιτισμών ακολουθεί τον τρόπο της Πηνελόπης.

Υπό το φως του ηλίου, η Πηνελόπη δύναται να υφαίνει καθ’ εκάστην

νέο σχέδιο του σαβάνου του Λαέρτη.

Υπό το σκότος όμως της νυκτός,

η αποξήλωση ακολουθεί την μια και μόνη οδό.”

Άρνολντ Τόυνμπη

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἐτήτυμα Ψέγματα (8)

“Τὸ ἔμβρυον ἐντὸς τῆς ἐγκύου προοδεύει καὶ πλάθεται ὄχι βάσει τυφλῶν χημικῶν διεργασιῶν ἀλλ᾿ ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ ζῶντός του ἀρχετύπου καὶ τοῦ αἰθερικοῦ του διαμέσου, διὸ π.χ. κι ἂν ἐκκοπῇ ἕνα του ἄκρον, τοῦτο ἀναπλάθεται κατὰ τὴν ἐμβρυογένεσιν!

Περαιτέρω ἡ ἔννοια τῆς Φυλῆς εἶναι πολὺ συνθετωτέρα καὶ ἀνωτέρα τῆς στατιστικῆς της περιγραφῆς ὑπό τινος κοσμικῶς/ὀντολογικῶς πανηλιθίου ἐνδεχομένως συγχρόνου γενετιστοῦ καὶ τῆς θεοτύφλου του ὑλιστικῆς στατιστικῆς προσεγγίσεως, ἀδυνάμου κατὰ 95% νὰ μᾶς διακρίνῃ π.χ. ἐκ τοῦ βατράχου – πόσῳ μᾶλλον μεταξύ μας!”

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]